EP.04 หนามยอกต้องเอาหนามบ่ง
1014 Words
“เฮ้ย! ไอ้หมี่ มึงก็คิดไปไกลขนาดนั้น มึงเอาตอนนี้ก่อนไหม ค่อยๆ แก้ไปทีละเปราะ มันต้องมีทางออกสิวะ”
“ทางไหนวะไอ้นัท มึงชี้ให้กูที กูคิดจนหัวจะระเบิดอยู่แล้วเนี่ย ถ้าเป็นคนอื่นนะ กูบวกไม่เลี้ยงไปแล้ว แต่นี่แม่กูนะโว้ย และก็อย่างที่มึงบอกนั่นแหละ ไม่มีอะไรที่แม่กูอยากได้แล้วไม่ได้ กระบวนการชักแม่น้ำฮวงโหมารวมกับแม่น้ำเจ้าพระยา แม่กูถนัด สารพัดเหตุผลที่แม่กูจะเอามารวม นี่ขนาดแม่กูถึงกับบอกว่ามีเมียปีนี้กูจะก้าวพ้น โอย... แค่กูอายุยี่สิบเก้าก็เป็นประเด็น ต้องหาเมียมาประคองให้กูก้าวข้ามไปถึงสามสิบให้ได้ มึงคิดดูเถอะ กูจะเอายังไงต่อ และที่กูมั่นใจก็คือ ถ้าแม่กูตกปากรับคำกับเขาไปแล้ว กูนี่แหละ! ที่ต้องซวยเพราะต้องรักษาหน้าตาของแม่”
วงศวัฒน์พูดยาวตามฤทธิ์แอลกอฮอล์ ก่อนจะถอนหายใจเฮือกๆ จนผองเพื่อนต่างพากันนั่งคอหดแทบจะจมไปกับโซฟา แต่แล้วเสียงหนึ่งที่ดังขึ้นก็ทำให้เพื่อนๆ หูผึ่ง
“แล้วถ้าน้องวุ้นเส้นมีแฟนล่ะ”
“ไอ้คิงส์! มึงเลิกคิดเลยนะ ยังไงกูก็ไม่เอามึงเป็นน้องเขยแน่ ไส้มึงกี่ขดๆ กูเห็นหมดแล้ว มึงเลิกฝันได้เลย”
“โถๆๆ ไอ้หมี่ กูก็ไม่ให้น้องกูเอามึงเหมือน”
“ไอ้เชี้ยคิงส์ น้องมึงตัวผู้”
บรรยากาศราวจะผ่อนคลายเมื่อวงศวัฒน์กับคิงส์ทุ่มเถียงกัน เรื่อง ‘วรนิษฐา’ หรือ ‘วุ้นเส้น’ เพราะคิงส์มักจะขายขนมจีบให้น้องสาวของวงศวัฒน์อยู่บ่อยๆ และวงศวัฒน์ก็เสี้ยมสอนวรนิษฐาให้ทันเล่ห์เหลี่ยมหมาหยอกไก่ จนวรนิษฐามีท่าจะขึ้นไปประดับอยู่บนคานอยู่รอมร่อเพราะถือคติว่าสวยเริ่ดเชิดโสดเลยไม่สนใจผู้ชายหน้าไหนทั้งนั้น
แต่พอหมดเรื่องเถียง วงศวัฒน์ก็เข้าสู่โหมดกลุ้มใจไม่อยากมีเมียตามเดิม น้ำเมาที่หมดไปขวดแล้วขวดเล่ามีไชโยกับคิงส์ดื่มเป็นเพื่อน เพราะสถานะความโสดคือสิ่งที่พวกเขาหวงแหน ลองถ้าเจ๊หงส์ทำสำเร็จ พวกเขาคงไม่พ้นเป็นรายต่อไป มีเพียงนัทที่หยุดดื่มแต่กลับนั่งดูอะไรบางอย่างในโทรศัพท์หัวคิ้วขมวดหากันครุ่นคิด
“ดูอะไรของมึงวะไอ้นัท ไม่ใช่คลิปใหม่แน่ หน้ามึงเครียดเชียว”
“ไอ้ห่าโย กูกำลังหาทางช่วยไอ้หมี่อยู่”
“แล้วได้อะไรมั่งมึง”
นัทมองหน้าไชโยกับคิงส์ก่อนจะหันไปจ้องหน้าวงศวัฒน์ที่ปรายตามองเขา หน้าตายังบอกบุญไม่รับดังเดิมและหันไปสนใจกับแก้วเครื่องดื่ม
“ไอ้หมี่... กูหาทางช่วยมึงได้แล้วว่ะ”
วงศวัฒน์ยกแก้วค้างหันหน้ามองเพื่อน รอยยิ้มอย่างมีเลศนัยของนัททำให้เขามีความหวัง
“มึงจะช่วยกูยังไงวะไอ้นัท” ผองเพื่อนขยับเข้ามากระชับสุมหัว ทุกสายตาจับจ้องมองนัท
“มึงบอกว่าแม่มึงขอวันเดือนปีเกิดของผู้หญิงที่มึงจะคบไปตรวจก่อนใช่ไหม”
“ก็ใช่น่ะสิ แล้วกูจะไปขอเขาได้ยังไงวะ”
“มึงไม่ต้องขอ เพราะกูมีวิธี”
“วิธีอะไรของมึงวะไอ้นัท” ไชโยกับคิงส์ถามออกมาพร้อมกัน ต่างลุ้นกับสิ่งที่นัทจะบอก
“วิธีหนามยอกต้องเอาหนามบ่งโว้ย!”
และสิ่งที่นัทบอกก็ทำให้ยิ้มแรกแห่งวันปรากฏ จากนั้นเหล่าชายโสดและโฉดสุดก็เฮลั่น
ณ โรงหมี่เฮง
เสียงเครื่องจักรลำเลียงเส้นก๋วยเตี๋ยวกำลังเดินเครื่องดังกระหึ่มไปทั้งโรงงาน แต่ในห้องทำงานของวงศวัฒน์กลับมีเสียงภายนอกผ่านเข้ามาเพียงแผ่วเบา เช่นเดียวกับเสียงคนด้านในที่แม้จะพูดดังแค่ไหนก็คงดังไปภายนอกเพียงเล็กน้อยเท่านั้น นั่นทำให้เรื่องราวใดๆ ก็ตามที่พูดคุยในห้องทำงานนี้ คนนอกจะไม่มีทางได้ยินเด็ดขาดไม่ว่าเสียงนั้นจะแผดดังแค่ไหน
“อะไรนะหมี่ หมี่ว่าอะไรนะ!”
เจ๊หงส์ลุกขึ้นยืนจังก้าแผดเสียงลั่น พัดที่อยู่ในมือตกพื้นพร้อมทำท่าทางพานจะเป็นลม แต่ลูกชายที่นั่งอยู่ในฝั่งตรงกันข้ามกลับนิ่งเฉย ไม่คิดจะเข้ามาประคองสักนิด หล่อนจึงทำทีซวนเซและนั่งลงบนเก้าอี้ดังเดิม
“แม่ได้ยินไม่ผิดหรอกครับ”
วงศวัฒน์ยิ้มนิดๆ เสียใจนิดหน่อยที่ไม่ได้ถลาเข้าไปประคองแม่เหมือนทุกครั้ง แม้จะรู้ว่าแม่เล่นใหญ่ก็ตาม แต่ครั้งนี้ต้องแข็งใจไว้เพราะอยากให้แม่รู้ว่าเขาเอาจริงและจะไม่ใจอ่อนเด็ดขาด
“หมี่จะให้แม่ไปหาผู้หญิงแบบนั้นมาจากไหน” น้ำเสียงอ่อนใจเพราะเค้าลางความยุ่งยากกำลังถามหา
‘ถ้าแม่มึงใช้วิธีดูหมอเข้าทรง มึงก็ใช้บ้าง มึงไปบอกแม่มึงนะว่า ผู้หญิงที่มึงจะแต่งงานด้วยต้องมีดวงเนื้อคู่ คู่หนัง คู่กระดูก คู่กระเบื้องอะไรก็ได้ คู่บุพเพสันนิวาสก็ยิ่งดี ไม่งั้นนะ เมียมึงก็อาจจะมีอันเป็นไปเหมือนเมียไอ้เล็ก’
‘เฮ้ย! แล้วถ้าเจ๊หงส์หยวนๆ ว่าเป็นเนื้อคู่ล่ะ หรือไม่ก็ถูกหมอดูซินแสหลอก จะทำไง’
‘กูก็คิดเหมือนไอ้โย ถ้าเป็นงั้นล่ะวะ ไอ้หมี่มันก็ต้องแต่งงานอยู่ดี จริงไหมไอ้หมี่’
‘ไม่ว่ะ แผนของไอ้นัทมันได้ผลแน่ กูรู้จักแม่กูดี แม่กูไม่มีวันเอาชีวิตใครมาเสี่ยงหรอก เพราะแม่กูกลัวเมียกูตายนี่แหละ แม่กูถึงต้องหาเมียให้กูเอง แผนนี้แหละดี เพราะมันไม่มีทางเป็นไปได้หรอกว่ะ ที่คนเราจะมีดวงเนื้อคู่ขนาดนั้น นั่นมันละครชัดๆ’
นั่นคือเงื่อนไขที่เขาให้กับแม่ และท่าทางอ่อนใจของแม่ก็ทำให้เขาต้องเม้มริมฝีปากกลั้นยิ้ม
- Writer
