ตอนที่ 5

1425 Words

EP5: ของหวงท่านประธาน อองเดรไม่เคยคิดเกินเลยกับชมพูแพรมาก่อน คงเพราะว่าหล่อนเป็นเลขาฯ ของเขานั่นเอง “เราก็จะยังทำงานด้วยกันได้เหมือนเดิม แพรเป็นเลขาฯ ท่านประธานก็เป็นเจ้านาย เราสองคนจะไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลง” “แล้วถ้าท้องคุณป่อง เพื่อนๆ ในบริษัทจะต้องถามว่าคุณท้องกับใคร” “ท่านประธานไม่ต้องกังวลหรอกค่ะ แพรจะจัดการเรื่องพวกนี้เอง” “แต่คุณจะต้องอับอาย หากทุกคนรู้ว่าคุณท้อง แต่ไม่มีสามี” หล่อนฝืนยิ้มออกมา ทั้งๆ ที่เจ็บปวดไปทั้งหัวใจ เจ็บจนแทบขาดใจ “แพรแก้ปัญหาได้ค่ะ ท่านประธานก็แค่ทำให้... แพรท้อง... เท่านั้น...” อองเดรเงียบไปเล็กน้อย ก่อนจะเอ่ยถามออกมาในที่สุด “คุณแน่ใจนะ ชมพูแพร...” “แพร... แน่ใจค่ะ” หล่อนเห็นท่านประธานถอนใจออกมา คล้ายกับกำลังชั่งใจ จึงต้องรีบพูดให้เขาเห็นดีเห็นงามกับสิ่งที่กำลังจะเกิดขึ้นซ้ำอีก “ท่านประธานอย่าคิดมากเลยค่ะ แพรได้เงินหนึ่งล้านบาท ส่วนท่านประธานก็ได้ลูกตามที่ต้องการ พวกเราไม่ได้ติดค้างอะไรกันหรอกค่ะ” ชายหนุ่มขยับตัวลุกขึ้นยืน ในขณะที่หล่อนถอยหลังห่างออกไปสองก้าว “แต่ผมอยากให้คุณคิดดีๆ ก่อนนะชมพูแพร เพราะผมโมโหคุณเรื่องที่ทำให้ผมเสียเวลาแล้วผู้หญิงคนนั้นก็มาเบี้ยวนัดก็จริง แต่ผมก็ไม่ถึงขนาดจะไล่คุณออกจากงานหรอก ดังนั้น ไม่ต้องใช้วิธีนี้เพื่อทำให้ผมหายโมโหหรอก” หล่อนช้อนตามองเขา ก่อนจะฝืนยิ้มออกมาให้กับผู้ชายที่ตัวเองหลงรัก “แพรอยากได้เงินหนึ่งล้านค่ะ” คิ้วเข้มข้างหนึ่งเลิกสูง ก่อนที่เขาจะระบายยิ้มบางๆ ที่มุมปาก “แค่เงิน?” ไม่ใช่แค่เงิน... แต่หล่อนแค่อยากมีโอกาสได้นอนอยู่ใต้ร่างของผู้ชายที่ตัวเองแอบรักมาหลายปีอย่างเขาสักครั้งก็เท่านั้นเอง “ค่ะ” “โอเค” ในเมื่อแม่เลขาฯ เฉิ่มยืนยันนั่งยันนอนยันเสียงแข็งว่าต้องการอุ้มบุญให้กับเขาด้วยตัวเอง ดังนั้นเขาก็ไม่คิดจะผลักไสอีกแล้ว “ขอบคุณค่ะท่านประธาน” เขาระบายยิ้มให้กับชมพูแพร ขณะขยับกายเดินออกไปยังเก้าอี้ที่มีเสื้อผ้าของตัวเองพาดเอาไว้ “คุณนัดมาก็แล้วกันว่าพร้อมที่จะเริ่มทำหน้าที่อุ้มบุญให้กับผมเมื่อไหร่” “คืนนี้ค่ะท่านประธาน” คนที่กำลังยื่นมือไปหยิบเสื้อเพื่อจะนำขึ้นมาสวมใส่ ชะงัก และหันกลับมามองคนพูด ใบหน้านวลยามไร้แว่นหนาดูละมุนละไมน่ามองไม่น้อย แก้มแดงระเรื่อซับเลือดฝาดก็น่าหลงใหลเช่นกัน ชายหนุ่มไล่สายตามองต่ำลงไปยังกลีบปากอิ่ม มองอ้อยอิ่งอย่างพิจารณาเป็นครั้งแรก และก็พบว่าปากสีแดงฉ่ำของชมพูแพรอวบอิ่มไม่น้อย “ผมว่าคุณพูดเพราะเมามากกว่า รอให้คุณมีสติมากกว่านี้ แล้วเราค่อยพูดกันใหม่” “ไม่ค่ะ แพรไม่ได้เมา... เราทำกันคืนนี้เลยนะคะท่านประธาน...” หล่อนเอาความกล้าที่ไหนมานะ ถึงได้ก้าวเข้าไปประชิดตัวของอองเดรโดยไม่เขอะเขินเช่นนี้ ซึ่งแน่นอนว่าอองเดรแปลกใจไม่น้อยเลยทีเดียว “คุณทำเหมือนว่าเรากำลังตกลงทำงานกันอยู่เลยนะ ชมพูแพร” “ก็... นี่ก็ถือว่าเป็นงานไม่ใช่เหรอคะ แพรทำงานพลาด ก็ต้องรับผิดชอบด้วยตัวเอง ส่วนท่านประธานก็แค่จ้างค่าจ้างให้กับแพร...” หล่อนพูดออกไปคล้ายกับไม่รู้สึกรู้สาอะไร ทั้งๆ ที่แท้จริงแล้ว หัวใจกำลังเต้นโครมครามแทบจะกระเด็นออกมานอกทรวงอกอยู่ร่อมร่อ “คุณพูดถูกต้อง” “ดังนั้น เรา... ทำกันคืนนี้ แล้วพรุ่งนี้เราก็ทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นดีไหมคะ” “แน่ใจนะว่าคุณทำแบบนั้นได้” “แพรแน่ใจค่ะ อย่าลืมสิคะว่าแพรเป็นเลขาฯ ทรงประสิทธิภาพแค่ไหน แพรไม่เคยทำเรื่องผิดพลาดมาก่อน” “นอกจากเรื่องในคืนนี้” เขาต่อให้ และก็ทำให้หล่อนต้องผงกศีรษะตอบรับอย่างไม่มีทางเลี่ยง อองเดรสบประสานสายตากับดวงตากลมโตของชมพูแพร ก่อนที่เขาจะตัดสินใจพูดออกมา “งั้นผมว่าคุณไปอาบน้ำเสียก่อน ผมเหม็นพวกควันบุหรี่ที่ติดตามเส้นผมของคุณน่ะ” หล่อนขยับถอยออกห่าง และก็ฝืนระบายยิ้มให้กับเจ้านายหนุ่ม หัวใจเต้นระส่ำไม่เป็นจังหวะ เพราะรู้ดีว่าอะไรกำลังจะเกิดขึ้นข้างหน้า “ได้... ได้ค่ะท่านประธาน” เขาระบายยิ้มบางๆ ให้ ก่อนจะก้าวกลับไปที่เตียงกว้าง และขึ้นไปนอนเอกขเนกอยู่บนนั้น หล่อนอดจินตนาการถึงสิ่งที่กำลังจะเกิดขึ้นบนเตียงเบื้องหน้าไม่ได้ หล่อนจะถูกอองเดรจูบ เขาจะลูบไล้เนื้อตัวของหล่อน ลากลิ้นไปตามผิวสาว ดูดเลียเต้านม กลืนกินหัวนมสีชมพูของหล่อน จากนั้นก็อาจจะ... อาจจะเลียต่ำลงไปที่หน้าท้อง และก็ต่ำลงไปจนถึงอ***********งที่ร้อนรุ่ม และเลีย... โอ้... หล่อนร้อนเป็นไฟจนต้องขมิบกลีบสาวที่กำลังแฉะซ้ำไปมา ในขณะที่ภาพกามาในหัวยังคงผุดพรายไม่เลิกรา หากเขาเลียตรงนั้นของหล่อน แล้วก็สอดนิ้วเข้ามา ชักเข้าออกจนหล่อนสะท้านไหว จากนั้นหล่อนก็จะแตกระเบิด และวิงวอนขอบางสิ่งจากเขา ตรงนั้นของเขาจะเป็นยังไงนะ จะใหญ่ ยาว และแข็งเหมือนกับที่เคยจินตนาการหรือเปล่า แต่ดูจากเนื้อตัวของเขาแล้ว หล่อนคาดเดาว่าอองเดรจะต้องมีเจ้าโลกขนาดใหญ่ และก็ดุมาก หญิงสาวหน้าร้อนผ่าว และไม่ใช่แค่ใบหน้าเท่านั้นที่ร้อนระอุราวกับมีใครเอาไฟมาสุมเอาไว้ แต่ความร้อนรุ่มนี้มันแล่นไปทั้งตัว และไปอัดแน่นอยู่ตรงกึ่งกลางซอกขา น้ำจากอ***********งไหลซึมออกมา และหล่อนก็รู้สึกถึงความหิวกระหายทางเพศที่ไม่เคยพานพบมาก่อน “แพร... ขอตัวไปอาบน้ำก่อนค่ะ” หล่อนต้องรีบหนีเข้าห้องน้ำ ก่อนที่ตัวเองจะหักห้ามใจไม่ไหว และเป็นฝ่ายกระโจนเข้าไปหา อองเดรบนเตียง “คุณแน่ใจนะว่าไม่ซิง” หล่อนชะงักเท้า ก่อนจะรีบปั้นหน้าปั้นคำโกหกตอบเขาออกมา “แพรจะซิงได้ยังไงกันล่ะคะ ในเมื่อแพรก็แอบออกไปเที่ยวกลางคืนบ่อยๆ” “จริงหรือ ผมไม่เคยรู้มาก่อนเลย นี่ผมคิดว่าคืนนี้เป็นคืนแรกที่ผมรู้ว่าคุณไปเที่ยวกลางคืน” “แหม เห็นแพรแบบนี้ แพรก็ชอบสนุกเหมือนกันนะคะ เมื่ออาทิตย์ก่อนแพรก็เพิ่งพาหนุ่มฝรั่งมานอนที่คอนโดค่ะ” เขาทำหน้าไม่เชื่อ หล่อนจึงต้องปั้นน้ำเป็นตัวต่อไป “ถ้าท่านประธานไม่เชื่อ ลองไปถามยามที่คอนโดของแพรก็ได้ค่ะ ว่าแพรหิ้วผู้ชายกลับมากินที่ห้องบ่อยแค่ไหน” บ้าจริง ทำไมเขาจะต้องรู้สึกหงุดหงิดด้วยนะที่รู้ความจริงของชมพูแพร เขาควรดีใจสิที่หล่อนไม่ใช่สาวพรหมจารี ทุกอย่างจะได้จบลงง่ายๆ “ผมเชื่อคุณ” หล่อนฝืนใจยิ้มหวานให้กับท่านประธานสุดหล่อ และก็ภาวนาให้เขาไม่นึกสงสัยอะไรขึ้นมาอีก “แพร... ขอตัวนะคะ” เขาผงกศีรษะตอบรับ ก่อนจะเอ่ยตามหลังมาด้วยน้ำเสียงเย็นชา “ล้างเนื้อล้างตัวให้สะอาดนะชมพูแพร เพราะถึงผมจะไม่นอนกับสาวพรหมจรรย์ แต่ผมก็ไม่ชอบกลิ่นผู้ชายบนเนื้อตัวของผู้หญิงที่ผมกำลังจะมีความสัมพันธ์ด้วย แม้ว่าความสัมพันธ์ของเราจะแค่คืนเดียวก็ตาม” หล่อนเจ็บจนน้ำตาแทบร่วง แต่ก็ยังปั้นเสียงได้รื่นเริงจนน่าปรบมือให้ “รับทราบค่ะท่านประธาน” ชมพูแพรหันกลับมายิ้มให้กับท่านประธานที่ตัวเองทั้งรักทั้งบูชา ก่อนจะรีบก้าวหายเข้าไปในห้องน้ำหรู อองเดรถอนใจออกมาแรงๆ ไม่เข้าใจตัวเองนักว่าทำไมต้องหงุดหงิด

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more