ยาหยียังคงนั่งเงียบแม้จะถูกภูชวนคุยยังไงเธอก็ยังตอบคำถามคำ จนกระทั้งเหล้าเข้าปากไปได้3แก้ว อาการรั่วก็เริ่มออกแถมยังพูดจาจนทุกคนต้องหยุดฟัง
ยาหยี: ภูตอนที่เราบอกเลิกภู ภูเสียใจไหม
ภู: เสียใจดิ เค้าเลยประชดยาหยีขอน้องลินเป็นแฟนเลย
ยาหยี: แล้วก็คบกันใช่ไหม
ภู: ก็ตอนนั้นมันเสียใจอ่ะ แค่มาเรียนกรุงเทพต้องบอกเลิกกันเลยเหรอ เค้าไม่รู้ว่าเค้าผิดอะไรเลยที่ผ่านมาก็ไม่เคยนอกใจ ไม่เคยโกหก
ยาหยี: ขอโทษนะ ขอโทษจริงๆ
ปลื้มนั้งฟังพร้อมกับมองหน้าภูและหน้ายูสลับกัน เพื่อดูอาการของเพื่อนที่อ้างว่าหวงน้องนักหนาแต่เวลานี้กับนิ่งเฉย ถ้าหวงมึงต้องห้ามสินี่มึงปล่อยให้น้องมึงนั่งคุยความหลังกับแฟนเก่า มึงบ้าหรือเปล่า
ยู: กลับมาคบกันไหมล่ะ พี่จะได้สบายใจ
ยาหยี: เอาไหมภู?
ปึ้ง! (เสียงวางแก้วน้ำดังขึ้น)
ปลื้ม: กูขอไปเข้าห้องน้ำแป๊บนึงนะ // เออแม่งกูอยากกระทืบเลย มึงมั่นใจขนาดนั้นเลยเหรอวะ
ยาหยีไ
