หนี้ลวงทวงคืนรัก3
1300 Words
หลายวันผ่านไป
K I N G PUB
‘ขอโทษทำไม...อย่าลืมสิว่าเราไม่ได้เป็นอะไรกัน’
คำพูดนี้ของมิพร้อมสายตาที่เย็นชาที่มองผมเมื่อหลายวันก่อนมันยังคงวนเวียนอยู่ในหัวผมตั้งแต่วันนั้นที่เจอกันที่งานแต่งไอ้กันต์กับนาราผมก็ไม่ได้เจอมิอีกเลย
ความจริงผมจะไปหามิที่บ้านก็ได้นะครับเพราะเมื่อก่อนตอนที่มิยังไม่กลับมาผมก็ไปหาแม่มิบ่อยๆ แต่ผมไม่ไปก็เพราะรู้ว่ายังไงมิคงไม่ยอมคุยอะไรกับผมเหมือนเคยความหวังที่จะขอคืนดีกับมิของผมมันโคตรริบหรี่เลยครับตอนนี้
คืนนี้ผมก็ได้แต่นั่งเซ็งๆ ดื่มเหล้าคนเดียวมองผู้คนที่เดินเข้าเดินออกผับผมเหมือนเช่นทุกวันก็ตั้งแต่ไอ้พวกเพื่อนเวรสามตัวมันมีเมียเป็นตัวเป็นตนผมก็ถูกเทแบบนี้แหละครับ
“ให้ผมเรียกสาวๆมานั่งด้วยไหมเฮีย”
“กูบอกมึงตอนไหนว่ากูอยากมีคนมานั่งด้วย”
ผมตอบไอ้ไนท์ออกไปไอ้ไนท์มันเป็นผู้จัดการผับครับเป็นผู้ช่วยเป็นมือขวาของผมเลยก็ว่าได้ส่วนชีวิตมันก็ไนท์สมชื่อครับงานอะไรที่ทำตอนกลางคืนมันเหมาดูให้ผมหมดทั้งผับนี้ สนามแข่งรถที่ผมหุ้นกับเพื่อนอีกคนไอ้ไนท์มันก็คอยดูอยู่
ส่วนผมก็นั่งดูมันทำงานไปถ้างานไหนที่มันเหลือบ่ากว่าแรงของไอ้ไนท์ผมก็จะลงมาจัดการเองชีวิตผมมันเทากว่าพวกไอ้กัส ไอ้กันต์ ไอ้โซนเยอะครับผมถนัดทำธุรกิจสายนี้
“ก็เห็นเฮียนั่งเซ็งแบบนี้มาหลายวันแล้วสาวๆ เข้าหน้าไม่ติดเลยป่านนี้งอนเฮียไปถึงไหนต่อไหน”
“แล้วไง!! กูควรสนใจความรู้สึกงี่เง่าของผู้หญิงพวกนั้นด้วยเหรอวะ”
มันไม่ใช่เรื่องที่ผมจะต้องสนใจไหมวะผู้หญิงที่ไอ้ไนท์พูดก็เด็กๆในร้านที่ผมจะเอาคนไหนเมื่อไหร่ก็ได้เวลาที่ผมต้องการพวกนั้นมีหน้าที่แค่ให้ผมปลดปล่อยก็เท่านั้นผมต้องสนใจอะไรมากมายวะอยากงอนก็งอนไปดิครับไม่ได้เกี่ยวอะไรกับผม
“เฮียแม่งเย็นชาไร้หัวใจจริงๆว่ะผมละอยากรู้จังว่าโลกใบนี้จะมีผู้หญิงคนไหนที่กุมหัวใจเฮียได้ไหม”
“หัวใจกูมันไม่ได้อยู่ที่กูตั้งนานแล้วไอ้ไนท์”
ผมพูดกับไอ้ไนท์ออกไปพร้อมกับที่ตอนนี้หน้าของผู้หญิงที่เอาหัวใจผมไปลอยขึ้นมาผมไม่รู้ว่าเธอจะให้อภัยผมไหมแต่ผมก็อยากได้โอกาสจากมิริน
“เชดด!เแล้วอยู่ไหนวะเฮียใส่หีบฝังดินไว้เหรอ”
“ฝังมึงก่อนดีไหมลามปามใหญ่แล้วนะมึง”
“ขำๆน่าเฮียผมก็อยากให้เฮียผ่อนคลายแล้วเฮียจะเข้าไปสนามวันไหนเฮียฟาร์แม่งถามหาเฮียทุกวัน”
เฮียฟาร์ที่ไอ้ไนท์มันพูดถึงคือไอ้ฟาโรห์ครับเพื่อนผมเองเพื่อนที่ทำธุรกิจด้วยกันแต่ไอ้ฟาร์แม่งเทากว่าผมเยอะติดไปทางดำมืดเลยก็ว่าได้
“พรุ่งนี้กูจะเข้าไปเดี๋ยวกูโทรบอกมันเองมึงมีอะไรก็ไปทำเถอะกูอยากนั่งคิดอะไรคนเดียวหน่อย”
“คราบบบเจ้านาย”
พูดจบไอ้ไนท์มันก็เดินออกไปครับตอนนี้ก็เหลือแต่ผมที่นั่งอยู่ตรงนี้คนเดียวแล้วเรื่องที่ผมคิดก็คงไม่พ้นเรื่องมิริน
จุ๊บ!!
“เป็นอะไรคะหน้าตาดูไม่ดีเลยให้มะนาวช่วยผ่อนคลายไหม”
“ลงไปนั่งดีๆ อย่าทำแบบนี้อีกฉันไม่ชอบ”
มะนาวครับพีอาร์ตัวทอปของผับผมแล้วก็เป็นหนึ่งในผู้หญิงที่ผมลากขึ้นเตียงบ่อยๆ แต่ตอนนี้มะนาวกำลังทำให้ผมหงุดหงิดครับเพราะอยู่ๆ ก็เดินมานั่งตักแล้วจูบแก้มผม
“ทุกทีมะนาวก็นั่งตักพี่คิงได้นี่คะ”
“ทุกทีฉันเป็นคนเรียกเธอมานั่งวันนี้ฉันเรียกเธอรึยัง..ลง!!”
“ก็ได้ค่ะ”
น่ารำคาญผมโคตรรำคาญสายตากับท่าทางแบบนี้ของผู้หญิงเลยครับชักสีหน้าตัดพ้อน้อยใจน่ารำคาญฉิบหาย
“จะไปไหนก็ไปฉันอยากอยู่คนเดียว”
“แต่มะนาว”
“อยากจะไปจากตรงนี้หรืออยากออกจากร้านนี้ไปเลยเลือกเอา”
ผมพูดพร้อมกับมองหน้ามะนาวด้วยสายตาที่ไม่ต้องบอกก็รู้ครับว่ามันฉายความไม่พอใจและรำคาญออกมาจากสายตาผมมากแค่ไหน
“มะนาวไปก็ได้ค่ะพี่คิงใจร้าย”
“ฉันไม่เคยใจดีกับใครเธอก็น่าจะรู้ดี”
ผมพูดแค่นี้ก็ทำเป็นน้ำตาคลอแล้วเดินออกไปมะนาวแม่งมันลืมตัวรึเปล่าครับว่ามันเป็นแค่คู่นอนไม่ได้เป็นเมียที่จะมาทำท่าทางแบบนี้ใส่ผมได้คนที่อยากให้มาเป็นเมียแม่งก็ง้อโคตรยากคิดแล้วแม่งหงุดหงิดครับ
“เฮีย!!”
ใครอีกวะ...หลังจากที่ผมไล่มะนาวไปแล้วนั่งดื่มคนเดียวสักพักก็มีเสียงใครคนหนึ่งเรียกผมดังขี้นมาแต่นี่มันชั้นผู้บริหารชั้นส่วนตัวที่จะมีแค่ผมเพื่อนผมแล้วก็คนสนิทเท่านั้นที่จะขึ้นมาได้เพราะมุมที่ผมนั่งอยู่มันเป็นห้องกระจกครับที่ผมสามารถมองเห็นทั่วทั้งร้านได้เพราะฉะนั้นไอ้คนที่มันขึ้นมาเรียกผมตอนนี้มันคงสนิทกับผมพอตัว
“ไอ้มิกค์!!”
“ใช่แล้ว....มิกค์เอง”
พอหันไปมองก็โคตรสนิทครับไอ้ห่านี่ ไอ้มิกค์น้องชายตัวแสบของมิรินไอ้คนที่มาหลอกแดกเหล้าฟรีที่ร้านผมแต่แม่งไม่เคยจะหลุดปากบอกว่าพี่สาวมันอยู่ไหนตลอดหลายปีที่ผ่านมา จนมิกลับมามันก็ยังไม่ยอมบอกถ้าผมไม่ไปเจอมิที่งานเองก็คงไม่รู้ว่ามิกลับมาแล้ว เป็นไงครับจัญไรไหมไอ้มิกค์
“มึงไม่มีเรียนเช้าเหมือนชาวบ้านเขาเหรอไอ้มิกค์ออกเที่ยวแม่งทุกคืนแล้วแบบนี้มึงจะเรียนจบไหม”
ขอสวดมันสักทีเถอะครับไหนๆมันก็เดินมาหาถึงที่แล้วที่พูดก็เพราะห่วงและหวังดีกับมันนั่นแหละครับอีกอย่างก็สงสารมิกับแม่ที่ต้องทำงานหาเงินส่งควายอย่างไอ้มิกค์มันเรียน
“มาถึงก็บ่นเลยเดี๋ยวก็ถอดถอนออกจากการเป็นว่าที่พี่เขยซะหรอก”
“ปากดี พี่มึงกลับมาไม่บอกกูสักคำ”
“นี่เฮียรู้แล้วเหรอ”
ดูมันจะตกใจมากนะครับที่ได้ยินผมพูดแบบนี้ก็อย่างว่าแหละครับคนที่ไม่สนใจโลกสนใจคนรอบข้างอย่างไอ้มิกค์มันคงไม่รู้ว่าพี่มันกลับมาแล้วไปไหนมาบ้าง
“หึ!! กูเจอพี่มึงมาแล้วไอ้มิกค์”
“ไรวะ!! เซ็งอ่ะว่าจะไถตังค์เฮียสักหน่อยแลกกับการบอกว่าพี่มิกลับมาแล้ว”
นี่ไงครับความจัญไรของไอ้มิกค์ผมละเชื่อมันเลย
“มึงไม่ได้แดกตังค์กูง่ายๆหรอกไอ้มิกค์”
“ก็ไม่แน่นะถ้าคืนนี้เฮียอยากขับรถไปส่งพี่มิที่บ้านเงินแค่สองสามหมื่นคนอย่างเสี่ยคิงคงยอมแลก”
- Writer
