ชายาของข้าเจ้าอย่าหมางเมิน

ตอนที่1

ตอนที่2>>>ชายาของข้าเจ้าอย่าหมางเมิน

ทางด้านชินอ๋องเฉินอี้หานนั้นที่รีบขับไล่ไป๋อวี้ออกไปจากตำหนักส่วนตัวแห่งนี้นั้นได้ก็โล่งใจเพราะห่วงใยว่านางอาจถูกพิษของธูปราคะเล่นงานเอาได้ พอนางจากไปแล้ว เขาจึงใช้นกหวีดที่มีเฉพาะตนเองกับองครักษ์ขึ้นเป่าเพื่อขอความช่วยเหลือ ไม่ทันทีหลิ่วจื่ออิงจะทันได้ขยับกายเข้าไปนัวเนียกับบุรุษที่นางหมายตามานาน องครักษ์ทั้งสองของชินอ๋องเฉินอี้หานก็พลันปรากฏกายออกมาเสียแล้ว

"นายท่านเกิดอันใดขึ้น"

บุรุษรูปร่างสูงใหญ่ใบหน้าดุดันเอ่ยถามผู้เป็นนายพร้อมกับตรงเข้าไปประคองอีกฝ่ายให้ลุกขึ้นจากท่านอนหมดสภาพสิ้นกระบวนท่าบนตั่งนอนเล่นทันที ส่วนอีกคนที่รูปร่างผอมกว่าก็ตรงไปควบคุมสตรีที่สภาพเกือบเปลือยพาแยกออกไปอีกห้องทันที

"ไปเอายาถอนพิษมา ข้าถูกวางยาในกาน้ำชาประจำ เห็นทีตำหนักชินอ๋องนี้คงต้องเก็บกวาดครั้งใหญ่แล้วกระมัง"

องครักษ์ข้างกายของชินอ๋องหนุ่มวัย21ปีถึงกับตกใจจนแทบปล่อยให้ผู้เป็น นายท่าน ของตนเองลงไปนอนกองกับพื้นเสียแล้ว

"ระวังหน่อยสิ!" เฉินอี้หานตวาดออกไปแต่เสียงก็ชักจะแผ่วเบาลงไปหลายส่วนไม่ดุดันเด็ดขาดเช่นเดิม

"ขออภัยพ่ะย่ะค่ะนายท่าน"

องครักษ์ผิวเข้มตัวโตประคองร่างสูงใหญ่ของผู้เป็นนายนั่งเรียบร้อยก็คุกเข่าหนึ่งข้างขออภัยทันที เฉินอี้หานรีบโบกมือไล่ให้อีกฝ่ายไปจัดการนำเอาเม็ดยาถอนพิษในห้องลับของเขาออกมา พร้อมเอ่ยสั่งการไปอีกว่าให้คนที่วางใจเตรียมน้ำมาให้เขาแช่ก่อน เนื่องจากรู้สึกว่าพิษของยาปลุกกำหนัดเขาจะควบคุมไม่ไหวแล้ว องครักษ์คู่ใจจึงวิ่งวุ่นเรียกหาของที่ผู้เป็นนายต้องการอย่างรีบเร่ง

"ยาถอนพิษมาแล้วพ่ะย่ะค่ะชินอ๋อง"

อู๋เสียน องครักษ์คู่ใจของ ชินอ๋องเฉินอี้หาน คนที่มีใบหน้าดุดันและผิวสีเข้มกลับมาพร้อมยาถอนพิษ โดยมี องครักษ์ จินเค่อ คนสนิทอีกคนของเฉินอี้หานอีกคนควบคุมกำลังองครักษ์กว่าสามร้อยชีวิตไปกวาดต้อนคนงาน นางกำนัล ขันที แม้แต่ทาส มาค้นหาคนที่เป็นของสกุลหลิ่วและคุณหนูสามหลิ่วโดยไม่ต้องรอให้ชินอ๋องต้องออกไปจัดการด้วยตนเอง

เพราะขณะนี้เฉินอี้หานนั้นย้ายมาอีกห้องและกำลังแช่กายอยู่ในถังไม้ที่เต็มไปด้วยน้ำแข็ง พออู๋เสียนรีบร้อนมอบเม็ดยาให้เขาก็รีบรับมาส่งเม็ดยาเข้าปาก และกลืนมันลงไปทันที ใบหน้าและเนื้อตัวของชินอ๋องเฉินอี้หานบัดนี้แดงก่ำยากจะคาดเดาได้ว่าเขาโกรธแค้นสตรีเช่นหลิ่วจื่ออิงจนแทบบ้าหรือแดงก่ำเพราะฤทธิ์ร้ายของยาปลุกกำหนัด

คงมีเพียงแต่ตัวของเขาเองที่รู้แจ้งว่าบัดนี้เขาทั้งโกรธแค้นและทรมานจากฤทธิ์ยาของนางปีศาจจิ้งจอกหลิ่วจื่ออิง โกรธแค้นจนแทบจะแยกร่างของนางเลยทีเดียว แต่จะโทษผู้ใดได้ ล้วนเป็นเขาที่โง่เขลามองคนไม่เด็ดขาดเอง แต่ก็เพราะตลอดมานั้นหลิ่วจื่ออิงวางตัวเป็นสหายที่ดีของไป๋อวี้มาตลอด มิใช่หรือ ขนาดสตรีด้วยกันยังแยกไม่ออก แล้วบุรุษที่ไม่ค่อยได้ใกล้ชิดสตรียกเว้นมารดาเช่นเขาจะมองจุดประสงค์แอบแฝงของนางออกได้อย่างไร จึงไม่ได้ตรวจสอบนางให้ดีภัยจึงมาถึงตัวให้ต้องลำบากเช่นนี้ คิดแล้วก็ชักจะร้อนใจ ไม่รู้ว่าป่านนี้ไป๋อวี้จะเข้าใจเขาผิดไปไกลเพียงใดแล้วกันแน่

ถึงนับตั้งแต่แต่งงานกับไป๋อวี้มาครึ่งปีเขาจะรับสตรีเข้ามาภายในตำหนักไม่เว้นราตรี แต่ใครเล่าจะล่วงรู้แท้จริง บุรุษที่ร่วมหลับนอนกับสตรีเหล่านั้นแท้จริงไม่ใช่เขา แต่เป็นบุรุษอื่น และตลอดมาครึ่งปีเขาก็ไม่เคยนอนที่ตำหนักนี้ มีเพียงวันนี้ที่เขาพลาด ถูกหลิ่วจื่ออิงวางยา จนไป๋อวี้มาพบเห็นเข้า ยิ่งคิดก็ยิ่งน่าโมโหยิ่งนัก!

ทั้งที่ตั้งใจจะเปิดใจให้กับนางแล้วแท้ ๆ แต่กลับถูกสตรีแพศยาทำเสียเรื่อง คราวนี้ดูแล้วไป๋อวี้จะโกรธมากเสียด้วย ยิ่งคิดก็ยิ่งเคียดแค้นทั้งตนเองและหลิ่วจื่ออิงจริง ๆ

ขณะที่รอให้ยาถอนพิษทำงานอยู่นั้น เฉินอี้หานก็นึกไปถึงอดีตของเขากับไป๋อวี้ แรกเริ่มที่รู้ว่ามารดาซึ่งขณะนั้นยังเป็นฮองเฮาส่วนเขาก็ยังเป็นแค่องค์ชายหก บีบคั้นสตรีที่เขารักให้ไปแต่งงานกับพี่ชายต่างมารดาแล้ว จัดการหมั้นหมายเด็กสาวที่อายุแค่13ปีเช่นคุณหนูสามไป๋ เขาก็โกรธจัด แต่โกรธมารดาเขาจะทำอันใดได้จึงเอาความโกรธแค้นทั้งหมดไปลงที่ไป๋อวี้

ทว่ายังไม่ทันได้ลงมือรังแกกลับพบว่าที่มารดาของเขาทำเช่นนั้นก็เพราะสตรีที่เขารักแท้จริงนางกลับเป็นคนของพี่ชายต่างมารดาหรือองค์ชายสามที่คิดจะชิงราชบัลลังก์ ซึ่งกว่าเขาจะล่วงรู้บิดาของเขาก็จับกุมแล้วประหารทั้งองค์ชายรองกับพรรคพวกไปจนสิ้นแล้ว ส่วนองค์ชายรองพี่ชายต่างมารดาอีกคนถึงไร้หลักฐานว่ามีส่วนรู้เห็นกับการคิดก่อกบฏสังหารบิดาผู้เป็นฮ่องเต้และไท่จื่อก็จริง แต่เพื่อตัดปัญหา จึงมอบฐานะฉีอ๋องส่งไปปกครองอยู่ที่เป่ยฉีเสีย

หลังจากนั้นอีก1ปีต่อมาอดีตฮ่องเต้ที่บาดเจ็บหนักจากสงครามกับกับแคว้นฉ่งจิ้งคิดก่อกบฏในคราวท่านตาขององค์ชายสามสมคบคิดกับอ๋องจิ้งและเผ่านอกด่านคิดจะแบ่งแยกดินแดนที่ยืดเยื้อมาหลายปีก็สิ้นพระชนม์ เขาต้องรับตำแหน่งชินอ๋องส่วนพี่ชายหรือก็คือองค์ไท่จื่อเองก็ต้องขึ้นเป็นฮ่องเต้ช่วงนั้นวุ่นวายยิ่งนัก

เพราะต้องตามเก็บกวาดและปราบปรามกบฏที่ยังเหลือรอด ไหนจะยังต้องคอยกำราบขุนนางคิดไม่ซื่อให้รากฐานราชบัลลังก์ของฮ่องเต้มั่นคง จนลืมเลือนเรื่องการหมั้นหมายระหว่างเขากับไป๋อวี้ไปจนสิ้น จนผ่านไปอีก1ปี แผ่นดินกลับมาสงบถึงจะไม่ทั้งหมดแต่ก็นับว่าพอจะหายใจสะดวก มารดาของเขาที่กลายเป็นไทเฮา จึงเอ่ยย้ำเตือนกับฮ่องเต้ว่าสมควรชดเชยให้สกุลไป๋ได้แล้ว

นั่นก็เพราะในการปราบกบฏองค์ชายสาม คุณชายใหญ่ หรือแม่ทัพน้อยไป๋บุตรชายคนโตและคนเดียวของเซี่ยกั๋วกงเอาชีวิตปกป้องฮ่องเต้ที่ขณะยังคงเป็นเพียงองค์ไท่จื่อจนตนเองตายทั้งที่ยังไม่มีภรรยาและบุตรสืบต่อสกุลไป๋ ส่วนตัวของเซี่ยกั๋วกงนั้นหลังจากให้กำเนิดไป๋อวี้ เขาก็ได้รับบาดเจ็บจากการทำศึกคู่กับอดีตฮ่องเต้จนมิอาจมีทายาทได้อีก ความหวังของสกุลไป๋จึงถูกฝากเอาไว้กับแม่ทัพน้อยไป๋เพียงคนเดียว