7.
“คุณหนู ข้าไปสืบมาแล้ว บุรุษผู้นั้นอาจช่วยคุณหนูได้”
ค่ำของวันนี้หอหมู่ตานคึกคักกว่าวันก่อนๆ มีบุรุษมากหน้าหลายตา มีทั้งวัยหนุ่ม จนกระทั่งถึงวัยชราที่แห่แหนกันมานั่งรอ คงเพราะเสียงกู่เจิงของเจียอีเมื่อคืนก่อน เกิดตำนานบทใหม่เรื่องราวที่กล่าวขานกันไปอีกแสนนาน
สตรีสะคราญโฉม กับการบรรเลงกู่เจิงที่ยากหาจับตัวหญิงใดเทียบเคียง ถ้อยทำนองที่ผ่านปลายนิ้วรัดลึงใจแทบร่ำไห้ เสียงหวีดหวิวบีบเคล้นหัวใจจนแทบหมดลม แต่ครั้นฟังจบ กลับรู้สึกอิ่มเอมจนล้นอก ฝีมือระดับเทพเซียนมาเอง คงหาไม่ได้อีกแล้ว
“ใครกัน?” เจียอีแสร้งถามไปงั้นเอง
เธอพอจะเดาออก บุรุษหน้าเหมือนคนที่ตัวเองปักใจน่าจะเกี่ยวพันกับสาเหตุที่ตนเองมาอยู่ที่นี่
“บุรุษผู้นั้นไงเจ้าคะ” หยวนเหวินแง้มชายผ้าโปร่งและชี้มือไปยังโต๊ะตัวหนึ่งที่อยู่ห่างจากจุดที่เจียอีต้องไปนั่งบรรเลงกู่เจิงพอสมควร
เจียอีเม้มปากอดใจเต้นไม่ได้
“เขาเป็นใครกันล่ะ”
“เท่า
