หนี้ลวงทวงคืนรัก2
1118 Words
"ไงไอ้สัสมองเขาตาละห้อย"
ไอ้โอโซนเดินเข้ามาตบไหลผมเบาๆก่อนที่มันจะพูดแบบนี้ออกมาก็จริงอย่างที่มันพูดครับเพราะตอนนี้ผมกำลังมองไปยังผู้หญิงคนหนึ่งด้วยสายตาที่ทั้ง คิดถึง และ โหยหา ผู้หญิงคนที่ได้ชื่อว่าเป็นแฟนเก่าของผมๆไม่คิดเลยว่าผมจะได้เจอเธอที่นี่หลายปีแล้วครับที่เธอหายไปจากชีวิตผมโดยที่ผมพยายามตามหาแต่ก็ไม่เคยรู้เลยว่าเธออยู่ที่ไหน
"สายตามึงที่มองมิลินตอนนี้โคตรโหยหาความรักความเมตตาเลยว่ะ ฮ่าๆๆๆ"
แล้วนี้ก็เป็นเสียงไอ้ห่าเวกัสครับไอ้ตัวตอกย้ำซ้ำเติมตั้งแต่มันมีเมียเป็นตัวเป็นตนสกิลการกวนตีนมันก็ลดลงบ้างแต่อย่าเผลอมีช่องให้มันเสียบครับอย่างเช่นที่ผมโดนมันกระแหนะกระแหนอยู่ตอนนี้ไอ้สัสนี่มันคงรอเวลานี้มานาน
ป๊าบบ!!
"จะพูดอะไรดูอารมณ์เพื่อนมึงด้วยไอ้ห่า เขากลับมาแล้วมึงอยากพูดอยากขอโทษอะไรก็รีบทำซะก่อนที่เขาจะจากมึงไปอีกมีโอกาสแล้วรีบคว้าดูอย่างกูสิเกือบจะเสียโอกาสดีๆอย่างทุกวันนี้ไปแล้ว"
ไอ้กันต์เดินเข้ามาตบหัวไอ้กัสไปทีหนึ่งก่อนที่มันจะหันมาพูดกับผมแล้วตบไหล่เชิงให้กำลังใจเบาๆที่ไอ้กันต์มันพูดแบบนี้ก็เพราะว่าสาเหตุที่ทำให้ผมกับมิลินต้องเลิกรากันต้นเหตุมันมาจากสันดานเลวๆของผมเองที่วันนั้นผมทำร้ายจิตใจมิลินโดยการที่นอกใจเธอไปมีอะไรกับผู้หญิงคนอื่นแถมแม่งยังพูดจาเหี้ยๆใส่มิอีก
//เหตุการณ์เมื่อหลายปีก่อน//
'กรี๊ดดดด!! ทำบ้าอะไรกัน'
‘มิ!!”
เพี้ยะ
‘ทำไมทำแบบนี้คิงทำแบบนี้กับมิได้ยังไง’
เพี้ยะ เพี้ยะ เพี้ยะ
หมับ!!
‘หยุดบ้าสักทีมิ..ที่คิงทำแบบนี้ก็เพราะมิไงวะ’
‘เพราะมิเหรอทำไมคิงพูดแบบนี้มิทำอะไรเห็นก็เห็นอยู่ว่าคิงนอกใจมิมาเอากับผู้หญิงคนนี้’
‘ก็เพราะมิไม่ให้คิงเอาไงคิงถึงต้องมาเอาคนอื่น’
‘ฮึก!! เพราะเรื่องนี้เหรอเพราะแค่มิไม่ยอมมีอะไรกับคิงแค่นี้เองเหรอ’
‘คิงเป็นผู้ชายมิ คิงมีความต้องการแต่มีแฟนแล้วแฟนแม่งไม่ให้ คบกันมาเกือบสามปีอย่างมากก็ได้แค่ดูดปากสำหรับคิงมันไม่พอ’
‘เลว...เห็นแก่ตัวถ้ามันจะอยากมากจนยับยั้งชั่งใจไม่ได้แบบนี้เราก็เลิกกันเหอะ’
‘อย่ามางี่เง่ามิคิงก็แค่เอาแค่สนุกคิงไม่ได้จริงจังอะไร’
‘เราเลิกกันเถอะคิงมิรับไม่ได้ที่จะทนคบกับคนที่นอกใจมิแบบนี้’
‘เอาเลย...อยากเลิกก็เลิกเลยงี่เง่าว่ะ’
‘ฮึก!! ลาก่อนพอกันทีกับความรักความผูกพันที่มิมีให้ผู้ชายอย่างคิง’
ปัง!!!
หลังจากสิ้นเสียงปิดประตูห้องของมิลินในวันนั้นผมก็ไม่ได้เจอเธออีกเลย จนกระทั่งวันนี้คำพูดทุกคำที่มิพูดในวันนั้นกับคำพูดเหี้ยๆที่โคตรเห็นแก่ตัวของผมมันเหมือนมีดที่กรีดใจผมมาตลอดผมไม่รู้ว่าวันนี้มิยังจะอยากคุยอยากมองหน้าผมอยู่ไหมแต่ผมก็จะลองเสี่ยงเข้าไปทักทายเธออีกครั้ง
เพราะผม....อยากได้หัวใจดวงนี้ของผมคืน
หลายชั่วโมงผ่านไป
ตอนนี้พวกผมนั่งดื่มฉลองให้ไอ้กันต์กับนาราที่โต๊ะหน้าชายหาดครับแล้วในโต๊ะก็มีมิลินนั่งอยู่ด้วยแต่เธอไม่แม้แต่จะทักหรือมองหน้าผมแม้แต่นิดเดียวแต่กับคนอื่นมิก็คุยอย่างสนิทสนมเหมือนเดิมจนผมรู้สึกอิจฉาพวกมัน
“เดี๋ยวกูกับนาราไปคุยกับแขกโต๊ะอื่นก่อนนะ”
“กูก็จะพาหนูบัวไปเดินเล่นเหมือนกัน ไปค่ะคนดี”
พอไอ้กันต์กับนาราลุกขึ้นไอ้โอโซนก็พูดขึ้นมาพร้อมกับชวนแฟนมันให้ลุกออกไปผมรู้ครับว่านี่ไม่ใช่เรื่องบังเอิญพวกมันคงอยากให้ผมกับมิคุยกันจะมีก็แต่ไอ้เวรกัสที่แม่งไม่รู้ห่าอะไร
“ไอ้กัส!! มึงไม่โทรรายงานเมียมึงเหรอ”
“เออว่ะเกือบลืม”
พอไอ้โซนทักไอ้กัสมันก็รีบล้วงเอามือถือมันขึ้นมาแล้วนั่งอยู่ที่เดิมกดหาเมียมันนี่มันโง่หรือมันอยากแกล้งผมครับกันแน่ครับ
“ไอ้กัส!!”
“อะไรไอ้โซนกูจะโทรหาเมีย”
“มึงลุกมานี่ดิ”
“อ่อ!! สงสัยตรงนี้ไม่มีสัญญาณกูคงต้องเดินออกไปหาสัญญาณแล้วล่ะ”
เก็ทแล้วครับตอนนี้ถ้าไอ้โซนไม่ขยิบตาแล้วเรียกมันคงยังไม่รู้ตัว การมีเมียไม่ได้ทำให้ไอ้กัสมันฉลาดขึ้นเลยจริงๆครับ
“สบายดีไหม”
พอพวกนั้นเดินออกไปตอนนี้ทั้งโต๊ะก็เหลือผมกับมิลินที่นั่งกันคนละฝั่งของโต๊ะโดยที่มินั่งเล่นมือถืออยู่ผมก็เลยถามคำถามนี้ทำลายความเงียบขึ้นมาแต่พอถามออกไปก็ยังเงียบอยู่ดีเพราะมิลินก็ยังเอาแต่ก้มเล่นมือถือไม่ตอบอะไรผม
“มิ...สบายดีไหม”
“ถามฉันเหรอ”
คราวนี้มิลินยอมเงยหน้าขึ้นมาคุยกับผมแล้วครับแต่คำพูดของมิแม่งโคตรห่างเหินตอนคบกันมิไม่เคยแทนตัวเองว่าฉันแบบนี้
“ก็นั่งกันอยู่สองคน”
“ก็ดี...นายล่ะ”
“คิดถึง!”
ผมพูดคำนี้ออกไปผมรู้ครับว่ามิถามอะไรผมไม่อยากตอบว่าผมสบายดีหรือไม่สบายแต่ผมอยากพูดในสิ่งที่ผมรู้สึกตอนนี้และพูดในสิ่งที่ตลอดเวลาที่ผ่านมาผมรู้สึก
“ฉันถามว่านายสบายดีไหม”
“สบายดี...แล้วก็คิดถึงมิมากด้วย”
“เลิกพูดอะไรที่ทำให้ฉันฟังแล้วอยากจะอ้วกสักที”
มิลินพูดประโยคนี้ออกมาด้วยน้ำเสียงที่ติดหงุดหงิดและไม่พอใจแต่ใครสนละครับผมจะพูดในสิ่งที่ผมอยากพูด
“ฉันกับนายฟังดูห่างเหินจัง ทำไมเป็นพูดชื่อแทนตัวเองเหมือนเดิมละ”
“อย่ามาถามหาความเหมือนเดิมจากคนที่นายเคยทรยศสิ”
“คิงขอโทษ”
“ขอโทษทำไมอย่าลืมสิว่าเราไม่ได้เป็นอะไรกันแล้ว”
- Writer
