Chapter 47

1498 Words

Dumiretso ako sa kusina niya at kumuha ng mga lalagyan ng pagkain ng hindi mawala ang pagsisimangot ko. Para nga akong binitayan ng isang kaldero sa nguso ko. Sumunod siya sa akin pero hindi ko siya pinansin. Mabilis lang naman talaga mawala ang inis ko, malaki man o maliit man ang dahilan kaagad din nawawala ang tampo ko. Kaso parang bumaliktad pa ang sitwasyon dahil siya pa itong may ganang magtampo sa sa akin. Hindi ko man lang magawang magkaroon ng moment kahit sandali lang at nasayang lang ang tampo ko dahil hindi ko mabigyan ng hustisya ang dahilan ng pagtatampo ko sa kaniya. Sana man lang suyuin niya ako. Pero bahala na nga siya sa buhay niya. Hinayaan ko lang kung ano man ang mga reklamo niya tungkol sa akin dahil wala na akong oras para sa away-away na wala namang ka

Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD