ผู้ชายขายน้ำ

Ep.3 กลายเป็นฝ่ายถูกล่า(nc++80%)

​

ผู้ชายขายน้ำ

Ep. 3.กลายเป็นฝ่ายถูกล่า(nc++80%)

PART : ลีลา

"หยุดเดี๋ยวนี้นะ!"

พลั่ก!

ฉันวิ่งตามมาจนทันผู้ชายไร้มารยาท พร้อมกับเอื้อมมือไปกระชากไหล่ของเขาให้หันกลับมาก่อนจะดันร่างสูงให้ยืนพิงผนังทางเดินไว้ สองมือของฉันยกชึ้นขยุ้มคอเสื้อของเขาอย่างเอาเรื่อง

"หยาบคาย! ไร้มารยาท! กล้าดียังไงมาเรียกฉันว่าป้า!?"

ฉันเอ่ยถามอย่างเกรี้ยวกราด อารมณ์ยิ่งเดือดหนักมากขึ้นไปอีกเมื่อคนตรงหน้าทำหน้าตาเหมือนไม่รู้สึกรู้สึกรู้สาอะไรที่ทำให้ฉันหัวร้อนขนาดนี้

ริมฝีปากบางเฉียบรูปกระจับนั่นแย้มยิ้มออกมาเล็กน้อย เหมือนชอบใจนักหนา

"ก็ถ้าไม่ให้เรียกว่าป้า แล้วจะให้เรียกว่าอะไร พี่...หรือเจ๊ดี...หืม ?"

พรึ่บ!

"อ๊ะ!"

จบคำว่าหืม...

อีตานี่ก็พลิกตัวดันฉันให้เป็นฝ่ายพิงผนังทางเดินแทนเขา ก่อนที่สองมือของเขาจะยกขึ้นดันกำแพงกักฉันไว้ในอ้อมแขน

เดี๋ยว !

ทำไมอยู่ๆก็กลายเป็นฉันที่เป็นฝ่ายเสียเปรียบล่ะ ทั้งที่เมื่อกี้ยังได้เปรียบอยู่เลยยยย!

"อีเด็กบ้า! นิสัยไม่ดี ถอยไปเดี๋ยวนี้เลยนะ"

ฉันตวาดใส่เขาเสียงขุ่น มองค้อนเขาตาแทบคว่ำ พยามดันเขาออกห่าง แต่อีเด็กบ้านี่กลับยึดแขนฉันไว้ซะงั้น

"อย่า...มาเรียกว่าเด็ก"

เขากดเสียงต่ำ ก่อนจะโน้มใบหน้าลงมาจนแทบจะติดกับหน้าใบหน้าของฉัน รู้สึกได้ถึงลมหายใจอุ่นร้อนที่เป่ารดทั่วใบหน้า ใกล้ขนาดนี้ไม่สิงกันเลยเล่า

"ทำไม ทีนายยังเรียกฉันว่าป้าได้เลย แล้วทำไมฉันจะเรียกนายว่าเด็กไม่ได้ ไอ้เด็กนิสัยไม่ดี"

ประโยคสุดท้ายฉันพูดใส่หน้าเขาจนแทบจะเป็นตะโกนเลยก็ว่าได้ ก็อารมณ์ตอนนี้มันเดือดจัดนี่นา

"รนหาเรื่องแท้ ๆ"

"!"

พูดจบอีเด็กนี่ก็ก้มลงมาปิดปากฉันไว้ด้วยปากบางเฉียบของเขา ก่อนจะเลื่อนมือมาจับที่หน้าอกของฉันและบีบขยำแรง ๆ

"อื้อ !"

ยอมรับว่าตกใจในตอนแรก เพราะไม่คิดว่าเขาจะดิบเถื่อนได้ขนาดนี้(นี่มันทางเดินนะเว้ย! ถึงจะอยู่ในมุมมืดก็เถอะ) แต่พอได้สติฉันก็ทั้งดิ้นทั้งทุบลงไปบนหลังของเขาแรง ๆ แต่ดูเหมือนว่าอีเด็กบ้านี่จะไม่สะดุ้งสะเทือนหรือระคายอะไรเลยสักนิด

ถึก! เถื่อน! ได้ใจจริง ๆ

เรียวปากร้อนยังคงบดขยี้กับริมฝีปากฉันรุนแรงเหมือนต้องการจะลงโทษ สองมือของเขายึดจับมือฉันแนบกำผนัง ต้นขาแข็งแรงสอดเข้ามาที่กลางหว่างขาตรึงร่างกายของฉันไม่ให้ดิ้นหนี

"อื้อ...อื้มม..."

ฉันครางในลำคอ เนื้อตัวร้อนผ่าวอ่อนระทวยไร้เรี่ยวแรง สองมือที่เคยขัดขืนเปลี่ยนเป็นสอดประสานกับมือหนา ลิ้นเล็กตวัดรัดรึงสู้ลิ้นอุ่นร้อนที่สอกแทรกเข้ามาในโพรงปากอย่างถึงพริกถึงขิง

เมื่อเห็นว่าฉันไม่ขัดขืนและต่อต้าน ใบหน้าหล่อเหลาแต่แฝงไปด้วยความร้ายกาจก็เลื่อนต่ำไปตามลำคอพร้อมกับดูดดึงไปทั่วจนฉันรู้สึกเจ็บแปล๊บทุกที่ที่เรียวปากของเขาเลื่อนผ่าน

กึ่ก !

"อ๊ะ!...อื้มมมมม"

ฉันร้องออกมาอย่างตกใจเมื่อมือหนากระตุกเกาะเอกที่ฉันใส่ลงไปกองที่เอวเผยให้เห็นหน้าก้อนเนื้ออวบอิ่มทั้งสองข้างที่กำลังตื่นตัวชี้หน้าเขาอย่างเอาเรื่อง รู้สึกเย็นวาบสะท้านทรวงกันเลยทีเดียว แต่ก็แค่เดี๋ยวเดียวเท่านั้นก่อนที่ฉันจะครางออกมายาวๆเมื่อใลหน้าหล่อร้ายซุกซบเกลือกกลิ้งไปทั่วร่องอกอย่างจาบจ้วง ก่อนจะครอบครองดูดเลียขบเม้มยอดอกสีระเรื่ออย่างหิวกระหาย

ฉันขนลุกชันไปทั้งตัว สัมผัสของเขาเหมือนไฟร้อนแผดเผาลามเลียไปทั่วร่าง สร้างความปั่นป่วนให้ฉันอย่างไม่อาจต้านทานได้

"อื้อ...อย่าาาา...หยุดก่อน...อื้อออ"

ฉันร้องห้ามเสียงโหย รู้สึกได้ถึงมือซุกซนที่วนเวียนบีบขยำอยู่ตรงก้นแก้มงามงอน ก่อนจะวกมาด้านหน้าเพื่อกอบกุมเนินนางกลางร่างกาย

"เจ๊ไม่ได้อยากให้ผมหยุดอย่างที่พูดหรอก...เชื่อสิ"

อีเด็กบ้านี่เอ่ยอย่างคนที่เหนือกว่าพร้อมกับยิ้มเยือนอย่างร้ายกาจ

สวบ!

"อ๊ะ! อ๊อยย...เจ็บ!..เอานิ้วนายออกไปนะเด็กบ้า อู๊ยยย..."

ฉันร้องออกมาสุดเสียงเมื่อกลางกายสาวถูกรุกรานด้วยนิ้วมือแสนร้ายกายที่แทรกผ่านชั้นในตัวบางเข้าไปอย่างเอาแต่ใจ เนื้อตัวสั่นของฉันระริกพยามผลักเขาออกห่างแต่ไม่เป็นผล

"ยังซิงอยู่เหรอ?...ผิดคาดแฮะ"

"ก็ซิงน่ะสิยะ...รู้แล้วก็เอานิ้วของนายออกไปซะสิ...อ๊ะ...อ๊อยย..."

ใบหน้าหล่อร้ายยิ้มอย่างยั่วเย้า ก่อนจะโน้มลงมาประกบปากกับฉันอีกครั้ง ในขณะที่นิ้วก็เริ่มขยับเข้าออกช้า ๆ และเริ่มเร็วขึ้นตามลำดับ ฉันขมวดคิ้วเข้าหากัน รู้สึกได้ว่าข้างในร่างกายกระตุกตอดรัดตลอดเวลายามที่นิ้วร้ายขับเคลื่อนเข้า ๆ ออก ๆ ทุกจังหวะการจ้วงแทงทำให้ฉันร้อนรนจนถึงขนาดต้องระบายด้วยการส่งเสียงครางน่าอายออกมา

"อ๊า..อิ๊...อ๊อยย...อูยยย"

นิ้วร้ายยังคงร่ายมนต์เข้าใส่อย่างไม่หยุดหย่อน ในขณะที่เรียกปากอุ่นร้อนครอบครองก้อนเนื้อทั้งสองข้างอย่างหิวกระหาย ฉันเริ่มส่ายสะโพกร่อนสู้นิ้วร้ายที่แสนจะช่ำชองนั่นอย่างห้ามตัวเองไม่ไหว ทุกการจ้วงแทงทำให้ฉันแทบคลั่งและแทบจะขาดใจตาย

"โอยย...ซี๊ดดส...ไม่ไหวแล้ว...ฉันไม่ไหว...อ๊อยย...อ๊าา..."

ฉันร้องออกมาสุดเสียง ไม่สนใจว่ามันจะดังไปถึงไหนต่อไหน เพราะตอนนี้ความเสียวซ่านที่ฉันกักเก็บมันไว้กำลังทำท่าจะระเบิดออกมา เมื่อความสุขเสียวในวาระสุดท้ายกำลังจะเอ่อล้น

"อื๊ออ..อ๊าา...ซี๊ดดสสส..."

กายสาวกระตุกสุดแรง นิ้วมือร้ายถูกถอดถอนออกก่อนจะวนเวียนลูบวนทั่วกลีบรักทั้งสองอย่างนุ่มนวลแผ่วเบา ใบหน้าหล่อเหลายิ้มให้ฉันอย่างเจ้าเล่ห์พร้อม ๆ กับดูดกลืนนิ้วเรียวที่เปียกเยิ้มไปด้วยน้ำหวานใสช้า ๆ แต่ยั่วยวน

"อืมม...หวาน..."

จบคำพูดแสนร้ายกาจ ร่างกายจองฉันก็ทรุดฮวบลงไปนั่งกับพื้นทันที สองมือยกขึ้นปกปิดบังหน้าอกของตัวเองไว้แน่นเมื่อสติสตังค์กลับมาครบ

นี่ฉันทำอะไรลงไป !

ทำไมถึงได้ปล่อยตัวให้ผู้ชายแปลกหน้าควักล้วงอยู่ได้ตั้งนานสองนาน แถมยังให้ทำจนเสร็จอีก อายเขาไหมอีลี !

"ถึงกับเข่าอ่อนเลยเหรอเจ๊..."

ฉันเงยหน้าขึ้นมองอีเด็กบ้านี่อย่างแค้นเคืองในใจ ยิ่งแค้นหนักขึ้นไปอีกเมื่อเห็นสายตาเยาะเย้ยที่เขาส่งมาให้ฉัน

โว้ยยยยย อีลีหัวร้อนนนน !

"อะ...ไอ้...!"

"โรมรัน...อยู่ไหนน่ะ เราต้องไปกันแล้วนะ"

ยังไม่ทันที่ฉันจะได้อ้าปากด่า จังหวะนั้นก็มีเสียงผู้หญิงที่ฟังดูมีอายุตะโกนขึ้นมาขัดจังหวะการด่าของฉันซะก่อน

"โรม...โรม..."

เสียงตะโกนดังขึ้นมาอีกพร้อมกับเสียงฝีเท้าที่เดินย่ำเข้ามาใกล้ตรงจุดที่ฉันกับเด็กนี่อยู่ เเละเมื่อฉันสังเกตุรอบตัวดูดีๆถึงไดรู้ว่ามุมนี้มันเป็นมุมอับที่ไม่มีใครมองเห็น(ว่าแล้วเชียว เอะใจอยู่ว่าทำไมไม่มีใครผ่านไปผ่านมาสักคน)

ใบหน้าหล่อร้ายหันไปตามเสียงเรียกก่อนจะหันกลับมามองฉันอีกครั้ง

อย่าบอกนะ...ว่านายคนนี้คือโรมรันที่กำลังตามหา...

พรึ่บ !

"!"

ฉันถึงกับอึ้งเมื่อจู่ ๆ อีเด็กบ้านี่(เรียกแบบนี้ไปก่อนเพราะยังไม่รู้ว่าเขาจะใช่โรมรันไหม)ก็ถอดเสื้อสูทออกมาคลุมไหล่ให้ฉันก่อนที่ร่างสูงจะนั่งลงบนส้นเท้าตรงหน้าฉัน มือหนายื่นมากระชับเสื้อสูทคลุมให้จนถึงคอ พร้อมกับส่งยิ้มละลายใจมาให้

"น่าเสียดายเวลาหมดซะก่อน ถ้ามีโอกาสคงเราได้เจอกันอีก...จุ๊บ !

พูดจบเจาก็ก้มลงมาจุ๊บปากฉันเบาๆก่อนจะลุกขึ้นเดินจากฉันไปอย่างหวนกลับมา(เหมือนว่าอีนี่จะมีความอาลัยอาวรณ์)

ฉันนั่งเอ๋อคุมสติของตัวเองอยู่พักใหญ่ก่อนจะลุกขึ้นจัดสภาพเสื้อผ้าของตัวเองให้เข้าที่เข้าทาง แล้วรีบเดินกลับไปหาอีช้างที่ป่านนี้มันคงขึ้นสวรรค์ชั้นดาวดึงไปกับเด็กที่มันหิ้วมาแล้วแน่ ๆ

"อีช้างไปกลับ!"

ไปถึงฉันงี่เงาจะกลับทันที เรื่องผัวปลอม ๆ อะไรนี่ก็ลืมไปเลยด้วย

"อะไร ทำไมรีบกลับ มึงยังไม่ได้คุยอะไรกับน้องเขาเลยนะอีลี"

อีช้างถามเสียงสูง ผละตัวออกจากเด็กที่มันหิ้วมาอย่างหงุดหงิด มองฉันตาขวาง

"เอาไว้ทีหลังเถอะ วันนี้กูเหนื่อย"

ฉันพูดปัดไป แต่อีช้างมันคงสะดุดใจในคำพูดของฉัน เพราะตอนนี้สายตาของมันกำลังมองมาที่ฉันอย่างจับผิด

"มึงไปทำอะไรมาเหนื่อย แต่...เอ๊ะ !...นั่นคอมึงทำไมมีรอยดูดเต็มไปหมดเลยอีลี..."

"!"

ซวยแล้วไวอีลี....

ว่าแล้วเชียวว่าทำไมตอนที่เด็กบ้านั่นจูบไซ้ตามลำคอมันถึงได้เจ็บแปลบแสบเสียว ทีแท้ก็ทิ้งร่องรอยเอาไว้ให้ฉันดูต่างหน้านี่เอง

ลายเป็นตุ๊กแกเลยคอฉัน !

โว้ยยยย มึงไม่คิดว่ากูจะอับอายขายขี้หน้าคนอื่นเขาบ้างเหรออีเด็กบ้า !

PART : ลีลา

***********************