ลลิตานั่งมองพริษฐ์นั่งกินข้าวเช้าที่สั่งจากทางโรงแรมอย่างสบายใจต่างจากเธอที่แทบกินข้าวไม่ลง เธอไม่เคยต้องมานั่งกินข้าวกับเขามาก่อน นี่เป็นครั้งแรก มันจึงรู้สึกอึดอัดนิดๆ
แล้วอาหารเช้าที่เขาสั่งมาเธอก็ไม่ค่อยชอบกินสักเท่าไหร่ มันดูกินยังไงก็ไม่ค่อยอิ่ม ไข่ดาว แฮม ไส้กรอกและขนมปังหนึ่งคู่พร้อมแยม ถ้าจะสั่งมาเผื่อเธอ เขาก็ควรถามเธอสักคำว่าอยากกินอะไรเป็นอาหารเช้าไม่ใช่คิดให้เองเสร็จสรรพแบบนี้
"เป็นอะไรของเธอ เขี่ยอาหารอยู่ได้" พริษฐ์เอ่ยถามเมื่อเห็นว่าเธอเอาแต่เขี่ยอาหารในจานสีหน้าเหมือนไม่ค่อยชอบเท่าไหร่
"เปล่า…"
"ถ้าไม่ชอบอาหารที่ฉันสั่งมาก็สั่งมาใหม่"
"…" ลลิตายิ้มออกกำลังจะลุกไปโทรศัพท์หารูมเซอร์วิสเพื่อสั่งอาหารชุดใหม่แต่กลับต้องนั่งลงตามเดิมเพราะประโยคพูดต่อมาของเขา
"แต่ปกติเธอก็กินแบบนี้มาตลอด ทำไมวันนี้ไม่ชอบขึ้นมา"
"ก็… กินแต่เดิมๆบ่อยๆมันก็ต้องมีเบื่อกันบ้าง"
เธอและร่างนี้นิ
