"Ang lakas ng loob mong ayain akong kumain tapos wala ka naman pa lang mapakain sa akin nang maayos dito," walang gana kong sabi at sinusbukang ko pa rin hinaan ang aking boses.
Ayaw kong magtunog demanding sa kaniya.
Nang ayain pa naman niya akong kumain ay bigla akong sumigla.
Gutom na ako at natatakam na akong kumain dahil kung ano-ano na ang naiisip ko. Lalo pa't handang-handa na ako sa susunod naga mangyayari.
Konti lang kasi ang kinain ko kanina sa bahay dahil ako pa rin ang nagluto ng pagkain namin ni Tiyang.
Iba pa rin talaga kong si Tiyang Lala na nagluluto ng pagkain namin.
Marunong lang akong maghanap buhay pero hindi ako masarap magluto.
Lumaki akong inaalagaan ni Tiyang Lala at siya nag pinaka-the best na tiyahin para sa akin sa buong mundo.
Kahit matanda na ak
