เย่เซิ่งเจียรู้สึกปวดหัวไม่น้อยกับท่าทีที่เปลี่ยนแปลงไปอย่างรวดเร็วของบิดามารดาและพี่น้องทั้งหก พวกเขาแปรพักตร์ไปหนุนหลังกู้ลิงถิงกันทุกคนอยากให้เขารับนางเป็นภรรยา แล้วอย่างนี้นางจะไม่เข้าใจผิดเป็นว่าคนสกุลเย่อยากได้เงินของนางมาใช้จ่ายหรอกหรือ?
“เจ้าคงรู้จากพี่ใหญ่แล้วสินะว่าสกุลเย่ของเราขัดสนเงินทอง” เย่เซิ่งเจียเหลือบตามองพี่สาวคนโตเล็กน้อย แต่ไม่คิดจะตำหนินาง
“เราต้องใช้เงินที่นางมอบให้พี่ใหญ่มาจริง ๆ ขอรับท่านแม่ ข้าเพียงไม่อยากรับเงินของนางมาโดยเปล่า จึงเอ่ยปากขายที่ดินตรงนั้นให้เป็นของนางไปเสีย แต่มันคนละเรื่องกันกับการที่ข้าจะรับหรือไม่รับนางเป็นภรรยาเลยขอรับ”
หย่งเหลียนสะดุ้งตกใจไปเล็กน้อย เริ่มเข้าใจความคิดของบุตรชาย ที่แท้เขาก็ไม่ได้จงใจกลั่นแกล้งให้หญิงสาวต้องอึดอัดใจ แต่เย่เซิ่งเจียกำลังพยายามปกป้องศักดิ์ศรีของคนสกุลเย่อยู่ต่างหาก
“นางเป็นภรรยาของข้า เป็นคนสกุลเย่อย่างแน่นอ
