เจ้าสาว(สำรอง)ม.ปลายที่รัก

ความบังเอิญ

ความบังเอิญ

สายตาหวานภายใต้แว่นกันแดดสีดำสอดส่องมองดูทะเลด้วยรอยยิ้ม ก่อนจะนึกไปถึงเพื่อนชายที่ไม่รู้ว่าป่านนี้จะเป็นยังไง

สามวันแล้วที่เธอหนีงานแต่งงานมาตามแผนการที่วางไว้ ไม่รู้ว่าผลจะเป็นไปในทิศทางไหนกัน แต่เธอก็เชื่อมั่นว่าเพื่อนชายคนนั้นจะสามารถเอาตัวรอดได้

'อาธิวจะยอมยกเลิกงานแต่งมั้ยน๊า' พรปวีร์ได้แต่คิดในใจอย่างสงสัยแผนการของเธอกับธนกฤตอาจจะดีแต่เธอกับเขาลืมคิดไปถึงลูกบ้าของธนากรที่บางครั้งก็ไม่ยอมอะไรง่ายๆใครจะไปคิดบางทีธนากรอาจหาเจ้าสาวคนใหม่มาแทนเธอก็ได้

พรปวีร์มองดูเกลียวคลื่นก่อนจะมองไปเห็นเด็กคนนึงกำลังจะจมน้ำ ครูสาวรีบวิ่งลงไปช่วยทันที หญิงสาวพาร่างของเด็กหญิงวัยพอๆกับหลานสาวเธอขึ้นมาที่ชายหาด

“น้องพั้น” เสียงห้าวดังมาจากข้างหลังก่อนที่เจ้าของเสียงจะวิ่งเข้ามา

“นายพี” หญิงสาวเอ่ยเรียกคนเข้ามาใหม่อย่างคาดไม่ถึง ชายหนุ่มหันมองคนที่ช่วยลูกสาวไว้อย่างตกใจ “พลอย!”

“อย่าเพิ่งทำหน้าแบบนั้น นายมาผายปอดให้น้องพั้นก่อนเถอะ”พรปวีร์เอ่ยบอก ตอนพาขึ้นมาจากทะเลเธอไม่ได้มองเลยว่าเด็กสาวคือลูกสาวของเพื่อนหนุ่มคนนี้ พีรวัศพยักหน้าก่อนจะผายปอดให้ลูกสาว เขาเผลอหันไปคุยโทรศัพท์แค่นิดเดียว ไม่คิดว่าจะเกิดเรื่องขึ้นได้โชคดีมากที่เจอพรปวีร์ที่นี่

“แค่กๆ พ่อพี” พัญวลัยที่ถูกผายปอดสำลักน้ำออกมาก่อนจะโผลเข้ากอดบิดาอย่างหวาดกลัว พีรวัศกอดปลอบอย่างแสนรัก พรปวีร์มองอย่างพูดไม่ถูกเท่าที่รู้จักกันมาเธอยังไม่เคยเห็นชายหนุ่มในฐานะพ่อหรือเป็นแบบนี้มาก่อน

“ไม่ต้องกลัวนะลูก พ่อพีอยู่นี่ค่ะ ขอโทษนะคะที่พ่อพีดูแลหนูไม่ดี” พีรวัศเอ่ยปลอบพร้อมทั้งลูบผมอย่างทะนุถนอม ก่อนจะหันมาเห็นพรปวีร์ที่มองอยู่

“ขอบใจเธอมากนะพลอย ถ้าเธอไม่มาอยู่ตรงนี้ฉันเองก็ไม่รู้ว่าจะเป็นยังไง” พีรวัศเอ่ยบอก พรปวีร์ยิ้มออกมา 'ถ้าจะขอบคุณใครจริงๆต้องขอบคุณแผนการของธนกฤตมากกว่าไม่งั้นเธอคงไม่มายืนอยู่ที่นี่หรอก '

“น้องพั้นขอบคุณอาพลอยก่อนสิลูก” ชายหนุ่มเอ่ยบอกลูกสาว พัญวลัยหันมามองพรปวีร์ที่ลุงเพลิงของเธอเคยบอกว่าเป็นรักแรกที่ไม่สมหวังของผู้เป็นพ่ออย่างซาบซึ้งก่อนจะยกมือขึ้นไหว้ขอบคุณ 'น่ารักจัง ดูแล้วเหมาะกับเป็นแม่ของพั้น '

“ขอบคุณค่ะอาพลอย” เด็กสาวเอ่ยบอก พรปวีร์ยิ้มให้ก่อนจะลูบศีรษะเด็กสาว

“ไม่เป็นไรจ๊ะ อาว่าหนูขึ้นไปพักก่อนดีกว่านะ” หญิงสาวเอ่ยบอก เห็นเด็กสาวแล้วรู้สึกคิดถึงพิมพ์ลภัสอย่างบอกไม่ถูก 'จะเกิดอะไรขึ้นกับพริกหวานรึเปล่านะ อยู่ๆนึกถึงขึ้นมาแบบนี้ '

“ไปค่ะน้องพั้น รอที่ห้องอาหารของโรงแรมก่อนนะพลอยเดี๋ยวลงมา” พีรวัศเอ่ยบอกพัญวลัยแล้วหันมาบอกเพื่อนสาวก่อนจะประคองบุตรสาวขึ้นแล้วพยุงเข้าไปในโรงแรมที่พัก

“มาฮันนี่มูนเหรอ ไอ้ธามล่ะอยู่ไหน” คนที่กลับลงมาหลังจากพาลูกสาวขึ้นไปพักเอ่ยถาม แต่ใครจะรู้ในใจเขามันเจ็บหนึบไปหมด อุตส่าห์หนีมาเพื่อไม่อยู่ร่วมงานแต่ง ไอ้เจ้าเพื่อนบ้ายังพากันมาเหยียบหัวใจเขาอีก

“เปล่า ฉันกับธามไม่ได้แต่งงานกันหรอก”พรปวีร์ถอนหายใจออกมาก่อนจะเอ่ยเล่าให้ชายหนุ่มฟัง “คืออย่างนี้....”

“ไอ้บ้าธามบอกกันสักคำก็ไม่มี” คนเพิ่งรับรู้ความจริงเอ่ยตัดพ้อไอ้เพื่อนแสนเจ้าเล่ห์

“นายไม่รู้มันก็ไม่ผิด นายเพลิงก็ไม่รู้เรื่องนี้ฉันกับธามรู้กันแค่สองคน แต่ตอนนี้ฉันไม่รู้ว่านายธามจะเป็นไงบ้างแผนจะสำเร็จมั้ย” พรปวีร์เอ่ยออกมาก่อนจะจับหลอดขึ้นมาดูดน้ำ

“เหอะๆ ถามจริงทำไมไม่แต่งกับไอ้ธามซะหะ” พีรวัศถาม พรปวีร์ยักไหล่ก่อนจะตอบ “ฉันกับธามมันไปกันไม่ได้ ต่อให้ฉันเป็นเลสเบี้ยนหรือไม่เป็นก็ตาม เราเป็นเพื่อนกันนะดีแล้ว”

“เหรอ แล้วน้องมิวอะไรนั่นล่ะ” ชายหนุ่มเอ่ยถามอย่างไม่ใส่ใจแต่จริงๆแทบจะยิ้มออกมา

“ก็ไม่อะไรนิ ไม่ได้ชอบซะหน่อย เอ๊ย ไม่ใช่ คือฉันหมายถึงน้องมิวเขาก็อยู่ของเขาไม่ได้ว่าอะไรเขาเชื่อใจฉัน” พรปวีร์พูดเกือบจะหลุดความจริงบางอย่างออกมา 'เกือบไปแล้วมั้ยล่ะ ดีนะอีตานี่ไม่ทันสงสัย'

' หึ ยัยพลอย คิดว่าฉันไม่ทันได้ยินเหรอ ฉันจะพิสูจน์ให้ได้ว่ามันเป็นยังไงกันแน่'คนที่หญิงสาวคิดว่าไม่ทันสงสัยคิดในใจอย่างมาดมั่น 'คงไม่ใช่ว่า17ปีมานี่เขาและเพื่อนอีกสองคนถูกยัยตัวแสบพรปวีร์หลอกว่าเป็นเลสเบี้ยนหรอกนะ '

“งั้นเหรอ จริงสิเธอจะพักที่นี่กี่วันล่ะ” ชายหนุ่มทำเป็นไม่สนใจให้เธอไม่ระวังตัว 'เผลอเมื่อไหร่โดนล้วงความลับแน่ '

“อาทิตย์สองอาทิตย์มั้ง รอให้เรื่องเงียบสักนิด” พรปวีร์เอ่ยบอกอย่างไม่สงสัย

“งั้นมาเที่ยวกับพวกฉันสิ จะได้ช่วยดูน้องพั้นด้วย” พีรวัศเอ่ยบอก พรปวีร์พยักหน้าแทนคำตอบ

“นี่ยัยเบี้ยนที่นี่ไม่มีคนที่เธอรู้จักไม่ต้องทำตัวเป็นคุณครูสาวผู้แสนเรียบร้อย อย่าแอ๊บ” พีรวัศเอ่ยแสร้งเอ่ย พรปวีร์รู้สึกหมั่นไส้ขึ้นทันที “ แล้วทำไมฉันต้องแอ๊บหะ “

“ก็เป็นเลสเบี้ยนนิ ปกติต้องแอ๊บแบ้วทำตัวเรียบร้อยต่อหน้าทุกคนนิ” พีรวัศแสร้งเอ่ย พร้อมลุ้นว่าปลาอย่างเธอจะติดเบ็ดรึเปล่า

“เลสเบี้ยนบ้าไรไม่ได้เป็นซะหน่อย เอ๊ย ไม่ใช่ ฉันแค่จะบอกว่ามันติดนิสัยเว้ย “ หญิงสาวเอ่ยก่อนจะละล่ำละลักอธิบายเมื่อนึกขึ้นได้ว่าพูดอะไรออกไป

“นั่นไง เธอหลอกพวกฉันใช่มั้ย สารภาพมาซะดีๆ” พีรวัศไล่จี้อย่างได้เปลี่ยน พรปวีร์นิ่งไปก่อนจะเอ่ยเสียงแข็ง “ไม่รู้ไม่ชี้เว้ย ไปดีกว่า”

“จะไปไหนพูดมาซะดีๆ “ พีรวัศเอ่ยบอกพร้อมทั้งจับมือหญิงสาวไว้พร้อมยื่นหน้าเข้าไปใกล้ๆ “ว่าไงจะบอกมั้ย ไม่บอกจูบนะเว้ย”

“บอกแล้ว ๆ ฉันไม่ได้เป็นเลสเบี้ยนแต่มาลารินขอร้องให้แกล้งเขาอยากแต่งกับนาย” พรปวีร์เอ่ยบอก

“ว่าไงนะ เรื่องนี้มาเกี่ยวกับผู้หญิงคนนั้นได้ไง” พีรวัศถามอย่างสงสัยชื่อของมาลารินอดีตภรรยามาเกี่ยวเรื่องนี้ได้อย่างไร

“ก็เธอรู้ว่านาย เอ่อ นายคิดยังไงกับฉันนะสิ เธอเลยมาร้องห่มร้องไห้ขอร้อง ฉันก็ไม่รู้จะทำไงเลยทำตัวให้เหมือนเลสเบี้ยนมันซะเลย” พรปวีร์เอ่ยบอก เธอจำวันนั้นได้ดีว่าผู้หญิงคนนั้นมาร้องไห้ขอร้องแถมยังบอกว่ามีอะไรกับพีรวัศแล้วแถมยังกำลังตั้งท้องอยู่ แถมเธอคนนั้นยังเรียนอยู่ด้วยเธอก็เกิดสงสารขึ้นมาเลยยอมช่วยทั้งที่ใจจริงไม่อยากจะช่วยสักนิด

“แค่ผู้หญิงคนนั้นร้องห่มร้องไห้เธอก็สงสารยอมช่วย ส่วนฉันที่ชอบเธอมาหลายปีเธอกลับไม่เคยเห็นค่าเหรอ ถ้าไม่ใช่เพราะไอ้ความสงสารของเธอน้องพั้นคงไม่ต้องมาเป็นแบบนี้” พีรวัศพูดอย่างโมโหก่อนจะเดินออกไป พรปวีร์แม้จะอยากตามไปแต่รู้ดีว่าควรรอให้ใจเย็นลง โดยไม่รู้เลยว่าคำพูดสนทนาของเขาและเธอมีใครอีกคนแอบฟังอยู่ พัญวลัยถอนหายใจออกมานึกสงสารทั้งคู่แล้วพาลไปโกรธคนเป็นแม่ขึ้นมาอย่างห้ามไม่อยู่

'ผู้หญิงคนนั้นทำกับเรายังไม่พอยังทำลายพ่อพีกับอาพลอยอีก เรานี่แหละจะทำให้สองคนนี้กลับมารักกัน' เด็กสาวคิดในใจอย่างมาดมั่นก่อนจะกลับขึ้นห้องพักไป