Tut Elimi

Gizli Buluşma

Pırıl tam konuşacağı anda duyduğu sesle korkuyla arkasına baktığında “Abim!!”diyebildi.

Yunus da koridora baktığında yaklaşan sesleri duydu. Bırakmak istemediği içinde elini tuttuğu gibi yanda ki kapıyı açıp içeri çekti. Nereye girdiklerine baktığında anneler için olduğunu anlayınca kapıyı kilitledi.

Pırıl kalbi çıkacak gibi atarken elini kavrayan kocaman elin içinde kaybolmuştu. Sıcaklığı tüm bedenini sararken odaya çekilişi ile korkusu büyürken heyecanda yapmıştı. Kapıyı kilitleyen Yunus’a baktığında ne yaptığını anlamaya çalıştı. Abisi ikisini görürse hiç iyi şeyler olmazdı. Kendi çekeceklerine razıydı ama onun da başı yanardı.

-Benim çıkmam lazım…

Yunus sesi titreyerek kapıya uzandığını görünce diğer eliyle tuttu. Şu an iki eli avuçlarının içindeydi. Bu aylar sonra nefes almak gibi olduğu için bırakmak istemedi. Göz göze gediklerinde Pırıl çekmedikçe de cesaret arttı.

-Gitme…

Bu ilk adım olurken Pırıl şaşkınlık ve karışan duygularla baktı. Duyduğu ile utansa da ne demek istediğini bilmek istiyordu. Yoksa duygularının bir karşılığı var mıydı?

Yunus yanlış anlaşılmamak için “Her şeyi biliyorum. Bengü zorla evlendirilmek üzere olduğunu anlattı.” diyerek açıklama yapmak istedi. Açık konuşursa Pırıl da düşünceleri söylerdi ve ona göre davranmaya çalışırdı. Benden vaz geç derse yıkılacaktı, ama bizzat duymadan bırakamayacaktı.

Pırıl’ın az önceki heyecanı sönüp giderken Yunus’un attığı adımı zorda kalan bir kız için yaptığını düşünüyordu. İki elini de çekerken kırgınlığı büyüdü. Onunda sevdiğini sanarken saçmaladığına üzüldü. Zaten bunu beklemesi de saçmalıktı. Bir kere görmüştü ve aradan dört ay geçmişti. Yine hayallere daldığını anlamış oldu.

Yunus değişen yüzle korktuğu şeyi söyleyeceğini anladı. Yine de “Onu seviyor musun?” demeden edemedi. Evet derse çekip gitmeye çalışacaktı. Başkasının helaline bakamazdı.

Pırıl yumruğunu sıkarken ‘seni seviyorum’ dememek için dişlerini sıktı. Zaten söylemesi de bir şeyi değiştirmezdi. Babası normalde bile vermedi ki bu saatten sonra tek çıkışın Rıdvan derdi. Bir gelecekleri olmadığı için bakışlarını kaçırırken güçsüz görünmek istemedi.

Yunus cevap gelmedikçe umutlansa da duymaya ihtiyacı vardı. Nasıl çözüm bulacaktı bilmiyordu ama onu bırakamazdı.

-Abim bekliyor…

Pırıl bu sefer durdurmasına izin vermeden kapıyı açtığı gibi çıktı. Abisinin arkası dönük olduğu içinde yakalanmadan yanına yürüdü. Bakışları buluşunca birlikte masaya geçtiler.

Yunus hızla arkasından çıksa da çoktan gittiğini gördü. Sinirden yumruğunu duvara geçirirken öfkeden deliye döndü. Seviyorum dememişti. Sana ne de dememişti. Bu iyi bir şey miydi?

-Yunus!

Enes sıkıntılı şekilde dönüp durduğunu görünce yanına gelmişti. Parmaklarını saçlarının arasına geçirip “Efendim.” dediğinde kızaran elini gördü.

-Ne oldu?

Yunus elini gösterdiğini anlayınca “Bir şey yok.” dedi. Bugüne kadar bir tek Kerim ile konuştuğu için başkasına anlatabileceğini sanmıyordu.

Enes koluna girip “Gel bakayım sen benimle.” dedi. Birlikte dışarı çıktıklarında derin derin nefes aldığını görünce baya dertli olduğunu anladı.

-Hadi anlat.

Konuşursa rahatlar diye baktığında kararsız kaldığını görüyordu. “Merak etme aramızda kalır.”

-Yok ondan değil.

Aslında utandığı içinde kimseye anlatamıyordu. Yoksa çoktan babası ya da abisi bilirdi. Hatta yanında olacaklarını da biliyordu, ama bu durum çok karışıktı. Onun yüzünden kimseyle paylaşamıyordu.

-Tamam o zaman başla.

O kadar doluydu ki dişlerini sıktıktan sonra Enes’e döndü. Onunda arkadaşı gibi düşüneceğini bilse de biriyle konuşmazsa delirecekti.

-Ben birini seviyorum, ama yakında sözleniyor.

Gelecek tepkiyi bekledi. Enes şaşkınlıkla bakarken Yunus’u tanıdığı için “Sen şunu düzgün anlat bakayım.” dedi. Mutlaka mantıklı bir açıklaması olmalıydı.

Konuyu kısaca özet geçtiğinde onunda unut diyeceğini düşündü. Oysa Enes sevgilisinin kuzeni olduğunu ve olayları bildiğini duyunca “Bengü ile konuştun mu?” dedi.

-En son buradan gidince telefon numarasını alınca konuştum. Unutamadığımı nasıl söyleyebilirim?

Enes duruma üzüldüğü için yardım etmek istedi. Kız zorla evlendiriliyorsa belki bir yolu bulunurdu. Tabi önce bir şey öğrenmesi lazımdı. “Peki kız sana karşı bir şey hissediyor mu?” Diğer adamı istemediği gibi Yunus’u da istemiyor olabilirdi.

Pırıl’ın bakışları umutlandırsa da en son ki kırgın hali aklını karıştırıyordu. Enes cevap gelmeyince “Şöyle yapalım. Çağıralım Bengü’yü konuşalım. Madem biliyor belki Pırıl ile konuşmuştur.” dedi.

Yunus bir an heyecanlansa da “Bu doğru olur mu? Bengü uzak durmamı söyledi.” dedi. Enes anlasa da ne kadar çaresiz olduğunu görüyordu. Sevdiğine kavuşamamak ne olduğunu bildiği için de “Konuşalım ki senden ne yapacağına karar verirsin.” dedi.

Yunus aldığı destek ile tamam dediğinde Enes sevgilisine mesaj attı. İçeride ses çok olduğu için aradığında meşgule alındı. Birkaç dakika sonra da kapıdan çıktı.

Bengü sevgilisinin neden dışarı çağırdığını merak ederek gelmişti ki Yunus ile birlikte olduklarını gördü. Yaklaşırken “Buruda buluştuğumuza göre bir şey var.” dedi.

Enes direk konuya girmek için “Var canım. Sen konuyu biliyormuşsun zaten. Yunus ve Pırıl hakkında konuşacağız.” dedi.

Yunus stresle Bengü’ye baktığında şaşkınlıkla kendine dönen gözleri gördü. Yanlış bir şey aklına gelmesin diye de “Senden numarasını aldım, ama hiç rahatsız etmedim. Küçük bir umudum olsa belki yapardım. Yapmadım ama unutamadım da… Bengü bana yardım etmen lazım.” dedi.

Kendinden çaresizce yardım isteyen Yunus’a normalde her şeyi anlatırdı. Ancak amcası ve oğulları düşündükçe kararsız kalıyordu. Isparta'ya ilk geldiği zamanlar Pırıl ile konuşmaya çalıştığında her seferinde kaçmıştı. Sonra da çok kalamadığı için yemek dışında bir şey yapmamışlardı. Rıdvan’ı sevmediğini ve evlilik istemediğini biliyordu. Yunus hakkında konuşmasa da içinin yandığını görüyordu, ama anlatmak ne kadar doğru onu bilmiyordu.

Enes sevgilisinin bakışlarını görünce “Canım bir şey biliyorsan anlat.” dedi. Adam önlerinde kıvranırken susmasının bir sebebi olduğu belliydi.

-Anlatmak kolay olsa bilirsin bir saniye bile susmam.

Yunus merakla bakarken “Bu ne demek?” dedi. Zaten kimseye anlatamıyordu. Tek ortak kişi Bengü olduğu için ne biliyorsa duymak istiyordu.

-Yunus ne senin ne de Pırıl’ın üzülmesini istemem. Sana daha önce de anlattım. Amcam babam gibi değil. Kızına seçme hakkı vermiyor…

Yakında sözü var diyecekti, ama daha fazla üzmemek için sustu. Yunus bunları zaten aylardır kendine tekrar ediyordu. O yüzden de durabilmişti. Asıl öğrenmek istediği bu değildi. “Bana Pırıl bu evliliği istiyor mu onu söyle?” Acı da olsa öğrenmesi lazımdı.

Bengü sevgilisi ile göz göze geldiğinde ‘söyle’ bakışlarını görüyordu. İkiliyi nereye sürüklediğini bilmese de “İstemiyor. Bunu anlatamadıkça da iyice içine kapandı. Zayıfladı ve hep keyifsiz. Yanına gittiğimde konuşması için zorluyorum, ama hiçbir şey söylemiyor.” dedi.

Yunus o adamı sevmediğine sevinse de haline üzülüp yıkıldı. Bir şekilde onu kurtarmalıydı, ama nasıl? Araya büyükleri koyup ben istiyorum dese olmazdı. Diyelim ki bir umut oldu peki Pırıl onu ister miydi?

Bengü kendini yiyip duran adamı izlerken kuzeninin duygularını söyleyip söylememe arasında kıvranıyordu. Kendine sinir olsa da “Bilmen gereken bir şey daha var.” dedi.

Yunus daha kötü bir durum var sanarken “Pırıl da seni seviyor.” demesini beklemiyordu. Şoka girmiş içeri gidiyordu ki Enes kolunu tuttu. Bengü de kuzenin yanına gideceğini anlayınca tutup çekti.

-Delirme dur şurada.

-Bu saatten sonra duramam Bengü. Bırak gidip konuşayım.

Sevgilisine bakıp bir şey yap dediğinde Enes “Kızı zorda bırakma dur şurada.” dedi. Yunus duydukları karşısında bir saniye bile beklemek istemese de Pırıl için geri adım attı. İkisine döndüğünde “Bana bir yol bulun. Pırıl ile konuşmam lazım. Beni dinlemeli.” dedi.

-İyi diyorsun da kız haftaya sözleniyor. Bende ikinizin birlikte olmasını istiyorum ama bu durumda ne yapabiliriz?

Sevinci kursağında kalırken tekrar yıkıldı. Parmağına başkasının yüzüğünün takacağını duymak çok ağırdı. Sakin olup bir yol bulmaya çalışsa da Pırıl ile hareket etmeliydi. Onun rızası olmadan bir şey de yapamazdı.

Enes ve Bengü sıkışıp kaldığını görse de onların da aklına bir yol gelmiyordu. Bu iki aşık nasıl kavuşacaktı?