EP.02 เมียที่แม่จัดหา
1061 Words
เพื่อนๆ พากันประสานเสียงพร้อมมองหน้ากันเลิ่กลั่กทันทีที่เขาบอกสาเหตุของความกลัดกลุ้มทำให้วงศวัฒน์ไม่แน่ใจ ดวงตาคมมองเพื่อนแต่ละคน ประเมินศักยภาพว่าใครกันจะให้คำปรึกษาเขาได้ดีที่สุด แต่ใครล่ะ ในเมื่อไอ้พวกนี้ยังไม่มีเมียสักคน รวมทั้งเขาด้วย ต่างหวงความโสด ไม่ใช่เพื่อรอใคร แต่เพื่อความสำราญในชีวิตหนุ่ม ทำงานแต่ละวันก็เหนื่อยหนัก ความสุขทางใจและอาจพ่วงทางกายให้กระชุ่มกระชวยคือสิ่งผ่อนคลายอย่างดีสุด สำหรับชายโฉดอย่างพวกเขา และสำหรับเขาเอง ‘โสด’ คือการปลดล็อกบางสิ่ง ดังนั้นเขาต้องหาทางดิ้นให้ได้
“อึ้งเลยสิพวกมึง ไหนใครเก่งวะ แก้ปัญหาให้กูทีสิ” วงศวัฒน์พูดน้ำเสียงเข่นเครียด จ้องหน้าเพื่อนเรียงตัว พลางยกแก้วดื่มไม่ยั้ง
“ไอ้หมี่ กูขอโทษว่ะ” คิงส์ยกมือไหว้ท่วมหัวก่อนจะพูดต่อ “คุณแม่หงส์ของมึงดูซีรีย์มากไปหรือเปล่าวะ นี่มันศตวรรษที่ยี่สิบเอ็ดแล้วนะโว้ย! ไอ้เรื่องแบบนี้ยังมีอยู่เหรอวะ แล้วคุณแม่ไม่รู้เหรอว่าลูกชายร่อนไปร่อนมาทั่วเมืองเนี่ย ได้ลูกสะใภ้เป็นโหลแล้ว”
“ไอ้ห่าคิงส์ มึงก็พูดเว่อร์ มันมีจริงๆ ไอ้เรื่องแบบเนี้ย ญาติๆ กูก็เป็นแบบนี้แหละ พ่อแม่ชักหากัน เงินต่อเงิน ทองต่อทอง อย่างเฮียเต๊กร้านขายยาไง ซ้อก้อยเมียแกอะ พ่อแม่ก็ดูให้นะโว้ย”
“เออใช่ ญาติกูก็มี ที่เพิ่งแต่งไปต้นปีไง น้องนุ่นร้านรองเท้าอะ แต่งกับพี่ชัยลูกร้านเสื้อผ้า”
ไชโยสนับสนุนคำพูดของนัท เพราะเรื่องคลุมถุงชนแม้จะเป็นสมัยปัจจุบันแต่ก็ยังมีให้เห็น โดยเฉพาะครอบครัวคนจีน หรือไม่ก็ครอบครัวคนรวยก็มักจะให้ลูกหลานแต่งงานกันเอง เพื่อให้เป็นเงินต่อเงิน ธุรกิจก็ยิ่งเจริญยิ่งขึ้น
“แต่มันไม่เหมือนของกูโว้ย!”
อีกครั้งที่วงศวัฒน์ถอนหายใจ อาจเป็นครั้งที่ 100 แล้วก็ได้ ตั้งแต่แม่เรียกเขาไปคุย
“คนอื่นน่ะ เขาได้ทำความคุ้นเคยกันก่อน พ่อแม่เขาถามความสมัครใจว่าอยากแต่งกันไหม ร้อยทั้งร้อย กูก็เห็นเขายอมแต่ง เพราะต่างฝ่ายต่างไม่มีใคร แต่กูอะ แม่กูบังคับ พวกมึงเข้าใจไหม” วงศวัฒน์เน้นเสียงพร้อมกับคว้าขวดน้ำเมาเทไม่ยั้งใส่แก้ว
“อ้าว... ก็ไหนมึงว่า แม่มึงแค่จะไปทาบทามผู้หญิงให้ไง นี่สรุปว่าแม่มึงตกลงกับเขาแล้วเหรอ ถึงได้มามัดมือชกมึงแบบนี้”
“ไอ้ห่าโย มึงไม่เข้าใจกูเหรอ”
วงศวัฒน์หงุดหงิดมากขึ้นอีกเพราะไชโยทำหน้างงจริง จนนัทต้องยั้งให้ใจเย็นๆ ก่อนจะเท้าความให้ไชโยกับคิงส์เข้าใจในสิ่งที่ ‘เจ๊หงส์’ แม่ของวงศวัฒน์เป็นกังวลมากที่สุด นั่นก็คือเรื่องลูกสะใภ้
“แม่กูเขากลัวว่าเมียกูจะเป็นเหมือนเมียไอ้เล็ก”
วงศวัฒน์ยังจำได้ดีถึงสีหน้าของแม่เมื่อรู้ว่า ‘จีรนา’ ภรรยาของ ‘วรพรต’ หรือ ‘เส้นเล็ก’ น้องชายคนรองจากเขา เสียชีวิตหลังจากคลอดลูก แม่เครียดกับเรื่องนี้มาก พร้อมกับโทษตัวเองว่าไม่ได้เอาดวงของวรพรตกับจีรนาไปผูกกันไว้ จะได้ให้ซินแสทายทักหากมีสิ่งไม่ดีแม่จะได้แก้ไขทันและทำให้หนักเป็นเบา แต่แม่มาคิดได้ตอนทุกอย่างมันสายเสียแล้ว ทั้งเวลานั้นวรพรตก็ย่างเบญจเพสพอดี ทุกอย่างเลยประจวบเหมาะไปหมด
เวลานั้นแม่ถึงกับออกปากว่าหากเขาจะมีเมียแม่จะเป็นคนหาให้เองและจะหาดวงเมียที่สมพงษ์ที่สุดให้กับเขา เพราะเขามีหน้าที่สืบสกุล เขาต้องมีลูกเต็มบ้านมีหลานเต็มเมือง ซึ่งเขาก็รับปากไม่ได้คิดอะไรมากไปกว่าอยากทำให้แม่สบายใจ แต่เวลานี้...
‘หมี่ มีเมียสักทีนะลูก แม่ไปถามซินแสมาแล้ว ท่านว่าปีนี้ถ้าหมี่มีเมียนะ ดวงเมียจะส่งเสริมให้กิจการบ้านเราเจริญก้าวหน้าขึ้นอีก และแม่นะก็คอยเมียงๆ มองๆ ไว้ให้หมี่แล้วด้วย’
‘แม่ครับ แม่ก็รู้ว่าผมยังไม่อยากมีเมีย ผมอยากมีแค่แม่เท่านั้น’
‘หือ... จะพูดแบบนั้นได้ยังไง เป็นผู้ชายก็ต้องมีเมียสิ เมียจะได้คอยดูแลหมี่แทนแม่ไง’
‘แม่พูดเหมือนไม่อยากดูแลผมแล้ว’
‘แหม... บางเรื่องแม่ก็ดูแลให้ไม่ได้จริงๆ หมี่น่ะควรจะมีเพื่อนคู่คิด มีปัญหาอะไรจะได้มีคนคอยให้คำปรึกษา นะหมี่นะ มีเมียนะลูก เดี๋ยวแม่จะให้แม่สื่อเขาเป็นธุระนัดแนะให้’
‘แต่ผมยังไม่อยากมีตอนนี้นี่ครับ อยู่กับแม่แบบนี้ก็สบายดีอยู่แล้ว แล้วแม่ไม่กลัวว่าผมจะรักเมียมากกว่าแม่เหรอ’
‘จะกลัวทำไม เมียหมี่ก็เหมือนลูกแม่ แล้วน้องก็จะมีหลานให้แม่ด้วย เอาหลานผู้ชายหลายๆ คนเลยนะ’
‘อ้าว... แล้วถ้าได้แต่หลานผู้หญิงล่ะครับ’
‘แม่ก็จะยิ่งรักน่ะสิ เพราะแม่ชอบเด็กผู้หญิง แต่แม่มั่นใจว่าหมี่ต้องได้ลูกชายสมชื่อที่เตี่ยตั้งให้แน่นอน’
เวลานั้นเขาได้แต่ผ่อนลมหายใจออกเบาๆ ไม่อยากให้แม่รู้ว่าเขาอึดอัดเต็มทนกับหน้าที่ผู้สืบสกุลที่ติดตัวเขาอยู่ตลอดเวลา เพราะ ‘วงศวัฒน์ แปลว่า เพิ่มพูนผู้สืบสกุล’ ตั้งแต่เด็กจนโต ทั้งพ่อแม่และญาติพี่น้อง หากได้เจอหน้ากันไม่มีใครเลยจะไม่ถามไถ่เรื่องนี้
คำว่า ‘ผู้สืบสกุล’ ราวจะเป็นโลโก้ติดอยู่บนหน้าผาก สิ่งที่อาจดีในมุมมองของญาติผู้ใหญ่ แต่สำหรับเขามันคือสิ่งเบื่อหน่าย ไม่อยากให้ใครทัก ไม่อยากให้ใครพูดถึง เขาจึงตั้งใจจะโสดให้นานที่สุด หากไม่พบคนที่ใช่ เขาจะไม่ยอมแต่งงานเพียงเพราะต้องทำหน้าที่สืบสกุลแน่นอน แต่ไม่ว่าจะปฏิเสธยังไง ก็ดูเหมือนว่าแม่จะต้อนให้เขาจนมุม ทางเดียวคือต้องยืดเวลาออกไป
- Writer
