"พ่อคะ...พ่ออยู่ไหนคะ ช่วยมัสด้วย" ภาพผู้เป็นบิดาในฝันเลือนลาง ทว่าภาพที่ตนกำลังวิ่งหนีเสือตัวโคร่งกลับเสมือนจริง มัสยาดิ้นขลุกขลักในอ้อมแขนของอคิราห์และเอาร่ำร้องเรียกหาผู้เป็นบิดาหลายครั้ง ชายหนุ่มจึงเขย่าตัวหญิงสาวให้ตื่นขึ้นมาจากห้วงภวังค์ฝันร้าย
"มัส ตื่นเดี๋ยวนี้"
"พ่อคะ!" เธอเบิกตาโพลงขึ้นมาจึงเห็นใบหน้าคมคายของบุรุษที่ตนมีสัมพันธ์ลึกซึ้งด้วย เขาคร่อมกายบอบบางไว้ทำให้ใบหน้าแนบชิดจนปลายจมูกโด่งแทบชนกัน มัสยาราวถูกตราตรึงไว้ด้วยแววตาประกายลึกซึ้งคู่นั้นจึงจ้องมองเขากลับไป
"ผมไม่ใช่พ่อคุณ" อคิราห์เอ่ยเสียงแผ่ว ลมหายใจอุ่นเป่ารดใบหน้าสวยจนคนตัวเล็กเกิดอารมณ์หวามไหว
"มัสฝันไปหรอกหรือคะ?"
"น่าจะใช่ เห็นละเมอหาแต่พ่อ แล้วพ่อมัสอยู่ที่ไหนล่ะ?" เขาถามเสียงเรียบพลางจ้องมองดวงตากลมโตด้วยแววตาลึกซึ้ง มัสยามีสีหน้าเศร้าหมองลงเมื่อถูกเอ่ยถามถึงบิดา เธอเบือนหน้าหลบไปทางอื่นเพื่อไม่ให้อคิรา
