ดวงใจชีค

บทที่ 6.

ดวงใจชีค

บทที่6.

"มีใจอย่างนั้นเหรอ...เข้าท่าดีนี่ ถ้าคิดว่าฉันจะมีใจให้ งั้นเธอก็เข้าไปอยู่ในฮาเร็มและเป็นผู้หญิงของฉันซะเถอะ เธอจะได้คู่ควรกับคำว่ามีใจ!"

สิ้นสุดคำพูดที่แฝงไปด้วยพลังและอำนาจของชีคอัสมาล ณัชชาก็ถูกพาตัวไปยังสถานที่ๆเรียกว่าฮาเร็มทันที

แน่นอนว่าหญิงสาวไม่ยอมง่ายๆ เธอแหกปากร้องโวยวายและพยายามดิ้นรนหลบหนีไปตลอดทาง แต่ก็ไม่เป็นผล สุดท้ายเธอก็ถูกจับโยนเข้ามาในฮาเร็มแห่งนี้จนได้ ท่ามกลางสายตาของผู้หญิงมากมายในฮาเร็มที่ต่างพากันออกมายืนมองเธอเป็นตาเดียวด้วยความอยากรู้อยากเห็น ราวกับณัชชาเป็นตัวประหลาดที่พวกนางเหล่านั้นไม่เคยพบเห็น

"ใครจะไปยอมอยู่ในที่แบบนี้กันเล่า!"

ณัชชาตะโกนลั่น หมุนตัวกลับไปเปิดประตู ออกด้วยความคิดที่จะหลบหนี แต่ร่างบางกลับต้องชะงักถอยหลังกลับเข้าห้องแทบไม่ทันเมื่อนายทหารคนเดิมที่หิ้วปีกเธอมาทิ้งไว้ที่นี่เงื้อดาบที่ยาวโง้งรูปครึ่งเสี้ยววงพระจันทร์มาที่คอหอยของเธอ

"กลับเข้าไปข้างในเถอะครับคุณหญิง คุณหญิงต้องอยู่แต่ในนี้ ไม่มีสิทธิ์ออกไปไหนทั้งนั้น นอกเสียจากเวลาที่ท่านชีคเรียกหา"

จนคำพูดแสนจะเรียบเฉย ประตูก็ถูกปิดลงอีกครั้งโดยที่ณัชชาได้แต่ยืนอ้าปากค้าง ไม่รู้ว่าตัวเองควรทำเช่นไรถึงจะหลุดพ้นไปจากสถานการณ์บ้าๆนี้ได้

"ทำตามที่นายทหารผู้นั้นบอกเถอะเจ้าค่ะคุณหญิง หญิงสาวทุกนางเมื่อได้ก้าวเข้ามาในฮาเร็มแห่งนี้แล้วไม่เคยมีใครได้เหยียบย่างออกไปได้อีกหรอกเจ้าค่ะถ้าท่านชีคไม่อนุญาติ"

น้ำเสียงราบเรียบของผู้หญิงคนหนึ่งดังขึ้น เรียกความสนใจให้ณัชชาต้องหันไปมอง ก่อนจะพบกับหญิงวัยกลางคนผู้หนึ่งที่ดูท่าทางใจดีในชุดอาบายาสีเรียบ

"ดิฉันชื่อฮันน่าเจ้าค่ะ มีหน้าที่ดูแลความเรียบร้อยในฮาเร็มแห่งนี้ เชิญคุณหญิงทางนี้เถอะเจ้าค่ะ ดิฉันจะพาไปยังห้องนอนของคุณหญิง และอาบน้ำตระเตรียมความพร้อมหากท่านชีคจะเรียกหา"

ฮันน่าพูดจบเธอก็หันไปเอ่ยบางอย่างเป็นภาษาอารบิกกับผู้หญิงสองคนที่ยืนอยู่ข้างหลังเธอ จากนั้นทั้งสองคนก็เดินเข้ามาณัชชาทันที โดยที่หญิงสาวไม่อาจหลีกหนี เพราะคำว่า'หากท่านชีคเรียกหา'ทำให้ณัชชาขาแข็งขึ้นมาอย่างอัตโนมัติ อยากจะวิ่งหนีก็คงไม่ทันอีกเพราะผู้หญิงสองคนนั้นเดินเข้ามาขนาบข้างตัวเธอเอาไว้ พร้อมกับพยักเพยิดบังคับให้เธอเดินตามฮันน่าไปยังประตูที่ณัชชาคิดว่ามันคือประตูที่เชื่อมต่อกับลานประหารก็ไม่ปาน

ตลอดการอาบน้ำที่ณัชชาคิดว่ามันสุดแานจะน่าอายนั้น หญิงสาวแทบไม่ต้องทำอะไรเลยด้วยซ้ำ นอกจากนั่งนิ่งๆให้เหล่านางรับใช้ขัดสีฉวีวรรณในทุกซอกทุกมุมของร่างกายเธอ

ผู้หญิงพวกนี้น่ากลัวมากในความรู้สึกของณัชชา พอเข้ามาในห้องอาบน้ำพวกเธอก็เข้ามารุมทึ้งถอดเสื้อผ้าของณัชชาออกอย่างไม่อาย ผิดกับเธอที่อับอายซะจนไม่รู้จะเอาหน้าไปไว้ที่ไหน ณัชชาพยายามปัดป้องและหลีกหนี่แต่ก็ถูกรวบตัวไว้ได้ทุกครั้ง สุดท้ายหญิงสาวก็ต้องถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่อย่างยอมจำนน หากแต่ในใจก็คิดไว้แล้วว่าครั้งนี้จะเป็นครั้งเเรกและครั้งสุดท้าย เธอจะไม่ยอมให้พวกนางเหล่านั้นมาทำแบบนี้กับเธออีกเด็ดขาด!

.........................

ห้องทำงานของชีคอัสมาล

"ทหารบอกกับฉันว่านายพาตัวผู้หญิงคนหนึ่งกลับมาด้วยเมื่อตอนไปตรวจความเรียบร้อยและเยี่ยมชาวเมืองในตลาด"

คามีนที่เพิ่งกลับจากการทำภารกิจเอ่ยถามท่านชีคของเขาอย่างสงสัยใคร่รู้

"ใช่"

อัสมาตอบคำถามของคนสนิทด้วยน้ำเสียงราบเรียบ

"ใครกันที่ทำให้นายอดใจไม่ไหวจนถึงขนาดต้องหอบหิ้วกลับเข้าวังด้วย แถมยังส่งตัวไปไว้ในฮาเร็มที่ตัวเองไม่เคยได้เหยียบย่างเข้าไปเลยสักครั้งอีกต่างหาก"

คามีนเอ่ยแซวอย่างอารมณ์ดี ในขณะที่อัสมาลมองหน้าสหายรักอย่างหมั่นไส้ ก่อนจะกระตุกยิ้มขึ้นที่มุมปาก เมื่อคิดได้ว่าไอ้หมอนี่มันจะทำหน้ายังไงถ้ารู้ว่าผู้หญิงคนที่มันกำลังถามถึงนั้นเป็นใคร

"นายได้รู้แน่ แต่ตอนนี้ฉันมีบางอย่างให้นายทำ"

อัสมาลว่าพร้อมกับยื่นรูปถ่ายของณัชชาให้กับคามีน ในขณะที่คามีนรับมาดูด้วยความงุนงงปนสงสัย

"นี่มันรูปคุณหญิงณัชชานี่?"

คามีนเอ่ยถาม สายตาคมจ้องหน้าชีคหนุ่มอย่างต้องการคำตอบ และสังหรณ์ใจว่าผู้หญิงที่ชีคอัสมาลพาเข้าวังมากับณัชชาอาจเป็นคนๆเดียวกัน

"นี่นายอย่าบอกนะท่านชีค...?"

คามีนเอ่ยถามเพราะอยากให้แน่ใจ แม้จะฟันธงไปแล้วว่าใช่

"เรื่องนั้นเอาไว้ที่หลังเถอะ ตอนนี้นายมีหน้าที่ติดต่อไปยังประเทศไืทย ให้พวกเขาสืบประวัติของผู้หญิงคนนี้มาให้ละเอียด ขอด่วนที่สุดด้วย"

"เพื่ออะไร นายต้องการจะรู้ประวัติของคุณหญิงไปทำไมกัน หรือว่า...."

คามีนเอ่ยถามอีก ก่อนจะเงียบไปและมองหน้าชีคหนุ่มพร้อมกับเผยรอยยิ้มล้อเลียน หากแต่ต้องรีบหุบยิ้มเมื่อถูกอันสมาลเขวี้ยงปากกาในมือเข้าใส่หากเจ้าตัวก็หลบหลีกได้อย่างว่องไว ในขณะืี่อัสมาลมองมาที่เขาตาขวาง

"หยุดความคิดของนายไปได้เลยคามีน ฉันแค่สงสัยว่าผู้หญิงคนนั้นจะเป็นนักข่าวที่แฝงตัวมาเพื่อทำข่าวที่เราพยายามปิดไว้ไม่ให้คนนอกรู้เท่านั้น"

"สงสัยว่าคุณหญิงเป็นนักข่าว แล้วทำไมนายถึงส่งตัวเธอเข้าไปอยู่ในฮาเร็มแทนที่จะเป็นในคุกล่ะ ยอมรับมาเถอะท่านชีคว่านายเองก็สนใจคุณหญิงเธออยู่เหมือนกัน จนถึงขั้นต้องกักเก็บตัวคณหญิงไว้ใกล้ๆตัวแบบนี้"

คามีนสงสัยไม่เลิก ไล่ต้อนเค้นหาความจริงกับชีคอัสมาลอย่างไม่ยอมลดรา

ก็แค่ยอมรับว่าชอบเธอมันจะไปยากอะไร?

"ฉันไม่ได้สนใจเธอ ไม่เคยคิดจะพิศวาสเธอเลยด้วยซ้ำ และที่ฉันส่งเธอไปอยู่ในฮาเร็มก็แค่อยากจะสั่งสอนว่าอย่าได้บังอาจมาอวดดีกับฉัน ที่นี่ผู้ชายเป็นใหญ่ และฉันก็เป็นเจ้าชีวิตของทุกคนในเมืองนี้ เมื่อผู้หญิงคนนั้นไม่ให้เกียรติ ซ้ำยังต้องสงสัยว่าเป็นนักข่าว เธอก็ต้องถูกลงโทษ เพียงแต่ฉันไม่ชอบใช้ความรุนแรงกับผู้หญิงเท่านั้น แต่นายไม่ต้องห่วง ถ้าความจริงปรากฏออกมาว่าเธอเป็นนักข่าว รับรองว่าฉันส่งเธอเข้าคุกแน่นอน"

"ช่างเป็นคำกล่าวอ้างที่ฟังขึ้นมากท่านชีค"

คามีนกล่าวด้วยน้ำเสียงกลั้วหัวเราะ ก่อนจะพูดต่อให้คนฟังได้คิดตาม

"แล้วถ้าเกิดว่าคุณหญิงเธอไม่ได้เป็นนักข่าวอย่างที่นายคิดล่ะไม่ทราบว่าท่านชีคจะรับผิดชอบต่อข้อกล่าวหานี้เช่นไร"

แน่นอนว่าชีคหนุ่มเงียบไป แต่ถึงอย่างนั้นคนหัวรั้นอย่างชีคอัสมาลน่ะหรือ จะยอมรับแม้ว่าตัวเองจะผิดอยู่เต็มประตู

"ฉันไม่เคยพลาด นายก็รู้ดีนี่คามีน คอยดูต่อไปเถอะ"

โปรดติดตามตอนต่อไป....

Ranadda : เขียน