“ม่านอวี้!! เรือนเราสร้างเสร็จแล้ว เจ้าจะวิ่งหนีไปไหน?” ม่านลู่ตะโกนเรียกสหายเสียงดังส่งเสียงหัวเราะล้อเลียนก่อนจะวิ่งตามสหายของนางไปอีกคน
เหวินซื่อมองตามร่างของม่านอวี้ไปไม่ละสายตา สตรีผู้นี้มีรูปร่างสูงเหมาะสมกับบุตรชายตัวโตของตนยิ่งนัก ท่อนขาและสะโพกที่ใหญ่เพราะเจริญเติบโตเต็มวัยแล้ว ทำให้คาดหวังได้ว่านางจะเป็นมารดาลูกดก
แม้ว่าม่านอวี้กับม่านลู่จะแทนตัวเองว่าบ่าวกับคนสกุลเย่ทุกประโยค แต่ในความเป็นจริงพวกเขาก็หาได้แบ่งแยกนายบ่าวเลยสักนิด ซ้ำยังทำราวกับว่าทั้งสองเป็นคนในสกุล กิริยาเขินอายที่แสดงออกเมื่อครู่ก็ดูเหมือนว่านางไม่ได้รังเกียจอาหนิวแต่อย่างใด เห็นทีนางต้องกลับไปคิดเรื่องนี้ให้ถี่ถ้วนเสียแล้ว
“เอาล่ะๆ เราจะไม่รบกวนแล้ว เหนื่อยกันมาทั้งวันจะได้พักผ่อนกันได้เสียที แล้วข้าจะรีบตัดสินใจเรื่องการขุดบ่อน้ำพร้อมกับสกุลเย่ก็แล้วกัน” เป็นไห่ย่าหลงที่ขอตัวกลับก่อน
“ขอบคุณท่านอาและท่าน
