NIYAKAP ko ang aking mga tuhod at inilubog ang aking mukha habang ang aking mga mata ay mahapdi na sa pag-iyak ko. It’s been hours mula ng kinulong ako dito. The cold night winds caressed my skin as if it consoling me with my feelings. Naririnig ko ang paggalaw ng mga dahon na siyang nakakabawas ng hapdi ng dibdib ko. Ang matiwasay at banayad na lugar na ito ang naging sandalan ko habang ang galit at pagkamuhi ay naiipon sa dibdib ko para kay Rixor De Silva. Muling bumalik si Mang Teddy iyon ay para dalhan ako ng hapunan. I begged him to free and help me, but it didn’t work. Sabagay, ano pa nga ba ang magagawa kung may dalawang bantay sa labas? Aasahan ko pa ang iba niyang tauhan sa baba. There’s no way out.
Hindi pa rin ako kumain at nauwi sa pagkalamig ang pagkaing inihatid sa kwarto.
