DON'T FEEL กฎของแฟนเลว

DON'T FEEL04:ไม่อยากขัดใจ

DON'T FEEL 04

****************************

หลังจากที่พี่เดียวทำงานเสร็จแล้วเขาก็พาฉันมากินข้าวที่ร้านอาหารที่เขาโทรจองเอาไว้แล้ว ที่นี่ยังคงบรรยากาศดีเหมือนเดิม

เมื่อก่อนตอนที่เราสองคนยังรักกันมากๆ เขาก็พาฉันมาที่นี่แหละและฉันก็บอกกับเขาด้วยว่าฉันชอบร้านอาหารที่นี่มาก อยากจะให้เขาพาฉันมาที่นี่บ่อยๆ

ตอนนั้นเขาก็สัญญากับฉันนะว่าจะพาฉันมาทุกวันครบรอบ แต่แล้วเขาก็ลืมสัญญาที่ให้ไว้กับฉัน ไม่ว่าเขาสัญญาอะไรมาคำสัญญานั่นมันก็ไม่มีความหมายอีกต่อไปแล้ว

“ทีแรกกะว่าจะไปพาแพรไปร้านอาหารญี่ปุ่นนะ”

“แล้วทำไมไม่ไปล่ะคะ ยังไงแพรก็ตามใจพี่เดียวอยู่แล้ว”

“ก็เพราะแพรชอบร้านอาหารร้านนี้ไงคะใช่มั้ย?”

พี่เดียวหันมามองหน้าฉันที่มองดูบรรยากาศรอบๆ ร้าน ก่อนจะหันกลับไปมองหน้าเขาที่มองหน้าฉันอยู่ก่อนแล้ว

สายตาที่เขามองฉันตอนนี้เหมือนว่าเขายังรักฉันเหมือนเดิมและอยากให้เรากลับมารักกันด้วย

แต่เขาจะรู้หรือเปล่าว่าความรักของฉันที่มีต่อเขาน่ะมันหายไปนานแล้ว หายไปตั้งแต่วันที่เขาทำร้ายฉันแล้วล่ะ

เพราะฉันคิดมาตลอดเลยว่าหากเขารักฉันเขาจะต้องไม่ทำร้ายฉัน การที่เขาทำร้ายฉันนั้นมันก็หมายความว่าเขาไม่ได้รักฉันแล้วล่ะ

คนรักกันเขาคงไม่อยากเห็นคนที่รักต้องเจ็บและเสียใจหรอกจริงมั้ย

“ยังโกรธพี่เรื่องเมื่อคืนอยู่เหรอคะ?”

“แพรโกรธพี่เดียวได้ด้วยเหรอคะ?”

ฉันเอ่ยถามคนตรงหน้ากลับไปทันที ถ้าเกิดว่าฉันโกรธเขาฉันก็ต้องโดนเขาทำร้ายอีก

แล้วแบบนี้ฉันเลือกอะไรได้บ้างล่ะ ไม่เลย ฉันไม่สามารถเลือกอะไรให้ตัวเองได้อยู่แล้วนอกจากเขาจะเป็นคนเลือกให้ฉัน

พอฉันพูดไปแบบนั้นพี่เดียวก็เอื้อมมือมากุมมือฉันเอาไว้แล้วบอกว่าเขาไม่ได้อยากเห็นฉันต้องเจ็บเพราะน้ำมือของเขา

แต่มันเป็นเพราะว่าเขาคุมอารมณ์ตัวเองไม่ได้เท่านั้นเอง แต่ฉันคิดว่ามันเป็นคำแก้ตัวของเขาต่างหาก

การที่ฉันขอโทษเขา ร้องไห้ขอร้องไม่ให้เขาทำร้ายฉัน ไหนจะยกมือไหว้เขาน่าจะใจเย็นลงได้แล้วนะว่าไม่ควรลงไม้ลงมือกับฉัน

แต่เขาก็ยังเลือกที่จะทำ มันเป็นเพราะสันดานของเขามากกว่า และมันก็เป็นเพราะว่าเขาไม่ได้รักฉันมากพอด้วย

“ทำไมแพรพูดแบบนี้ล่ะคะ พี่ใจร้ายมากขนาดนั้นเลยเหรอ”

“เปล่าค่ะ แพรไม่ได้หมายความว่าแบบนั้นเลยนะคะ”

“พี่ขอโทษนะคะ พี่ไม่ได้อยากทำให้แพรต้องเจ็บเพราะพี่เลยนะ ถ้าแพรไม่อยากให้พี่ทำแบบนั้นอีกแพรก็ต้องเชื่อฟังพี่เข้าใจมั้ยคะ?”

“แพรเชื่อฟังพี่เดียวทุกอย่างเลยนะคะ ไม่เคยมีเรื่องไหนเลยที่แพรไม่ฟังพี่”

ฉันสวนกลับทันที เพราะตั้งแต่ที่เราคบกันมาสี่ปีไม่เคยมีเรื่องไหนเลยที่ฉันไม่เชื่อฟังเขา ไม่ว่าเขาจะพูดอะไรฉันก็เชื่อเขาหมดทุกอย่าง ไม่ว่าใครเตือนอะไรฉัน

ฉันก็ไม่เคยฟังเลยเพราะอะไรล่ะ ก็เพราะว่าฉันเชื่อเขาไง พี่เดียวมองหน้าฉันที่มองหน้าเขาไม่ยอมละสายตาไปไหน

ฉันอยากให้เขารู้ว่าที่ฉันพูดออกไปเมื่อกี้มันคือความจริงไงที่ฉันเลือกที่จะเชื่อเขาหมดทุกอย่าง

แต่มันเป็นเพราะเขาหรือเปล่าที่ใจร้ายกับฉัน ไม่ว่าฉันจะพูดอะไรเขาก็ไม่เคยคิดที่จะเชื่อในคำพูดของฉันเลย

และสุดท้ายเขาก็มาลงไม้ลงมือกับฉัน ทำเหมือนฉันเป็นกระสอบทรายทั้งๆ ที่ฉันเป็นแฟนเขา

ความใจร้ายของเขาน่ะมันโคตรเลวระยำมากเลยล่ะ เขาทำดีกับคนอื่นนะแต่ไม่ใช่กับฉันที่พร้อมจะเลวได้ทุกเมื่อ

ฉันเองก็ไม่เข้าใจเหมือนกันนะว่าทำไมเขาถึงเลือกที่จะทำร้ายคนใกล้ตัว ทำร้ายหัวใจคนที่รักเขาขนาดนี้

แต่ก็นั่นแหละต่อให้ไปถามก็คงไม่ได้คำตอบที่มันเป็นความจริงจากเขาอยู่ดี ดีไม่ดีอาจจะทำให้เขาไม่พอใจแล้วตรงเข้ามาทำร้ายฉันก็ได้ไง

“เมื่อวานแพรทั้งโทรหาพี่เดียว ไลน์บอกด้วยว่ารถเสียกลับไม่ได้ แต่พี่ไม่ฟังแพรเลยไม่ใช่เหรอคะ?”

“โอเคค่ะพี่ผิดเอง พี่ขอโทษนะคะต่อไปนี้พี่จะพยายามใจเย็นกว่านี้นะ”

และนี่ก็ไม่ใช่ครั้งแรกที่พี่เดียวพูดกับฉันแบบนี้ เพราะเขาทำจนนับครั้งไม่ถ้วนแล้วล่ะ ทำร้ายฉันเสร็จวันต่อมาก็มาขอโทษเหมือนรู้สึกผิด และมันก็วนลูปไปเรื่อยๆ จนฉันมองว่าเขาเป็นคนที่มีสองบุคลิก

ถ้าดีก็ดีใจหาย แต่ถ้าร้ายก็กลายเป็นอะไรที่ร้ายกาจมากที่สุด ฉันมองหน้าพี่เดียวที่มองหน้าฉันกลับมา

เขาบอกว่าต่อไปนี้เขาจะพยายามใจเย็นและจะไม่ทำร้ายฉันให้เจ็บตัวอีก แต่คำพูดของเขาน่ะไม่มีคำไหนเชื่อได้เลยสักคำ

เพราะอะไรรู้มั้ย เพราะเขาเป็นคนที่ไม่เคยทำตามที่ตัวเองพูดได้เลยไง แค่เรื่องง่ายๆ เขายังทำให้ไม่ได้เลยแล้วฉันยังจะหวังอะไรได้จากเขาอีกเหรอ

“ทำหน้าเหมือนไม่เชื่อพี่เลยนะคะ”

“เปล่าค่ะ แพรแค่คิดว่าพี่เดียวจะใจดีกับแพรได้อีกนานแค่ไหนเท่านั้นเอง”

“พี่ก็จะพยายามทำให้ไงคะ พี่รู้แล้วว่าพี่ผิด โอเคมั้ยคะ?”

“ค่ะ”

ต่อให้ฉันจะด่าเขาหรือต่อว่าเขายังไงเขาก็คงไม่คิดที่จะเปลี่ยนแปลงอะไรเพื่อฉันหรอก ดีไม่ดีฉันอาจจะทำให้เขาโกรธพอกลับห้องไปก็อาจจะทำร้ายฉันขึ้นมาอีกก็ได้

เพราะงั้นอะไรที่ยอมเขาได้ก็คงต้องยอมเขาไปก่อนนั่นแหละ แต่เมื่อไหร่ก็ตามที่ฉันมีทางให้หนีฉันจะไม่ลังเลเลยที่จะไปจากผู้ชายคนนี้แล้วไม่กลับเข้ามาอีก

เขาเป็นอะไรที่ทำให้ฉันเจ็บและสร้างบาดแผลเอาไว้กับฉันมากมาย และฉันก็รู้ด้วยว่าเขาไม่ได้อยากได้ความรักจากฉันหรอก

แต่ที่เขาอยากได้ก็คือทาสอารมณ์ของเขาไง เขาต้องการให้ฉันเป็นที่รองรับอารมณ์ของเขาเท่านั้นแต่เขาไม่เคยคิดที่จะรักฉันเลย

ต่อให้ฉันบอกเขาไปว่าตัวเองไม่ได้รักเขา เขาก็ไม่ได้ต้องการความรักจากฉันอยู่ดีีนั่นแหละ

พอกินข้าวเสร็จแล้วพี่เดียวก็พาขับรถเล่นสักพักก่อนจะกลับมาที่ห้อง เขาบอกว่าวันนี้อยากจะอยู่กับฉันทั้งวัน แต่เขาจะรู้หรือเปล่าว่าฉันไม่ได้อยากอยู่กับเขาเลย

ถ้าเลือกได้ฉันอยากไล่ให้เขาออกไปจากชีวิตฉันด้วยซ้ำ แต่ฉันก็ทำแบบนั้นไม่ได้ไง เพราะอะไรล่ะ ถ้าไม่ใช่เพราะความใจร้ายของเขาไง

สิ่งเดียวที่ฉันทำได้ตอนนี้ก็คือการตามใจเขาทุกอย่างเพื่อที่ตัวเองจะได้ไม่เจ็บตัวเวลาที่เขาโกรธหรือโมโห

จริงๆ เขาก็ชวนฉันไปดูหนังนะเพราะเราไม่ได้ไปดูหนังด้วยกันนานมากแล้ว เป็นปีเลยก็ว่าได้

แต่ฉันก็บอกเขาว่าตัวเองเหนื่อยอยากกลับมาพักผ่อนที่ห้องหรือไม่ก็มาดูหนังที่ห้องก็ได้ และตอนนี้ฉันกับเขาเราก็กำลังนอนดูหนังกันอยู่บนเตียง

หนังที่เขาเปิดก็เป็นหนังสิบแปดบวกเรื่องใต้สะดือทั้งนั้น ฉันรู้นะว่าที่เขาเปิดเรื่องนี้เพราะอะไร

เราสองคนไม่ได้มีอะไรกันมานานแล้วไงเขาเลยอยากสร้างบรรยากาศให้ฉันมีอารมณ์ร่วมกับเขา

แต่บอกเลยนะว่าฉันไม่ได้อยากมีอะไรกับเขาเลย ผู้ชายที่โคตรเลวแบบนี้อยู่ห่างได้ยิ่งดี

“คืนนี้พี่ขอเอาได้มั้ยคะ?”

“เอาอะไรคะ?”

“ไม่เห็นต้องถามเลย พาดูหนังแบบนี้แพรเองก็น่าจะรู้นะว่าพี่ต้องการอะไร”

ทำไมฉันจะไม่รู้ล่ะว่าเขาต้องการอะไร ที่จริงแล้วเขาไม่จำเป็นต้องมาถามฉันก็ได้นะ เพราะต่อให้ฉันจะปฏิเสธเขายังไงถ้าเขาคิดจะทำเขาก็ทำอยู่ดี

ฉันมองหน้าพี่เดียวที่มองหน้าฉันกลับมาด้วยสีหน้าที่บ่งบอกได้เป็นอย่างดีว่าเจ้าตัวพร้อมที่จะเสียบเข้ารูฉันมากแค่ไหน

“เราไม่ได้มีอะไรกันมานานแล้วนะคะ”

“แล้วตอนนี้อยากมีเหรอคะ?”

“ใช่ค่ะ แล้วแพรจะให้พี่ได้หรือเปล่าคะ”

“แล้วแพรเคยขัดพี่เดียวได้ด้วยเหรอคะ”

พอฉันพูดแบบนี้คนตรงหน้าก็ยิ้มอย่างพอใจที่ฉันไม่ขัดใจเขาเลย ฉันก็ไม่เคยขัดใจเขามานานแล้ว

ไม่เคยมีเรื่องไหนเลยที่เขาบอกฉันแล้วฉันไม่ยอมทำตาม ฉันทำตามที่เขาต้องการหมดเลย มีแต่เขาที่คิดไปเองว่าฉันคิดแต่จะหนี

จะบอกอะไรให้นะฉันน่ะคิดที่จะหนีทุกวัน ทุกเวลานั่นแหละ แต่มันยังหนีไม่ได้เท่านั้นเอง

“พี่รักแพรนะคะ รักมากและหวงมากเลยนะรู้มั้ย?”

“ค่ะ”

ฉันตอบกลับไปแค่นั้น รักเหรอ หวงเหรอ สิ่งที่เขาทำกับฉันมันเรียกว่าความรักเหรอ ถ้าเกิดว่าการที่เขาทรมานฉันมันเรียกว่าความรัก ฉันก็อยากจะให้เขาเลิกรักฉันนะ

ฉันจะได้ไม่ต้องเจ็บกับสิ่งที่เขาทำอีก