ม่านอวี้กับม่านลู่ยกฝาลังถึงออกเปิดเผยให้เห็นซาลาเปาสีขาวนวลลูกโตกว่าฝ่ามือทำให้เสียงพูดคุยรอบๆ หยุดชะงักโดยพร้อมเพรียง
ไหวอู๋ห่างบอกไว้แล้วว่าสกุลเย่จะเลี้ยงซาลาเปากับน้ำชา ไม่ให้พวกเขาพกถ้วยหรือตะเกียบมาด้วย แต่คิดไม่ถึงจริง ๆ ว่าสกุลเย่จะทำซาลาเปาขนาดใหญ่ออกมาเลี้ยงแขก!! นี่ไม่ต่างกับรวมซาลาเปาสามลูกมาเป็นหนึ่งลูกเลยสักนิด!!
พอได้กัดกินซาลาเปานางเหวินก็ถึงกับหลั่งเหงื่อเย็นเยียบ นึกเจ็บใจที่ตนแนะนำคนสกุลเย่ไม่ให้ทำอาหารเลี้ยง หากเป็นอาหารก็อาจจะผัดผักรวมกับข้าวสวยคนละถ้วย สิ้นเปลืองเงินทองน้อยกว่าการเลี้ยงซาลาเปาเป็นไหนๆ เพราะกู้ลี่ถิงถึงกับทำซาลาเปาไส้เนื้อเชียวนะ!!
“กินให้อิ่มนะเจ้าคะ ที่เหลือก็เอากลับไปฝากคนที่บ้านได้เลย ข้าอยากให้วันนี้ทุกคนมีความสุขร่วมกัน นำความมงคลมาให้สกุลเย่เจ้าค่ะ”
หย่งซื่อแม้จะปวดใจเจียนสลายที่เห็นสะใภ้เพียงคนเดียวของนางต้องควักเงินออกมาอีกครั้ง แต่ยามได้
