เฟยเอ๋อร์ วิญญาณร้อนอ้อนรัก NC25+

ตอนที่ 2 มีเรื่องขอร้อง

"ข้าอยากไปโลกอนาคตและอยากใช้ชีวิตร่วมกับชายที่ข้ารักเจ้าค่ะ แต่ข้าไม่รู้ว่าเขาอยู่ที่ไหนท่านพอรู้วิธีไปที่นั้นหรือไม่เจ้าคะ"

"วิธีหรือก็พอมีอยู่บ้าง แต่เจ้าต้องใช้บุญที่เยอะมากหน่อยอีกทั้งต้องอาศัยวาสนาของเจ้าด้วย แม้จะบุญมากเพียงใดแต่หากไร้วาสนาก็ไม่มีทางสำเร็จ และหากพลาดพลั้งวิญญาณของเจ้าอาจถูกจองจำทุกข์ทรมานไปเป็นร้อยปีเจ้ายินยอมหรือ" ซินหรงเอ่ยด้วยความหนักใจ แม้ซินหรงไม่อยากบอกนางแต่สายตามุ่งมั่นตั้งใจก็ทำให้ซินหรงไม่กล้าโป้ปดน้องสาวที่น่ารักผู้นี้

"ข้ายินดีทำทุกย่างเจ้าค่ะ ส่วนเรื่องบุญท่านเพียงบอกวิธีมาข้าคิดว่าไม่น่ายากเท่าใด เพราะข้าเคยส่งบุญนั้นให้ท่านมาแล้ว" เจ้าอี้เฟยกล่าวอย่างมีความหวัง

"หากเจ้าตั้งใจจริงเช่นนี้ข้าก็จะช่วยเหลือ เจ้าเพียงไปเข้าฝันพ่อแม่เจ้าให้คนทำความดีให้มากยิ่งมากเท่าไหร่ยิ่งดี หากบุญเจ้ามีพร้อมข้าจะพาเจ้าไปหาเทพกาลเวลา เมื่อนั้นเขาจะช่วยเจ้าเอง"

ซินหรงหายไปอีกครั้ง คราวนี้นางกลับมาพร้อมด้วยยาเข้าฝันเม็ดเล็ก

"เจ้ามีเวลาเพียงครึ่งก้านธูป ที่จะบอกพ่อแม่ของเจ้า อย่าลืมเรื่องให้คนทำบุญให้เจ้า หลังจากกินยาเข้าฝันนี้แล้วให้เจ้าจงรีบรวบรวมพลังคิดถึงใบหน้าของคนที่เจ้าอยากจะเข้าฝันไว้แล้วไปบอกพวกเขาในสิ่งที่เจ้าต้องการ"

คืนนั้นในฝันของเถียนฟูจินและเจ้าอี้เหวิน พวกเขาพบบุตรสาวในอาภรณ์สีขาวงดงามคล้ายเทพเซียนมาร่ำลา

"ข้ามีชีวิตที่ดีหลังความตาย เป็นห่วงแต่พวกท่านขอให้ท่านพ่อและท่านแม่รักษาสุขภาพ เฟยเอ๋ออกตัญญูไร้วาสนาตอบแทนบุญคุณขอท่านพ่อท่านแม่โปรดอภัย" เจ้าอี้เฟยคุกเข่ากราบพ่อแม่แล้วเงยหน้าขึ้น ใบหน้าของนางไร้ความทุกข์งดงามสดใส ทำให้เจ้าอี้เหวินและเถียนฟูจินสองสามีภรรยาคลายความเศร้าโศกลงได้มาก

"เฟยเอ๋อแม้เราจะไร้วาสนาแต่หากมีชาติหน้าขอให้ลูกเกิดมาเป็นลูกของเราสองอีก พ่อและท่านแม่ของเจ้าได้พบเจ้าในครั้งนี้ ได้มีโอกาสร่ำลาก็ดีใจหนักหนาแล้ว" เจ้าอี้เหวินกอดบุตรสาวไว้ในอ้อมกอดทั้งภรรยา

"เฟยเอ๋อลูกแม่" เถียนฟูจินกอดลูกสาวไว้แนบอก ในฝันของนางพยายามระงับก้อนน้ำตาเอาไว้ไม่อยากให้วิญญาณบุตรสาวเป็นกังวล

"ท่านพ่อ ท่านแม่ เฟยเอ๋อร้องขอให้พวกท่านจงให้คนทำความดียกบุญนั้นให้ลูก มากเท่าไหร่ยิ่งดีนี่คือสิ่งสุดท้ายที่เฟยเอ๋อขอร้องหากเป็นฝ่าบาทเฟยเอ๋อก็จะสมปรารถนาเร็วขึ้น เฟยเอ๋อต้องการไปอยู่กับท่านพี่เจี๋ยหลุน มีเพียงบุญนี้ที่จะทำให้เฟยเอ๋อสมหวังต้องรบกวนพวกท่านแล้ว"

"ได้ลูกแม่ ไม่ว่าสิ่งใดที่เจ้าต้องการแม่ยินดีจะทำให้เจ้าสมหวัง"

"ฝากลาพี่สาวด้วย ขอท่านพ่อท่านแม่รักษาสุขภาพด้วยเจ้าค่ะ หากมีวาสนาเราคงได้พบกันอีกครั้ง" หลังกล่าวจบร่างของเจ้าอี้เฟยก็ค่อยๆ สลายไป สองสามีภรรยาตะโกนเรียกบุตรสาวในความมืดพร้อมๆ ก้ัน เจ้าอี้เหวินตื่นขึ้น เขาเขย่าร่างเถียนฟูจินที่กำลังละเมอแล้วกอดผู้เป็นภรรยาที่กำลังร่ำไห้ไว้แนบอก

เช้าวันต่อมาเจ้าอี้เหวินเข้าวังกราบทูลขอพระราชทานการทำความดีจากฝ่าบาท ซึ่งพระองค์ไม่ขัดข้องต่างให้ข้าราชบริพารและประชาชนในแคว้นทำความดีเจ็ดวันเจ็ดคืนแล้วยกความดีนั้นให้เจ้าอี้เฟยทั้งหมด

เถียนฟูจินไปขอร้องฝูจื่อหรงและเจ้าเว่ยให้ส่งคนไปแจ้งแคว้นชินเพื่อช่วยเจ้าอี้เฟย ฝูจื่อหรงทำตามที่เจ้าอี้เฟยต้องการ ทั้งสองแคว้นจึงร่วมกันทำความดีให้เจ้าอี้เฟยจนนางกลายเป็นวิญญาณที่ร่ำรวยขึ้นมาในทันใด

"ข้ารู้สึกว่าเรี่ยวแรงมีมากขึ้น ร่างกายเบาหวิวและใบหน้ามีสีสันมากขึ้นจริงๆด้วยพี่ซินหรง"

ซินหรงยกกระจกส่องบุญมาส่องที่ใบหน้าของเจ้าอี้เฟยแล้วนางก็หัวเราะอย่างอารมณ์ดี

"เฟยเอ๋อ ตอนนี้บุญเจ้ามีมากจนสามารถกลายเป็นเซียนได้เลย หากเจ้าอยากเลื่อนเป็นเซียนก็ไม่มีผู้ใดขัดได้เจ้าไม่ต้องไปตามหาชายคนนั้นแล้วจะดีกว่าหรือไม่ อยู่เป็นเซียนเสวยสุขไปตลอดกาลจะดีกว่า บุญเช่นนี้หายากมาเจ้าไม่รู้หรือ ไม่ใช่ว่าใครนึกอยากมีก็สามารถมีได้" ซินหรงเริ่มโน้มน้าว

"ความปรารถนาของข้ามีเพียงสิ่งเดียวคือได้เคียงข้างท่านพี่ของข้า อย่างอื่นข้าไม่สนใจ" เจ้าอี้เฟยมองลำแขนของตนเองที่เปล่งประกายระยิบระยับคล้ายลำแสงที่นางเห็นรอบกายของท่านเซียน

"เจ้าช่างมีจิตใจที่หนักแน่นยิ่งนัก ดีถ้าเช่นนั้นก็ถึงเวลาแล้วที่ข้าจะพาเจ้าไปหาเทพกาลเวลา"

ซินหรงพาเจ้าอี้เฟยเหาะมาถึงหุบเขากาลเวลาซึ่งเป็นที่พำนักของเทพชั้นสูง นางแจ้งความประสงค์ต่อเทพชั้นผู้น้อยที่เฝ้าหน้าประตู เทพผู้นั้นนำกระจกส่องบุญส่องที่หน้าของเจ้าอี้เฟยก่อนปล่อยให้นางเข้าไป โดยไม่อนุญาตให้ซินหรงเข้าไปด้านในด้วย

"เจ้าอี้เฟยนะเจ้าอี้เฟยในที่สุดก็ดั้นด้นมาจนได้" เสียงเล็กๆของเด็กผู้หญิงดังขึ้นทำให้เจ้าอี้เฟยเดินเข้าไปด้านในด้วยความสงสัย เหตุไฉนเทพกาลเวลาถึงเป็นเพียงเด็กผู้หญิงน่ารักคนนี้ไปได้

"ข้ารู้ในใจของเจ้าคิดสิ่งใด ข้าคือเทพกาลเวลาตัวจริงเสียงจริง หากเจ้าไม่มั่นใจก็จงกลับไป" เทพกาลเวลากล่าวอย่างแง่งอนเป็นเด็กๆ เหมือนร่างกายของนาง

"ท่านเทพอย่าได้มีโทสะ ข้าเพียงแต่สงสัยเพราะท่านเอ่อไม่เหมือนกับที่ข้าคิดไว้เท่าใดนัก" เจ้าอี้เฟยกล่าวอย่างอ่อนโยน นางเล่นกับเด็กมาเยอะ เหตุใดจะไม่รู้วิธีเอาชนะเด็กเล่า

"ข้าไม่อยากเสียเวลาคุยเรื่องไร้สาระกับเจ้า เอาบุญของเจ้ามาให้ข้าแล้วอยากไปที่ใดบอกข้ามา หากเจ้ารับเงื่อนไขของข้าได้ข้าจะนำเจ้าไป" เทพกาลเวลากล่าวด้วยน้ำเสียงสนุกสนานคล้ายกับกำลังจะได้ของเล่นใหม่

"ข้ามีชายที่รักอยู่ในอีกโลกหนึ่ง ข้าอยากไปหาเขาใช้ชีวิตอยู่กับเขา"