“นายฝันอยู่เหรอถึงได้พูดแบบนี้ออกมา”
“ถ้าไม่อยากให้คิงฝันมิก็ช่วยทำให้มันเป็นจริงสิ”
ผมตอบกลับมิรินออกไปหลังจากที่เธอพูดประโยคที่โคตรจะเย็นชานี้กับผม
“หน้าด้าน”
“ด้านได้อายอดไงไม่เคยได้ยินคำนี้เหรอ”
“โอ้ย!! ฉันจะทำยังไงกับนายดี”
“ทำอะไรก็ได้ที่มิต้องการคิงยอมหมดอ่ะ”
เอาสิครับอยากรู้เหมือนกันว่ามิจะทนความกวนความมึนของผมได้สักแค่ไหนแต่บอกเลยว่าผมไม่หยุดแค่นี้แน่จนกว่ามิจะยอมคุยกับผมดีๆ
“ออกรถฉันจะกลับบ้าน”
“หิวไหมแวะกินอะไรก่อนไหม”
“ไม่กิน”
โคตรดื้อเมื่อก่อนตอนคบกันว่าดื้อแล้วตอนนี้ยิ่งหนักเลย
“ลองกินข้าวต้มรอบดึกดูไหม”
ผมหันไปถามแล้วยิ้มๆใส่มิรินที่ตอนนี้นั่งหน้าบึ้งตึงอยู่
“นายอยากกินก็ไปกินเองสิฉันไม่กิน”
“กินคนเดียวไม่ได้ข้าวต้มรอบดึกเขาต้องกินกันสองคน”
ผมพูดแล้วเลิกคิ้วใส่ตอนนึ้เหมือนมิจะเริ่มเข้าใจความหมายการที่ผมชวนกินข้าวต้มแล้วครับ
“ทุเรศ!! อย่ามาพูดจาอะไรแบบนี้กับฉ
