ข้ามเวลามาใช้ชีวิตที่ดีกับระบบความสัมพันธ์ (70's)

ตอนที่ 11/2

ระหว่างนั้น เฟยเถา ออกมาจากห้องครัวได้สักพักแล้วและยืนอยู่แถวหน้าประตูบ้าน เพื่อรอเหอตี้กลับบ้าน อยู่พอดี

" โฮส ระวังขวามือครับ" เอลิค

" พี่เหอคะ พี่มาเดินฝั่งนี้ค่ะ" อิงเยว่จากที่เดินอยู่ด้านหลัง รีบเดินมายืนคู่เหอตี้ทางขวามือ ออกไปพร้อมกัน และเมื่อเดินมาถึงจุดลับตาตรงประตู เฟยเถาก็พุ่งออกมาชน อิงเยว่จนเกือบล้ม แต่เหอตี้ระวังตัวอยู่แล้วจึงคว้าตัวอิงเยว่เข้ามากอดไว้ทัน ทำให้เฟยเถาเสียหลักใบหน้าจิ้มลงไปกับพื้นกระดานเต็มแรง

" โครม.. ....."

" เสียงอะไรกัน " หลงเทียนกับหลี่อิง เดินออกมาดูเพราะได้ยินเสียงพอดี

" อาเถา ทำไมไปนั่งกับพื้นแบบนั้น อ่าวเลือดกำเดาไหลด้วย เป็นอะไรหรือเปล่า" หลี่อิง

" เกิดอะไรขึ้น " ลุงใหญ่และป้าสะใภ้ใหญ่ได้ยินเสียงจึงออกมาดูด้วย

ป้าสะใภ้ใหญ่มองดูลูกสาวที่ยังนั่งอยู่ที่พื้น และเหอตี้กับอิงเยว่ ที่ยืนอยู่อีกฝั่ง จึงถอนหายใจออกมา

" เอ่อ พี่สาวเถาล้มมาจะทับหนู แต่พอดีพี่เหอดึงหนูไว้จึงไม่ล้มแต่พี่สาวคงเสียหลักล้มลงไปที่พื้นค่ะ"

" เฟยเถา ลูกจะทำอะไร กลับไปที่ห้องและไม่ต้องออกมาอีก ลู่ฟาง พรุ่งนี้ไปจัดการเก็บของอาเถาให้เรียบร้อย อย่าให้เกิดเรื่องงามหน้าขึ้นมาอีก " ลุงใหญ่

" พ่อคะ หนูยังไม่ได้ทำอะไรเลย แค่เดินมาแล้วสะดุดไปชน อาอิงเท่านั้นเอง" เฟยเถา รีบบอกพ่อ

"อย่าคิดว่าคนอื่นโง่ อาเถาพ่อจะส่งตัวเจ้าไปอยู่กับ อารอง ช่วยอารองเลี้ยงเด็ก ทำงานบ้านถ้างานโรงงานที่อาเขยทำอยู่ถ้ามีตำแหน่งว่าง จะได้ไปสมัครด้วย ถ้าไม่ชอบทำนา ก็ต้องทำอย่างอื่นไม่ใช่ทำตัวลอยไปลอยมา เฉยๆ แบบนี้"ลุงใหญ่

" แต่พ่อคะ หนูไม่ชอบเลี้ยงเด็ก ไม่ชอบทำงานบ้าน ด้วย"

" แล้วมีอะไรบ้างที่ลูกชอบ แม่ว่าคงไม่มีที่ผ่านมาแม่ผิดเองที่เลี้ยงลูกไม่ดี ต่อไปต้องรบกวนคนอื่นสอนให้ ลูกไปเตรียมตัวพรุ่งนี้ไปพ่อกับแม่จะพาไปอยู่ในเมืองกับอารองของลูกแต่เช้า " ลู่ฟาง ว่าลูกสาวอย่างไม่กลัวอาย

เฟยเถา มองอิงเยว่อย่างโกรธเคืองว่าวันนี้เธอทำสำเร็จเธอจะต้องให้เหอตี้รับผิดชอบเธอด้วยเช่นกัน และเธอเป็นพี่ยังไงก็ต้องได้แต่งก่อนแน่นอน เฟยเถาคิดเองโดยไม่รู้เลยว่าสิ่งที่เธอทำถ้าสำเร็จก็ไม่มีใครให้เหอตี้รับผิดชอบเธอแน่นอน เพราะเหอตี้ถือว่าเป็นคู่หมั้นของอิงเยว่อยู่แล้ว

" น้องสาว สะใภ้สาม ลูกสาวพี่ทำงามหน้าแล้ว ขอโทษด้วยนะ " ลุงใหญ่

" พี่ใหญ่อย่าคิดมากเลยค่ะ แกยังเด็กค่อยๆ สอนไป เดี๋ยวโตขึ้นก็คงจะคิดได้เอง" หลี่อิง

" ใช่ พี่ใหญ่ พี่สะใภ้ อย่าคิดมากเลยครับ"

" พี่ละอายใจ มีลูกสาวคนเดียวแต่ขยันสร้างเรื่องไม่เว้นแต่ละวัน โตจนถึงวัยออกเรือนแล้ว ยังคิดไม่ได้แบบนี้ใครเขาจะอยากได้ไปเป็นเมียเป็นสะใภ้กัน "

" คุณคะ พอเถอะค่ะฉันไม่ดีเอง "ลู่ฟาง

" ผมไม่โทษคุณหรอก คนบางคนสอนดีแค่ไหนถ้าคนมันไม่รักดี มันก็ดีขึ้นไม่ได้ เราเลี้ยงเขามาอย่างดี ส่งเสียให้เรียนสูงๆ แล้วยังคิดไม่ได้ก็คงต้องปล่อย"

" ค่ะ "

เฟยเถา นั่งฟังที่ทุกคนคุยกัน เธอก็พยายามทบทวนว่าเธอผิดอะไรนักหนา เธอแค่อยากมีชีวิตที่ดี มีสามีที่ดี มันผิดตรงไหนและอีกอย่างเธอเป็นลูกสาว ไม่เห็นจำเป็นต้องทำงานให้หน้าดำ แต่งงานออกไปก็ไม่ได้เอาอะไรไปสักหน่อยทำไมต้องทำด้วย สุดท้ายเธอก็คิดว่าเธอไม่ได้ผิดอะไร คนอื่นต่างหากที่อยากเอาเปรียบเธอถ้าเธอทำงานได้แต้ม ก็เข้ากองกลาง เหอะเธอไม่ทำหรอกทำไมต้องทำ ไปอยู่กับอารองในเมืองก็ดีมีไฟฟ้าใช้สะดวกสบายกว่าด้วย จากนั้นเธอก็ลุกขึ้นเดินเข้าห้องไปอย่างไม่สนใจใครอีก

พ่อแม่ ได้แต่มองตามและส่ายหัวจากนั้นจึงขอตัวเข้าบ้านนอน จะมีวันไหนที่พวกเขาจะสบายใจได้พ้นวันบ้าง ดีที่ปู่กับย่า เข้าห้องไปแล้วและห้องปู่ย่าอยู่ด้านในสุด ติดกับห้องลูกชายทั้งสองคนของเขาจึงไม่ได้ยินเสียง หลงเทียนกับหลี่อิง จึงยืนรอลูกสาวที่เดินไปส่ง เหอตี้และกำลังปิดประตูบ้านเพื่อเข้าบ้านพร้อมกัน

เหอตี้ เองก็แปลกใจที่อิงเยว่เหมือนจะรู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นล่วงหน้า และจะเกิดตรงไหนไม่อย่างนั้นจะเดินมายืนบังเขาได้ถูกได้ยังไง แต่ก็ไม่เห็นเธอจะผิดปกติตรงไหนเพราะตอนที่เสียหลักเธอก็น่าเสียไปเหมือนกัน จะถามอะไรก็ไม่สะดวกไว้คราวหน้าค่อยคุยกันอีกที ก็ยังไม่สายแต่พรุ่งนี้เขาต้องเข้าเมืองโทรบอกพ่อแม่ เรื่องวันหมั้นให้เรียบร้อยเสียก่อนพวกท่านจะได้เตรียมตัวทัน

วันรุ่งขึ้น ลุงใหญ่และป้าสะใภ้ใหญ่ ได้ลาหยุดงานเพื่อพา เฟยเถาไปฝากบ้านน้องสาวคนรองที่แต่งงานกับสามีที่อยู่ในเมือง เพราะน้องเขย ทำงานในโรงงานใหญ่ในเมืองหากมีตำแหน่งว่าง ก็พอจะพาคนไปฝากได้บ้าง ขณะรองานก็ช่วยน้องสาวทำงานบ้านและเลี้ยงเด็กได้ น้องรองอยู่บ้านกับสามีและลูกชาย 2 คน ซึ่งทำงานในโรงงานเหมือนกัน คนโตอายุ 23 แต่งงานแล้ว กับคนที่ทำงานด้วยกัน ส่วนคนเล็กยังไม่แต่งงานอายุ 20 ปี ตัวน้องสาวรองของเขาอยู่บ้านเลี้ยงหลานชายวัย ขวบกว่า และรับทำข้าวกล่องส่งให้คนงานในโรงงานสามี แต่ละเดือนก็พอได้ค่าจ้างเพิ่มมาบ้าง ลุงใหญ่จึงจะไปขอให้น้องสาวช่วยรับเฟยเถาไปอยู่ด้วย จะได้ฝึกทำงานไปในตัวด้วย

อิงเยว่และหลี่เจี้ยน ก็ไปฟังผลสอบที่โรงเรียนเหมือนกัน จึงออกไปรอขึ้นรถประจำทาง ส่วนเหอตี้ต้องไปโทรศัพท์หาพ่อแม่ เขาก็ออกมารอรถด้วย เหอตี้เห็นอิงเยว่ จึงรีบเดินเข้าไปหาคู่หมั้นสาวก่อน

" อิงเอ๋อ อาเจี้ยน วันนี้มีเรียนเหรอ "

" ไปฟังผลสอบเฉยๆ ครับถ้าผ่านหมดก็จะได้หยุด 15 วัน จึงเปิดเรียนใหม่ครับ พี่เขยสาม"

" อืม พี่จะไปโทรศัพท์กลับบ้าน ว่าแต่ไปโรงเรียนนานไหม ถ้าไม่นานพี่จะได้รอกลับพร้อมกัน"

" ไม่น่าจะนานหรอกค่ะ ผลสอบคงจะประกาศช่วงสาย ๆ" อิงเยว่

" ถ้าอย่างนั้นพี่โทรศัพท์เสร็จจะไปรอที่หน้าโรงเรียนนะครับ"

" ครับ/ค่ะ"

เหอตี้หันไปคำนับ ลุงกับป้าสะใภ้ใหญ่ บ้านจ้าว หนึ่งครั้ง และพอรถมาถึงก็พาทั้งสองขึ้นรถตามไป ไปถึงท่ารถเหอตี้ ก็แยกไปโทรศัพท์ก่อน ส่วนอิงเยว่กับหลี่เจี้ยนก็แยกไป โรงเรียนเมื่อบอกลุงกับป้าสะใภ้แล้ว

ถึงโรงเรียนก็ไปรวมตัวกันที่ห้องเรียน ครูประจำชั้น ชื่อครู หวง ฟางหงส์ เป็นคนนำผลสอบทุกวิชามาประกาศ ยกเว้นคณิตศาสตร์ที่ครูผู้สอนแจ้งไปแล้ว ทุกคนต่างก็ลุ้นผลสอบอย่างจดจ่อ

ยกเว้นอิงเยว่ เธอรู้อยู่แล้วว่าทำได้ กี่คะแนนและตั้งใจทำให้ได้กี่คะแนนในแต่ละวิชา บางอันเธอตั้งใจเว้นไว้ไม่ทำ เพราะดูจะไม่สมเหตุสมผลหากเธอจะสอบได้คะแนนเต็มทุกวิชา ทั้งที่เรียนได้อันดับกลางๆ มาตลอด ยกเว้นวิชาเกี่ยวกับสายที่เรียน กลุ่มวิทยาศาสตร์ทุกตัวที่เธอทำทุกข้อ รวมทั้งอังกฤษ แต่วิชาย่อยพวกประวัติศาสตร์ การงาน หรือการเกษตร เธอเว้นไว้อย่าง 2-3 ข้อ แต่ถึงไม่ได้เต็มก็ได้เกรด เอ ทุกตัวแน่นอน คะแนนสะสมที่ ร่างเดิมทำไว้ก็ไม่ได้ต่ำเกินไป จากการประเมินแล้วเธอคาดการณ์ว่าขาดอีกกี่คะแนนและก็ทำปลายภาคให้ได้ตามนั้น ก็พอ

เมื่อครูนำใบคะแนนรวมทักวิชามาแจ้งทุกคนแล้ว ก็มีเสียงอื้ออึงทุกครั้งที่คะแนนของอิงเยว่ ถูกประกาศออกไป ฟิสิกส์ เคมี ชีววิทยา อังกฤษ ภาษาจีน เต็มทุกข้อ แต่ละคนไม่อยากจะเชื่อแต่ก็ต้องเชื่อ มีวิชาย่อยที่ผิดอย่างละ ข้อ 2 ข้อ อิงเยว่ ไม่ได้แสดงสีหน้าดีใจหรือเสียใจ เธอยังมีสีหน้าปกติ เวลาเพื่อถามก็ยิ้มน้อยๆ ตอบแบบธรรมดาไม่ได้โอ้อวด หรือพูดข่มเพื่อนแต่อย่างใด เธอบอกเพียงว่าอ่านหนังสือได้ตรงตามที่ครูออกสอบจึงทำได้พอดี หลายคนแม้จะงง แต่ก็ไม่มีอะไรมาโต้แย้ง ครูประจำชั้น บอกอิงเยว่ ว่าเทอมหน้าเปิดเรียนให้เชิญพ่อแม่ มาถ่ายรูปนักเรียนเรียนดีและทางโรงเรียนจะมอบทุนการศึกษาและมอบเกียรติบัตรให้ด้วย

อิงเยว่ เพียงกล่าวขอบคุณครูประจำชั้น จากนั้นครูก็ให้ทุกคนกลับบ้านได้ส่วนผลการเรียนจะแจกให้ตอนเปิดเทอม อีก 15 วัน และสำหรับคนที่สอบไม่ผ่านวิชาไหนก็ให้ไปทำเรื่องขอสอบใหม่กับครูวิชานั้นๆ ภายในวันนี้ ส่วนคนที่ผ่านหมดกลับบ้านได้เลย และสั่งเปิดเทอมเล็กทันที

อิงเยว่ขอตัวจากเพื่อนๆ มารอน้องที่หน้าโรงเรียน และเห็นเหอตี้ยืนรออยู่ก่อนแล้ว ส่วนหลี่เจี้ยน ที่ฟังผลสอบเสร็จและผ่านทุกวิชา แต่ได้คะแนนไม่มากนัก ดีที่วิชาที่พี่สาวสอนมา ได้คะแนนมากหน่อย แค่นี้เขาก็พอใจแล้ว ต่อไปคงต้องให้พี่สาวสอนเพิ่มขึ้นทุกวิชาเสียแล้ว เขาเดินออกมาหาพี่สาวและพี่เขยสามที่นัดพบ

🙏ขอบคุณมากค่ะ♥️♥️