Chapter 8
1160 Words
Aiana’s POV
Pumasok na ako sa school after three days. Hindi ko na rin kinaya ang pagka-boring sa bahay. Feeling ko tumataba lang ako sa kakakain. Si Mama naman kasi, kung anong hilingi ko, ginagawa niya. Nakakaumay na rin ang magkulong sa kuwarto, umiyak nang umiyak at mag-iisip nang mag-isip. Nakakabaliw talaga ang part na galing ka sa hiwalayan. Sapat na ang tatlong araw para kawawaan ko ang sarili ko. Sapat na ang tatlong araw para parusahan ko ang sarili ko sa mga ginagawa ko na hindi ko naman gustong gawin. Hindi ko na rin kailangan pang habaan ang pagmo-move-on ko at hindi ko naman deserve ang manghinayang pa nang sobrang haba sa paghihiwalayan naming dalawa. Niloko lang naman niya ako at pinaglaruan kaya mabuti pang maghanap na lang ako nang ibang ikasasaya ng buhay ko.
Kahit tatlong araw na ang nakakalipas ay parang sariwa pa sa mga student dito sa University of Augustus ang naganap na pagpapahiya ni Keno sa akin. Ang dami pa ring natatawa sa akin habang naglalakad akong mag-isa patungo sa room namin. Maaga akong dumating sa school dahil sa sabik kong makapasok ngayong araw. Hindi ko tuloy kasabay ang mga kaibigan ko. Ang tapang kong maglakad ng mag-isa sa school namin. Heto at marami tuloy sa kanila ang pinanlilisikan ako ng mata. Ang iba naman ay panay ang parinig ng mga masasakit na salita sa akin. Hindi ko maintindihan kung bakit marami sa mga student dito ay galit na galit sa akin kahit wala naman akong ginagawang mali sa kaniya. Ang laki kasi ng inggit nila sa akin. Doon nang gagaling ang mga galit nila sa akin. Aba, dapat nga ay matuwa na sila sa akin dahil wala na kami ni Keno ngayon. Isaksak na nila sa baga nila ang Keno nilang manloloko.
Sa may hallway ay nakita kong nakaabang si Keno. Malayo pa lang ay kita ko nang nakatingin ito ng seryoso sa akin. Lalapitan ba niya ako? Please, huwag na. Ayoko na talaga. Huwag naman sana siyang gumawa ng eksena dito. Ilang araw na niya akong hindi tinitigilan. Ang sabi ni Mama, tatlong araw niya itong nakikitang umaaligid sa bahay namin. Binabantayan niya ako kaya nag-report na si Mama sa pulis para matigil siya. Siguro ay iniisip pa rin niya na tatawag ako ng masseur para maglibang.
Hindi ako umatras. Tuloy lakad lang ako kahit alam kong madadaanan ko siya. Nang akmang palapit na ako sa kaniya ay doon na siya gumalaw. Akala ko ay lalapitan niya ako pero biglang sumulpot si Francizka. Ito ang nilapitan ni Keno. Bigla niya itong niyakap. Nang yakapin naman niya ito ay sa akin siya nakatingin. Ibig niya ata akong pagselosin pero wala naman ng epekto sa akin ang ginawa niya. Wala akong binigay na reaksyon sa kaniya. Seryoso lang akong naglakad na para bang wala akong nakita. Magpapaka-mystery na lang ako ngayon para matahimik na silang lahat. Isa pa, hinding-hindi na ako magbo-boyfriend na taga rito para matahimik na rin ang buhay ko.
**
Sa isang linggo na lumipas, puro ganoon lang ang nangyari. Palaging pinapakita ni Keno sa akin na sweet siya kay Francizka. Gusto niya talaga akong pagselosin pero talagang wala namang epekto sa akin ‘yun. Habang tumatagal ay natatawa na nga lang ako sa kaniya eh. Hindi niya alam na nagsasayang lang siya ng effort sa ginagawa niya. Ang kagandahan naman sa ginagawa ko ay unti-unti nang nababawasan ang basher ko rito sa school. Ganoon pala dapat.
Kapag hindi mo sila pinapansin, kusa naman silang titigil. Kahit pa paano ay nagiging maluwag na rin ang buhay ko. Nakapagtataka nga lang dahil tahimik din sina Francizka, Shenille at Alliah. Hindi nila ako ginugulo. Tila naging masaya na si Francizka na nasa kaniya na si Keno. Ang nakakasura lang ay kahit alam na ng lahat na nasa kaniya na si Keno ay hindi kayang i-bash ng mga student ang bruhang ‘yun.
Mag-isa akong nasa cafeteria ng umagang ‘yun. Ayaw kumain nila Yeye, Gigi at Lala. Mga busog ang mga gaga. Ako naman ay gutom dahil hindi ako nag-almusal sa bahay kanin. Habang kumakain ako ay hindi nawawala ang mga lalaking lumalapit sa akin para magpakilala. Wala akong pinapansin na kahit sino. Tutuparin ko na ang pinangako ko sa sarili ko na wala na akong magiging boyfriend sa hell school na ito.
“Hi?” bati naman ni Kit na isang heartthrob din dito sa university namin. Sabi nila, pumapangalawa kay Keno ito. True naman, pero hindi ko siya type. Maitim kasi ang ut*ng niya kahit maputi naman siya. Sorry siya, mahilig kasi ako sa mga lalaking pink ang kulay ng ut*ng. Ewan ko, ayaw ko talaga sa mga lalaking maiitim ang ut*ng.
“Kit, please, gusto kong mapag-isa.” Sa lahat ng lalaking lumapit sa akin ay siya lang ang kinausap ko. Okay naman kasi si Kit. Mabait ito at ang balita ko ay may gusto rin ito sa akin. Ayoko namang maging bastos sa mga taong alam kong mabait naman.
“Baka naman puwedeng makisabay lang kumain? Sa lahat kasi ng naritong student ay ikaw lang ang walang kasama. Baka lang naman gusto mong samahan kita.”
“Ayos lang akong mag-isa. Gusto ko talagang mapag-isa, Kit. Pasensya ka na,” sabi ko kaya nakita kong bagsak ang balikat niya nang layasan ako.
Nang mag-isa na ako ay nakahinga na ako ng maluwag. Mayamaya, sa kalagitnaan ng pagkain ko ay biglang tumunog ang cellphone ko. Nakita kong nag-send ng video si Francizka sa akin. Nang buksan ko ‘yun ay namilog ang mga mata ko. Nakita ko sa video na kinakain ni Francizka ang galit na galit na ari ni Keno. Hindi ko alam kung bakit tinapos kong panuorin ang video nila. Mukhang sa lahat ng student ay ako lang ang pinasahan niya ng video nila. Sarap na sarap silang dalawa, lalo na si Keno na palagi pang nakanganga habang binabayo niya ang bruhang si Francizka. Doon ko tuluyang napagtanto na ginugulo niya lang talaga ang isip ko. Ngayon, malinaw na sa akin na hindi siya talaga seryoso sa mga sinasabi niyang babalikan niya ako at ako na talaga ang babaeng gusto niyang seryosohin. Kung gusto na niya akong seryosohin, hindi niya gagawing ikama si Francizka. Sa mga pinapakita niyang pagbubuntot ng ilaw araw sa akin ay para bang may namumuo sa damdamin ko na gusto ko siyang bigyan ng chance, pero ngayon, ayaw ko na talaga. I officially close my heart to him.
Pabalik na ako sa school nang biglang mag-ring ang phone ko. Nakita kong tumatawag si Mama kaya agad ko namang sinagot ‘yun.
“Hello, Mama?” Nanginginig na boses ni Mama ang bumungad sa kabilang linya. Umiiyak siya kaya agad akong kinabahan. “Ma, bakit kayo umiiyak?” Tanong ko pa.
Dinig ko sa kabilang linya ang mga nagkakagulong tunog ng bumbero at ang mga taong nagsisigawan.
“Anak, wala na tayong bahay,” sabi niya kaya doon na ako nagtatakbo palabas ng school namin.
Syet!
- Writer
