หนูเอาอยู่
“เจ้าธามหยุด บัดสีบัดเถลิง ขึ้นมาเดี๋ยวนี้” เสียงกิ่งกานต์เอ่ยเรียกทำให้คนอยากจูบออกอาการเสียดายขึ้นมาส่วนเด็กสาวนั้นรีบไว้น้ำไปขึ้นฝั่งเรียบร้อยแล้ว 'ย่านะย่า ให้ไอ้ธามคนนี้ได้จูบเด็กสักนิดก็ไม่ได้'
“นี่แน่ะ รู้จักอดเปรี้ยวไว้กินหวานซะบ้าง มันน่าตีนัก ฉวยโอกาสดีนักเชียว” กิ่งกานต์เอ่ยว่าหลานชายก่อนที่จะใช้ไม้หวายที่ถือมาด้วยฟาดเบาๆแต่เจ็บและแสบพอใช้ได้จนธนกฤตต้องร้องโอ๊ย ฝึกหน่วยทำลายใต้น้ำจู่โจมมาหนักเจอสิ่งที่ทำให้เจ็บเกือบตายมาก็มากคิดว่าคงไม่รู้สึกเจ็บกับอีแค่ไม้หวายย่ากิ่งแต่เขาคิดผิด อย่างอื่นทนได้แต่ไอ้ไม้หวายอันนี้ยอมรับว่ารู้สึกจี๊ดๆแสบๆขึ้นมา
“ไปเลย ลงไปเก็บสายบัวให้ย่า ส่วนเราแม่ลิงทโมนตามย่ามา ขืนปล่อยให้อยู่ใกล้พ่อคนนี้แก้มจะช้ำหมด” กิ่งกานต์เอ่ยบอกหลานชายก่อนที่จะหันมาบอกหลานสะใภ้แล้วเดินขึ้นบ้านไป พิมพ์ลภัสหันมาแลบลิ้นให้คนถูกฟาดด้วยหวายก่อนจะเดินตามขึ้นไป
“
