‘หงส์ว่าไม่นะเฮีย ของเขาขายดีจะตาย เก็บซองไว้แลกของรางวัลก็ได้’
‘แล้วถ้าของเขาดีจริง ทำไมต้องมีของแลกแจกแถมล่ะ เชื่อเฮียเถอะอาหงส์ ของชุ่ยๆ น่ะ มันอยู่ไม่ได้นานหรอก ถ้าเอามาปะปนกับเส้นของเรา เดี๋ยวคนกินเขาจะเหมาว่าเส้นของเราน่ะมักง่ายเหมือนไอ้บะหมี่แห้งพวกนั้นนะ เราน่ะทำของคงคุณภาพไว้ให้ลูกค้าดีกว่า”
‘เฮียอะคิดมากไป ถ้าของไม่ดีเขาจะขายมาได้ยังไงตั้งนาน’
‘เอาน่ะ เฮียว่าไม่ดีก็ไม่ดีสิ ก๋วยเตี๋ยวน่ะ แปลว่า แป้งนึ่งสีขาวนะ ลื้อจะให้เฮียไปขายเส้นอื่นได้ยังไง’
เวลานั้นหล่อนไม่เข้าใจคำอธิบายของสามีนักหรอก ทั้งยังนึกขวางที่เฮียย้งมองบะหมี่กึ่งสำเร็จรูปเหล่านั้นเป็นของแห้ง ของชุ่ย ไม่พิถีพิถันในการกินการปรุง ซ้ำยังห้ามลูกๆ ไม่ให้ซื้อมากินอีกด้วย เฮียย้งจะสอนลูกให้รู้จักพิถีพิถันในทุกสิ่ง แม้กระทั่งการปรุงเส้นแบบต่างๆ ที่ผลิตได้ในโรงงาน ก็จะมีขั้นตอนที่ถูกต้องหากต้องการจะกินให้อร่อย บะหมี่กึ่งสำ
