ลลิตาถูกพากลับมาที่โรงแรม เธอนั่งลงที่โซฟาพร้อมทำตัวไม่รู้ไม่ชี้หันซ้ายทีขวาที ทั้งยังตอบไม่ต้องคำถามของเขาอีกต่างหาก พริษฐ์พยายามใจเย็นแต่เหมือนลลิตากวนโอ๊ยเขาไม่หยุด
"ตอบมาสิว่าทำไมเธอถึงไม่ไปเรียนลิตา"
"วันนี้เบื่อค่ะเลยอยากออกไปสูดอากาศข้างนอกบ้าง"
"ไปสูดอากาศไกลจังนะ"
"ไม่ไกลนะคะ นั่งรถแป๊บเดียวก็ถึงแล้ว"
"เธอไปทำอะไรที่หน้าบ้านคนอื่น เอ๊ะ ไม่สิ จะบอกว่าคนอื่นก็คงเป็นไปไม่ได้ เพราะบ้านหลังนั้นเป็นบ้านของเพื่อนเธอนี่ ใช่ไหมล่ะลิตา"
ลลิตามองหน้าพริษฐ์อย่างสงสัย เธอขมวดคิ้วเป็นปมถึงสิ่งที่เขาพูดออกมาเมื่อครู่ มันหมายความว่าอย่างไรที่เขาบอกว่าร่างนี้เป็นเพื่อนกับน้องสาวของเธอ จะให้เข้าใจว่าเป็นคนอื่นก็คงไม่ได้ เพราะตัวเธอไม่เคยรู้จักร่างนี้มาก่อนก็เหลือเพียงคนเดียวคือมายาวี
แต่มายาวีจะมาคบกับคนนิสัยร้ายกาจแบบนี้ได้อย่างไร มันไม่มีทางเป็นไปได้หรอก เขาต้องโกหกเธอแน่ๆ
"พูดอะไรของคุณ!
