ยืนงงอยู่ก็ไร้ประโยชน์ หญิงสาวยักไหล่อย่างไม่ใส่ใจหมุนตัวกลับขึ้นไปบนเรือนใหญ่ ช่วยสองสาวใช้จัดเรียงข้าวของที่คนงานนำมากองไว้อย่างไม่เป็นระเบียบ
“คุณหนู ให้เราสองคนเปลี่ยนไปเรียกท่านว่าฮูหยินน้อยเลยดีหรือไม่เจ้าคะ” ม่านอวี้ปิดปากหัวเราะคิกคักอยู่กับม่านลู่ ส่งสายตาล้อเลียนหญิงสาว
“ว่างกันมากหรือไร เมื่อครู่มันก็แค่การแสดงเท่านั้นล่ะ”
“ท่านแสดงแต่ดูเหมือนว่าท่านเขยจะไม่ได้แสดงนะเจ้าคะ คุณชายเรียกท่านว่าฮูหยินเต็มปากเต็มคำหลายรอบเลยทีเดียวเจ้าค่ะ”
“เขานั่นล่ะตัวดีที่สุด! เจ้าสองคนไม่เห็นหรือไรว่าหลังจากที่คนพวกนั้นไปแล้วเขาก็ไม่มองหน้าข้าดังเดิม พอเถิดพวกเจ้าอย่าเพ้อเจ้อ จัดการของพวกนี้กันก่อน”
“ก็ได้ บ่าวไม่พูดแล้วเจ้าค่ะ ว่าแต่คุณหนูจะให้เราทำอย่างไรกับของพวกนี้เล่าเจ้าคะ”
“ที่เป็นเสบียงอาหารก็เอาไปเทรวมกับของคนสกุลเย่ในครัวเลย รวมกันแล้วพวกเขาจะได้ไม่ต้องมานั่งแยกแยะของผู้นั้นผู้นี
