Mabilis kong ibinaba ang cellphone ko saka pinatay ang tawag. Napakamot ng batok si Zendrick habang pinipigilan ang sariling tumawa. Ako nama'y parang binuhusan ng malamig na tubig. Hindi ako makagalaw sa kinatatayuan ko sa sobrang kahihiyan. Magtatangka pa sanang magsalita si Zendrick nang unahan ko siya.
"I-I was joking a while ago," nauutal kong saad.
Tumango-tango pa rin si Zendrick. "Sige. Pipilitin kong isipin na nag-joke ka lang talaga kanina."
"Hindi ko na mahihintay pa si Eya. Uuwi na ako." Tatalikuran ko na sana siya nang pigilan niya ako sa braso.
"Sige sige. Hindi kita aasarin sa nangyari. Buburahin ko na 'yon sa isip ko."
Humarap ako sa kanya habang nakakunot ang noo ko. "Really, huh? Halata naman sa mukha mo na talagang natatawa ka. Ano? Masaya ka na at nagmukha akon
