“เฮ้อ!” เธอถอนลมหายแผ่วๆ คลี่ผ้าห่มผืนบางขึ้นคลุมร่างกายหญิงชราผู้มีพระคุณ สำรวจความเรียบร้อยก่อนจะถอยหลังออกไปจากห้องนอนกว้างเงียบๆ
ร่างบอบบางถลาเข้าปะทะอกอุ่นร้อน เมื่อก้าวเท้าเข้าห้องนอนตัวเอง ปลายจมูกร้อนชื้นซุกไซ้ซอกคอหอมๆ ปลายลิ้นอุ่นชื้นไล้เลียผิวกายใกล้ๆ แอ่งชีพจร เธอผวาเฮือก!! พยายามผลักร่างหนักๆ ที่กอดกระชับด้วยความตกใจ!
“ผมเองอย่าดิ้นไปน่า มารอตั้งนานแล้ว ทำอะไรอยู่ ทำไมถึงมาช้า” เสียงแหบกระเส่าพึมพำชิดผิวหอมๆ เขาซอกซอนอย่างไม่ลดละ แม้ว่ากาสะลองจะพยายามขัดขืน
“ปล่อย! ก่อนค่ะ ดอกปีบยังไม่ได้อาบน้ำ” เธอขอผัดผ่อน และพยายามแกะมือหนาที่โอบรัดรอบลำตัว
“เสียเวลา ไปอาบห้องผมดีกว่า นี่ก็เสียเวลานานเกินไปแล้วนะ” เสียงงึมงำบอกโดยไม่ละจากซอกคอหอมๆ ที่เขาประพรมจุมพิตไม่ห่างหาย
“อย่าค่ะ ป้าสาลี่ยังไม่เข้านอน เดี๋ยวแกเห็นคุณจะลำบากใจ”
“โอ้ย! ยุ่งยากอย่างนั้นก็อาบด้วยกันห้องนี้ล่ะ” ชายหนุ
