เจ้าของหัวใจมาเฟีย

ตอนที่ 7 ฝืนใจยอมรับ

หลังสองคนนั้นออกไปแล้วลลิตาก็ปรายตาไปมองที่ถุงบนโต๊ะหัวเตียงด้วยสายตาว่างเปล่าก่อนจะถอนหายใจออกมาเบาๆ แม้เธอไม่ยอมรับกับการที่ได้มาอยู่ในร่างนี้แต่ตอนนี้เธอก็ทำอะไรไม่ได้อยู่ดี

มีแต่ต้องจำยอม ยอมรับมันไปจริงๆแล้วสินะ

หากจะให้ฆ่าตัวตายอีกครั้งในตอนนี้เธอก็ไม่สามารถทำได้เพราะมีบางอย่างที่สำคัญรั้งเธอไว้ นั่นคือร่างของเธอที่กลายเป็นศพที่ถูกฝังไว้ที่ไหนสักที่ในโกดังร้างแถวพัทยา เธอต้องไปตามหาร่างของตัวเองและทำพิธีศพให้กับร่างของตัวเองให้ได้ เธอจะไม่ยอมให้ร่างของตัวเองต้องอยู่อย่างโดดเดี่ยวในที่เดียวดายน่ากลัวแบบนั้น

และที่สำคัญ น้องสาวของเธอ มายาวีที่ถูกจับตัวไปพร้อมกัน เธอไม่รู้ว่าน้องของเธอจะเป็นอย่างไรบ้าง จะยังมีชีวิตอยู่หรือไม่

ไม่เพียงแค่ตามหาศพตัวเองแต่ยังต้องตามหาตัวน้องสาวด้วย ได้แต่หวังว่ามายาวีจะปลอดภัยจากคนไม่ดีพวกนั้น อย่าให้มีจุดจบแบบเธอเลย

.

.

.

.

.

.

โรงแรมเดอะคิงส์เป็นโรงแรมระดับห้าดาวที่มีหลายสาขาด้วยกันทั้งในและต่างประเทศ ที่นี่มีสิ่งอำนวยความสะดวกต่างๆมากมายตรงตามความต้องการของแขกที่มีฐานะที่ต้องการความสวยงามและความหรูหราทั้งยังมีความเป็นส่วนตัวในการเข้าพัก

โรงแรมเดอะคิงส์สาขาในกรุงเทพนั้นมีทั้งหมดสามตึกด้วยกันโดยแบ่งเป็นตึกเอ ตึกบีและตึกซี แต่ละตึกจะมีความสูงอยู่ที่สิบห้าชั้น และชั้นบนสุดของโรงแรมตึกเอจะเป็นของเจ้าของโรงแรมอย่างพริษฐ์ ไกรอัครวรกุล

ลลิตามองการตกแต่งของโรงแรมห้าดาวแห่งนี้ด้วยสายตาที่ชื่นชมเพราะมันสวยงามมาก หลังจากที่นั่งรถมานานจากพัทยามากรุงเทพอย่างเบื่อหน่ายก็ได้มาเดินยืดแข้งยืดขาพร้อมชมบรรยากาศของด้านในตัวโรงแรม เธอถูกบอดี้การ์ดสองคนพายังชั้นสิบห้าที่เป็นชั้นบนสุดของตึกเอตึกนี้

"ทำไมถึงพามาที่โรงแรม" เธอเอ่ยถามหลังจากที่ไม่ยอมปริปากพูดมานาน

"คุณพริษฐ์กลัวว่าคุณจะถูกปองร้ายอีกจึงให้คุณลิตามาอยู่ที่โรงแรมเป็นการชั่วคราวระหว่างรอข้อมูลของคนร้ายครับ"

มีคนปองร้ายผู้หญิงคนนี้ แสดงว่าคงไปสร้างศัตรูเอาไว้เยอะจนโดนเอาคืน เธอรู้สึกสมน้ำหน้าที่กรรมตามสนองฆาตกรคนนี้แต่แล้วเมื่อนึกดีๆ ตอนนี้เจ้าของร่างตัวจริงไม่อยู่แล้ว เธอเข้ามาอยู่แทนที่แบบนี้แสดงว่าต่อไปนี้คนที่จะเสี่ยงโดนปองร้ายก็คือเธอ

เฮ้อ...

การที่จะตามหาศพตัวเองกับตัวน้องสาวคงไม่ง่ายหากเจอคนมาลอบทำร้าย คงหนีไม่พ้นต้องปลอมตัวเวลาออกไปข้างนอก

แต่ตอนนี้หากคิดจะหาทางออกไปข้างนอกเองตัวคนเดียวคนคงไม่ง่ายนักเพราะมีบอดี้การ์ดสองคนนี้คอยเฝ้าดูอยู่ตลอดที่หน้าห้องพัก ในเมื่อตอนนี้ยังไม่สามารถออกไปไหนได้ก็สำรวจห้องนี้ไปพลางๆเพื่อให้เคยชินเพราะไม่รู้ว่าต้องอยู่นานแค่ไหน

ห้องพักชั้นบนสุดนี้มีสิ่งอำนวยความสะดวกหลายอย่างครบคันอย่างมาก ทั้งห้องนอนขนาดใหญ่ ห้องรับแขกและห้องนั่งเล่นที่มีเฟอร์นิเจอร์ราคาแพง ห้องครัวที่มีอุปกรณ์ครบชุดพร้อมทำอาหาร ยังมีฟิตเนสส่วนตัวเอาไว้ใช้คนเดียวอีก เท่านั้นยังไม่พอยังมีสระว่ายน้ำส่วนตัวที่สามารถมองออกไปชมวิวด้านนอกได้อีก

หากไม่รวยจริงคงไม่สามารถมีอะไรแบบนี้ได้จริงๆ

.

.

.

.

.

.

หลังจากประชุมกับผู้ถือหุ้นในโรงแรมเสร็จเขาก็ขึ้นมายังชั้นบนสุดของตึกเอทันที ในเมื่อตอนนี้อาการของลลิตาหายดีแล้วก็ควรจะตอบคำถามของเขาได้แล้วว่าใครเป็นคนเล่นงาน หากเป็นศัตรูของเขาจริงจะได้เล่นงานถูกคน

ร่างสูงในชุดทำงานสีเทาเดินเข้ามาในห้องพักสุดหรูที่นานๆเขาจะมาพักทีเพราะส่วนใหญ่เขาจะอยู่คฤหาสน์ของครอบครัวที่เหลือเขาอาศัยอยู่คนเดียว เขากวาดตามองไปรอบๆเพื่อหาคนที่ต้องการพบหน้า แล้วก็พบว่าลลิตานอนหลับฟุบตัวลงกับโซฟา คิ้วของเขาขมวดขึ้นเมื่อเห็นภาพนั้นและอดไม่ได้ที่จะกรอกตาอย่างเบื่อหน่ายเมื่อเห็นภาพนี้อีกครั้ง

"นอนที่โรงพยาบาลมายังไม่พอหรือไง"

…ทำไมนะทำไม เวลาที่เขามาหาเธอ เธอต้องหลับอยู่ทุกที แล้วคราวนี้หากตื่นขึ้นมาเขาหวังว่าคงไม่อาละวาดอีกครั้งหรอกนะ

พริษฐ์ถอดสูทตัวนอกออกและไปผาดไว้ที่โซฟาอีกตัว พร้อมปลดกระดุมสองเม็ดบนและกระดุมที่ข้อมือออกเพื่อให้สามารถทำอะไรสะดวกขึ้น ก่อนจะเดินไปที่โซนห้องครัวแบบปิดที่มีอุปกรณ์เครื่องครัวครบคัน เขาชงกาแฟด้วยเครื่องชงกาแฟหลังกาแฟถูกรินเต็มแก้วเขาก็ยกแก้วกาแฟขึ้นมา ดมกลิ่นหอมร้อนๆก่อนจะดื่มอย่างสบายๆ

เขาเป็นคนติดการดื่มกาแฟ ต้องดื่มทุกวันแทบจะสามเวลาหลังอาหารเลยก็ว่าได้ เป็นการเสพติดอีกอย่างหนึ่งนอกจากการเสพติดเซ็กซ์ของเขาที่รักษาไม่หายขาด

เขายืนดื่มกาแฟจนหมดแก้วแต่ยังไม่มีทีท่าว่าคนที่นอนสบายบนโซฟาจะรู้สึกตัวตื่นสักที เขาเดินก้าวไปหาร่างที่นอนอยู่พร้อมใช้มือหนาสะกิดปลุกให้ตื่น

"ลิตา นี่… ลิตาเธอตื่นได้แล้ว จะนอนอะไรนักหนา"

"หือ…" ส่งเสียงร้องครางอย่างงัวเงียเพราะถูกขัดจังหวะการนอนหลับฝันที่เป็นเหมือนฝันดีของเจ้าตัว ยิ่งแรงสะกิดแรงมากเท่าไหร่ก็ยิ่งเริ่มรำคาญจนสุดท้ายต้องลืมตาตื่นขึ้นมา

"…!?"