“ขออภัยในความล่าช้า ข้าเตือนท่านแม่ทัพแล้ว ว่าอย่าปรุงสิ่งที่ยากเกินไปนัก อีกอย่างป่านนี้น้ำแกงดำคงเย็นชืดหมด” และคนที่เอ่ยก็คือพ่อบ้านอัน (อันฉี)
“อ้าว เหตุใดถ้วยน้ำแกงดำ ถึงไปอยู่ที่พื้น... หรือว่าไม่ถูกใจ สะใภ้หยุน*” (เนื่องจากพ่อบ้านอันฉี เป็นขุนนางเก่าระดับห้าในวังหลวง ภายหลังติดตามแม่ทัพเซียวผู้ล่วงลับออกไปช่วยการศึก จึงลาออก และเขาชำนาญการปรุงอาหาร ทั้งยังสามารถใช้สมุนไพรรักษาโรคได้ด้วย เขาจึงไม่ใช่บ่าวธรรมดา อีกทั้งเซียวเฮ่อป๋อ ยังไม่ประกาศรับให้หยุนเมี่ยงเป็นฮูหยิน ดังนั้นนางในยามนี้ บ่าวในเรือนจึงต้องเรียกว่าหยุนเมี่ยงว่า สะใภ้หยุน ตามแซ่เดิม)
หยุนเมี่ยงไม่ได้ตอบ นางกำลังห่วงเต้าเหนิงอยู่ ทว่าอันฉีกลับยิ้มแย้ม และกล่าวต่อ
“แต่ไม่ต้องห่วง ข้าเตรียมน้ำแกงในการ้อนๆ มาเพิ่ม รับประทานเช่นนี้ ถึงจะสบายกระเพาะ!”
“เอ๋ สิ่งที่พ่อบ้านกล่าว หมายความว่าน้ำแกงดำ มิได้ปรุงเพื่อป้องกันเ
