น้องม.6

1000 Words

เสียงนาฬิกาปลุกในหอพักดังขึ้นยาหยีก็ต้องลุกมาอาบน้ำพร้อมกับเก็บเศษซากของพี่ชายที่เมากลับมาเข้าที่ก่อนจะรีบมาโรงเรียน ชีวิตเด็กต่างจังหวัดที่ต้องดั้นด้นมาเรียนในเมืองหลวง บ้าจริงๆ แม้หอพักจะอยู่ไม่ไกลแต่กว่าเธอจะเก็บกวาดห้องก็ทำเอามาโรงเรียนเกือบสายทุกวัน เกล: ไงยาหยีได้ข่าวว่าพี่ชายเมาหัวราน้ำเลยเหรอ ยาหยี: พวกแกรู้ได้ไงอ่ะ พีพี: มึงคงไม่เห็นสตอรี่ของพี่ชายมึงสินะ บอกได้คำเดียวหัวจะปวด! ยาหยีรีบหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดูจนเห็นคลิปที่พี่ชายกำลังนัวกับผู้หญิงแถมยังมีพี่ปลื้มที่จูบกับผู้หญิงอยู่ข้างๆ ยาหยี: จะอ้วก! เกล: เละเทะจริงๆ ยาหยี: ดีนะที่พ่อกับแม่เล่นโซเชียลไม่เป็น ไม่งั้นพี่ยูหัวแตกแน่ น้ำชา: ทุกคนตอนบ่ายจะมีพวกพี่มหาลัยมาทำกิจกรรมที่โรงเรียนเราด้วยนะ ยาหยี: พวกพี่ยูไง เห็นมันพูดอยู่ เกล: ตื่นเต้นอ่ะ เมื่อถึงเวลานักเรียนชั้นม.6ก็ต้องลงมายังห้องประชุมเพื่อรอทำกิจกรรมกับพี่ๆ "น้องม.6เชิญด้านในเลยครับ" ยาหยีจำเสียงนี้ได้ขึ้นใจ นี่มันเสียงอีพี่ปลื้มชัดๆ ปลื้ม: น้องคนนั้นอ่ะมาช่วยพี่แจกเอกสารหน่อยครับ "___" ปลื้ม: นอกจากอ้วนแล้วยังหูตึงอีก ยาหยี: พี่ปลื้ม!! ทุกคนหันมามองทั้งสองคนที่กำลังยืนจ้องหน้ากันอยู่ ยู: เฮ้ยมีอะไรกัน ยาหยี: พี่ยูเพื่อนพี่กวนใจหนู! ยู: ไอ้ปลื้ม! ปลื้ม: กูแค่บอกว่าอ้วนแล้วยังหูตึงอีก ผิดตรงไหนวะ ยู: ก็ถูกของมึง ฮ่าๆๆๆ ยาหยี: พี่ยู!!! สุดท้ายยาหยีก็ได้รับมอบหมายให้เอากระดาษมาแจกให้เพื่อนก่อนจะมานั่งฟังการบรรยายจากพี่ๆที่เชิญชวนให้ไปเรียนมหาลัยของตน เกล: กูไปแน่! พีพี: กูก็ไปค่ะ! น้ำชา: กูก็ไป! ยาหยี: กูไม่ไป!! "อ่าว!!" ยาหยี: เกลียด!! ด้านปลื้มตอนนี้ก็เดินดูความเรียบร้อยก่อนจะมายืนอยู่ด้านหลังยาหยีแล้วชะโงกหน้าดูเธอเขียนใบประเมินความพึงพอใจ "คนบรรยายดีมากฟังแล้วสบายหู แต่รุ่นพี่บางคนพูดจาแย่ ไม่มีมารยาท ชอบข่มรุ่นน้อง!" ปลื้ม: นี่ด่าฉันใช่ไหมฮะยาหยี ยาหยี: นิสัยไม่ดีแอบมาอ่านของคนอื่นได้ไง! ปลื้ม: ก็อ่านทุกคนแหละ ยู: ยาหยีเอาอันใหม่ไปเขียน ยาหยี: ไม่!! ปลื้ม: เอามาไอ้ยู อ่ะเขียนใหม่เลย! ยาหยี: ก็ได้ ปลื้ม: เขียนว่า พี่ปลื้มน่ารักมาก ใจดีสุดๆ ยาหยี: ไอ้แก่ตัณหากลับ!! ปลื้ม: โอ้โห ไอ้ยูน้องมึงกวนตีนฉิบหาย ยู: กูว่ามึงนั่นแหละที่ไปกวนน้องกูก่อนอ่ะ มานี่เลยมึงอ่ะ ยาหยีมองดูพี่ขายและเพื่อนที่กำลังเตรียมขนมเพื่อมาแจกน้องๆ ดูแล้วเพื่อนสนิทที่พี่ชายไปค้างแรมด้วยบ่อยๆคงจะเป็นอีพี่ปลื้มนี่แหละ ยู: ยาหยีสรุปเลือกที่เรียนได้หรือยัง ช่วงพักกิจกรรมพี่ชายก็รีบเดินทาหาน้องสาวที่นั่งอยู่กับเพื่อนๆ ยาหยี: อยากไปอินเตอร์อ่ะ ยู: ไปดิ พี่อนุญาต เกล: อ่าว ทิ้งกันเฉยเลย พีพี: นั่นสิ น้ำชา: อย่าไปเลยนะยาหยี ยาหยี: ฉันอยากไปจริงๆ อยากไปเรียนภาษาอยากไปทำงานต่างประเทศ อยากให้ครอบครัวสบายเพราะดูแล้วพี่ยูน่าจะติดผู้หญิงจนไม่มีปัญญาเลี้ยงพ่อกับแม่ ยู: ไอ้แสบ!! ปลื้ม: แล้วน้องๆล่ะเรียนต่อที่ไหน พีพี: ที่เดียวกับพวกพี่นี่แหละค่ะ มีรุ่นพี่หล่อขนาดนี้ใครจะไม่ไปเนอะ ปลื้ม: พูดได้ดีฮ่าๆๆ ยู: ยังเครียดอยู่อีก จะเรียนที่ไหนพี่ก็ส่งเราได้อยู่แล้ว ยาหยี: มันจะทำให้พี่ยูเหนื่อยกว่าเดิมหรือเปล่าคะ ยู: ไม่หรอก ค่าเทอมเป็นแสนพี่ก็หามาจ่ายให้ได้นะ ยาหยี: ไว้หนูค่อยตัดสินใจอีกทีดีกว่าค่ะ ปลื้ม: ไอ้ยูมึงส่งไหวหรอ ปลื้มถึงกับเอ่ยปากถามเพื่อนเพราะตนรู้ดีว่าครอบครัวของเพื่อนฐานะไม่ค่อยดี แต่ด้วยนิสัยของเพื่อนที่ชอบดิ้นรนด้วยตัวเองจึงไปจับทางทำธุรกิจแต่งรถซิ่งเลยพอมีรายได้ส่งให้ทางบ้าน ยู: ไหวอยู่ เงินเก็บกูก็พอมี ยาหยีได้ยินแบบนี้เธอก็ยิ่งหนักใจ เมื่อถึงเวลากลับบ้านเธอก็กลับพร้อมกับพี่ชายโดยนั่งรถยนต์ของพี่ปลื้ม ยาหยี: พี่ยูวันนี้หนูขอไปกินหมูกะทะกับเพื่อนได้ไหม ยู: ได้ แต่อย่ากลับดึกล่ะ ยาหยี: ไม่ดึกหรอก ไปกินข้างร้านกาแฟของพี่ฮั่นไง ใกล้ๆหอ ยู: อืม วันนี้พี่อาจจะนอนที่อู่อ่ะ รอลูกค้าเอารถมาแก้ ยาหยี: พักผ่อนบ้างนะคะ ยูยื่นมือมาลูบหัวน้องสาวที่ยื่นหน้ามาหา ทำให้ปลื้มหันไปเจอภาพที่อบอุ่นก็ยิ่งนึกนึงน้องสาวตัวแสบของตนเหมือนกัน ร้านหมูกะทะ พีพี: สรุปพวกกูเลือกเรียนสาขาเดียวกับพี่มึงนะยาหยี ยาหยี: กูก็คงเรียนกับพวกมึงแหละ สงสารพี่ยูว่ะแม่งทำงานอย่างกับเป็นหนี้คนทั้งโลกเลย เกล: อยากมีพี่แบบนี้ว่ะ ยาหยี: อืม พี่ยูถึงแม้มันจะกวนตีน ขี้แกล้งแต่มันรักกูมากนะ น้ำชา: เฮ้ยนั่นรถพี่ปลื้มหนิ! ทุกคนหันไปมองรถสปอร์ตคันงามที่ขับมาจอดก่อนจะเห็นชายหนุ่มเดินลงมา ยาหยี: หึ! ปลื้ม: อ่าวน้องๆ น้ำชา: นั่งด้วยกันไหมคะ ปลื้ม: ได้ดิ! ชายหนุ่มรีบเดินมานั่งข้างยาหยีก่อนจะขยับไปนั่งติดจนยาหยีต้องหันไปมองตาเขียวปั๊ด! อีปลื้มอันตราย! หนีไปลูก!!!

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more