ร่างกายของน้ำตาลบอบช้ำจากบทลงโทษที่เต็มไปด้วยความเร่าร้อนและรุนแรงของผู้ชายไม่มีหัวใจอย่างอัคเรศ
หลังจากเขากระทำย่ำยีจนสมใจแล้ว เขาก็พาหล่อนขึ้นรถ และมาส่งหล่อนที่บ้าน ก่อนจะขับรถออกไปทันที
หล่อนต้องรีบป้ายน้ำตาออกจากใบหน้า เพราะไม่ต้องการให้ใครเห็นร่องรอยของความเจ็บช้ำบนสองพวงแก้มนวล
“กลับมาแล้วเหรอตาล เป็นยังไงบ้าง”
แม่เอ่ยถาม เมื่อเห็นหล่อนเดินโซซัดโซเซกำลังจะเข้าห้องพัก
“เอ่อ... เป็นไข้หวัดธรรมดาน่ะจ้ะแม่ คุณหมอให้กินยาแล้วก็นอนพัก พรุ่งนี้น่าจะดีขึ้นจ้ะ”
ป้าสายถอนใจออกมาเบาๆ เดินเข้ามาดึงแขนเรียวของลูกสาวมากุมเอาไว้
“ตัวเย็นลงแล้วนี่”
“จ้ะ คุณหมอฉีดยาให้ด้วยจ้ะ”
“งั้นก็ไปพักผ่อนนะลูก พรุ่งนี้จะได้ไปเรียนหนังสือ แม่ไม่อยากให้ขาดเรียน ใกล้จะจบอยู่แล้ว”
“จ้ะแม่ งั้นต
