ข้ามเวลามาใช้ชีวิตที่ดีกับระบบความสัมพันธ์ (70's)

ตอนที่ 9

เช้านี้อิงเยว่ ตื่นมาทำกิจวัตรเหมือนทุกวัน เธอเตรียมตัวไปโรงเรียนเพื่อสอบอีกหนึ่งวัน วันนี้คงจะได้กลับบ้านเร็วเพราะมีสอบเพียง 3 วิชา เท่านั้น แต่งตัวเสร็จก็ออกมารอน้องชายที่ห้องโถงซึ่งมีปู่ย่านั่งจิบชาคุยกันอยู่ข้างใน หลี่เจี้ยนเดินเข้ามาและถือหนังสือเข้ามาถามพี่สาว ในเรื่องที่เขาไม่เข้าใจ เขาพยายามทำตั้งแต่เมื่อวานแต่ทำไม่ได้สักที เป็นสูตรการคำนวณไฟฟ้าวิทยาศาสตร์ ซึ่งเขาไม่เข้าใจสักที อิงเยว่ จึงช่วยอธิบายแบบสูตรลัดให้กับน้องชายเพื่อให้เข้าใจง่ายและใช้เวลาน้อย เพราะใกล้ถึงเวลาไปโรงเรียนแล้ว หลี่เจี้ยน ฟังพี่สาวสอนอย่างตั้งใจและไม่นานก็เข้าใจได้อย่างง่ายดาย เขามองพี่สาวอย่างทึ่งในความเก่งกาจ เขาไม่เคยรู้เลยว่าพี่สาวจะมีความสามารถขนาดนี้

"ติ้ง.....+50 คะแนนความพึงพอใจ"

อิงเยว่ เห็นคะแนนเด้งเข้ามา และหันไปมองน้องชายที่มองเธออยู่ก่อนแล้ว ก็ยิ้มตอบแบบนี้ก็ดีน่ะสิ เธอต้องเริ่มทำให้ทุกคนพอใจมากขึ้นสินะ เธอดูข้อมูลส่วนตัวล่าสุด

ข้อมูลส่วนตัว

วันที่ปัจจุบัน : 08/09/1974

ชื่อผู้ใช้ระบบ : จ้าว อิงเยว่ ลำดับที่ 901

อายุ : 17 ปี (วันเกิด 11 /08/ 1957)

สถานะ : หมั้นหมายแล้ว

สมรรถภาพ: ปกติ

คะแนนใหม่ : 50 แต้ม

คะแนนสะสม: 498,100 แต้ม

เหรียญทองใหม่: -

เหรียญทองสะสม: 350,000 เหรียญ

" เอาล่ะเข้าใจแล้วใช่ไหม ไปกินข้าวไปโรงเรียนกันเถอะเดี๋ยวไม่ทันรถ " อิงเยว่

" ครับ พี่สาม "

ทั้งสองกินข้าวต้มที่แม่ตักมาไว้ให้บนโต๊ะ เสร็จแล้วก็ออกจากบ้านไปรอขึ้นรถไปเรียนเหมือนปกติ วันนี้การสอบมีเพียงไม่กี่วิชา ใช้เวลาไม่เกินครึ่งวันก็น่าจะเสร็จหมด เมื่อถึงโรงเรียนอิงเยว่ถามน้องชายว่าเหลือกี่วิชาจะได้กลับบ้านพร้อมกัน

" อาเจี้ยน วันนี้สอบอีกกี่วิชา"

" 2 วิชาครับ วิทยาศาสตร์ กับ ภาษาจีน"

" อือ พี่สาวสอบอีก 3 วิชา ไม่น่าเกินเที่ยงคงเสร็จ วันนี้น่าจะได้กลับบ้านเร็วขึ้น พี่สาวจะรอที่หน้าโรงเรียนเหมือนเดิมนะ"

" ครับ ผมถ้าเสร็จผมจะรีบออกมาครับ"

" อืม "

เมื่อมาถึงห้องสอบ ครูที่คุมสอบมาถึง ก่อนจะให้สอบ ก็แจ้งผลสอบวิชาคณิตศาสตร์ ที่ท่านเป็นครูที่สอน เพราะจะให้นักเรียนที่สอบไม่ผ่านไปรับงานไปทำมาส่งเพื่อแก้ไขคะแนน เมื่อคะแนนของอิงเยว่ ออกมาทุกคนในห้องก็ต้องตะลึงอีกครั้งเพราะเธอสอบได้คะแนนเต็ม และคนที่ได้ที่สองคะแนนได้เพียง 28 จาก 40 คะแนน และคนที่ได้ ที่สองก็ถือว่าเรียนเก่งที่สุดในห้องและยังเป็นถึงลูกสาวครูใหญ่ จี้ ซ่งอัน ครูใหญ่ของโรงเรียนแห่งนี้อีกด้วย

จี้ ซินลี่ มองที่อิงเยว่ อย่างแปลกใจเหมือนกัน ข้อสอบเมื่อวานถือว่ายากมากเธอพอจะรู้ว่าผลสอบเธอจะได้ประมาณเท่านี้อยู่แล้วขนาดเธอใช้เวลาตามที่ครูกำหนดจนครบ เมื่อวานเธอเห็นอิงเยว่ ทำเสร็จและออกจากห้องสอบก่อนทุกคนก็ยังแปลกใจแต่คิดว่า อิงเยว่คงทำไม่ได้ จึงรีบทำส่งๆ ไปเท่านั้น และดูเหมือนอิงเยว่ก็ดูแปลกๆ ตาออกไปไม่เหมือนเดิมเท่าไหร่ แต่ก็ยังเป็นอิงเยว่ คนเดิมจึงไม่รู้ว่าแปลกตรงไหนเหมือนกัน อาจเป็นบุคลิกที่ดูแข็งๆ ไปน่าจะใช่

อิงเยว่ ไม่ได้แปลกใจในทีท่าของเพื่อนร่วมชั้นเรียน เธอจึงแค่นั่งทำหน้านิ่งๆ ไม่ได้ดีใจอะไรนัก เพราะเธอรู้ผลลัพธ์อยู่แล้วเช่นกัน

เมื่อครูแจ้งผลสอบเสร็จก็แจกข้อสอบ วิชาที่เหลือ ให้ทำการสอบได้เลย เพราะเหลือเพียง 3 วิชา ซึ่งให้เวลาทำถึงเที่ยง ใครเสร็จก็กลับบ้านได้เลย ส่วนใครที่สอบไม่ผ่านก็ให้รอติดต่อขอสอบแก้ไขกับครูที่ห้องพักครู คนนั้นทีหลัง อีกทีก็เป็นสิ่งปกติ อิงเยว่ ทำข้อสอบ ทั้ง 3 วิชา ใช้เวลาไม่ถึงชั่วโมงแต่ก็นั่ง อ่านทบทวนจนแน่ใจว่าเรียบร้อยหมดแล้ว และรอจนครบเวลา ชั่วโมงหนึ่ง จึงเก็บอุปกรณ์ใส่กระเป๋าและหยิบกระดาษคำตอบไปส่งครู

" เสร็จหมดแล้วหรือจ๊ะ อิงเยว่" ครู

" ค่ะ หนูกลับบ้านได้เลยใช่ไหมคะครู"

" กลับได้เลยจ้ะ "

" ค่ะ ขอบคุณค่ะ "

อิงเยว่ เดินออกมารอน้องที่หน้าโรงเรียน ที่เดิมและหยิบหมั่นโถวที่เหลือเมื่อวานออกมากินรองท้อง เธอคิดว่าจะซื้อกลับไปฝากที่บ้านดีไหม แล้วเขาจะถามไหมว่าเอาเงินมาจากไหน เธอก็อยากให้พ่อแม่ ปู่ย่าและทุกคนได้กินด้วย แต่ถ้ามีปัญหาขึ้นมาเธอก็ไม่รู้ว่าจะแก้ตัวอย่างไร ใครจะเชื่อว่าเธอมีระบบร้านค้า เขาจะมองว่าเธอเป็นผีมาสิงสู่ร่างลูกสาว หลานสาว เขาหรือเปล่า คิดแล้วก็ปวดหัว

" โฮส ครับ ปรึกษาเอลิคได้ครับ"

" อืม ใช่ ฉันลืมได้ยังไงว่ามีนายอยู่"

"..."

" เอลิค นายว่าถ้าฉันจะซื้อของกินในระบบไปให้พ่อแม่ ปู่ย่า ได้กินบ้างฉันต้องทำยังไงไม่ให้เขาสงสัย อ้อแล้วฉันบอกระบบร้านค้ากับคนอื่นได้ไหม "

" เรื่องระบบโฮสจะบอกได้เฉพาะคู่ชีวิตและทายาททางสายเลือดสายตรงเท่านั้นครับ นั่นคือคน โฮส จะบอกได้เฉพาะ สามี กับลูกๆ ของโฮสเท่านั้น "

" แล้วพ่อแม่กับพี่น้องล่ะ"

" พ่อแม่ พี่น้อง อาจบอกได้บางส่วนเช่น มิติ หรือการมาอยู่ในร่างนี้ได้อย่างไร เท่านั้น ส่วนเรื่องร้านค้าระบบ เอลิค ไม่สามารถให้รู้ได้ครับ เพราะผิดกฎต่อ การให้คะแนนความพึงพอใจได้ครับ"

" แบบนี้นี่เอง แสดงว่าคะแนนความพึงพอใจของฉัน จะไม่ได้จากสามีกับลูกหรือถึงบอกพวกเขาได้"

" คะแนนจากคู่ชีวิตกับทายาท โฮสจะได้คะแนนจากความรู้สึกของพวกเขาโดยวัดจากรังสีความพึงพอใจ ปกติครับ แต่เนื่องจากพวกเขาเกี่ยวข้องกับโฮส โดยตรงระบบจึงอนุญาตให้บอกพวกเขาได้ และจะไม่เกิดความอันตรายกับการใช้ชีวิตของโฮสในภายหลัง ครับ"

" อืมเข้าใจแล้ว แล้วถ้าจะซื้อเนื้อกลับบ้านบ้าง ฉันจะบอกว่าอย่างไรดี "

" โฮส ก็บอกว่าเป็นรางวัลที่สอบได้ที่ 1 คณิตศาสตร์ก็ได้นี่ครับ โฮสก็ไม่ได้โกหกเพียงแต่เป็นรางวัลจากโฮสเองถูกไหมครับ โฮสก็ไม่ต้องบอกว่าใครให้มาเท่านั้น "

" ความคิดดี จัดไป เข้าร้านค้าเลย"

อิงเยว่ รีบเข้าสำรวจดูหมวดเนื้อสัตว์ เธอเลือกสันคอหมูที่ชื่นชอบมากออกมาราว 2 กิโลกรัม (4 ชั่ง) ราคากิโลกรัมละ 50 แต้ม เธอสั่งซื้อเข้าที่เก็บทันที เพราะจะเอาออกมาก่อนหลี่เจี้ยนจะออกมา

" เอลิค ถ้าฉันเอาออกมาตอนนี้หมูจะเน่าไหม ร้อนมากเลยนะ"

" ถุงที่ใส่หมูเก็บอุณหภูมิได้ถึง 24 ชั่วโมง ไม่เน่าเสียแน่นอนครับ "

" โอเค เหมาะสมกับราคาหน่อย "

"..."

หลี่เจี้ยนเดินออกมาหาพี่สาวที่นั่งรอที่ม้านั่งบริเวณหน้าโรงเรียน เขาเห็นพี่สาวยืนขึ้นและหยิบถุงน้ำตาลใบใหญ่ เขาจึงรีบเดินเข้าไปหาเพื่อช่วยถือเพราะดูท่าจะหนักเหมือนกัน

" พี่สาม ถืออะไรครับมาผมถือเอง"

" เนื้อหมูน่ะ พี่สาวได้รางวัลพึ่งไปแลกมา"

" รางวัลอะไรครับ"

" พี่สาวสอบได้คะแนนเต็มคณิตศาสตร์เลยได้รางวัลน่ะ"

" อืมอย่างนี้นี่เอง พี่สาวเก่งที่สุดเลย มาผมจะถือเอง" หลี่เจี้ยนดูเนื้อหมูในถุงก็ตาโต เนื้อหมูสดและก้อนใหญ่มาก

" โอ้ พี่สาวเนื้อดีมาก ทุกคนต้องชอบมากแน่เลย "

" วันนี้พี่สาวจะย่างเนื้อให้กินดัไหม"

" ดีครับ ผมอยากกินเหมือนกัน"

" กลับกันเถอะ"

" ครับ"

หลี่เจี้ยน แทบอยากจะให้ถึงบ้านเร็วๆ เนื้อย่างแม้ไม่ใส่อะไรก็อร่อยมากที่สุดแล้ว ใครจะไม่อยากกินกันหละ เมื่อมาถึงท่ารถก็ได้เวลารถออกพอดี กลับมาถึงหมู่บ้าน เดินผ่านมาทางศาลากลางหมู่บ้าน เห็นกลุ่มของเฟยเถานั่งกันอยู่ นี่ก็เกือบถึงเวลาพักเที่ยงแล้ว

เฟยเถามองเห็นสองพี่น้องที่กำลังกลับบ้านถือถุงใบใหญ่ จึงรีบเดินตามกลับมาบ้านเหมือนกัน เมื่อวานเธอถูกพ่อตบตี ก็เพราะสองพี่น้องนี้ที่ชอบทำงานเอา หน้า ทำให้เธอถูกตำหนิไปด้วย วันนี้เอาอะไรกลับมาอีกหวังเอาหน้าอีกแล้วสินะ ทำไม๊อะไรดีๆ ถึงไปตกเป็นของ อิงเยว่ตลอด แผนที่เธอวางไว้จะให้มันตกต่ำ แต่กลายเป็นว่ามันได้สามีที่ดี และฐานะไม่ธรรมดา หน้าตาก็หล่อเหลา และยังมีการศึกษาอีกด้วย ทำไมทุกอย่างไม่เป็นของเธอบ้าง เธอกล่าวโทษทุกอย่างยกเว้นตัวเธอเอง

" กลับมาแล้วค่ะ/ครับ"

" อาอิง อาเจี้ยน ทำไมกลับเร็วล่ะ " ย่าถาม

" สอบเสร็จแล้วค่ะ ครูจึงให้กลับบ้านเลยค่ะ"

" อืม แล้วนั่นถืออะไรมา อาเจี้ยน" ย่าถาม

" พี่สาวได้รางวัลสอบได้คะแนนเต็มวิชาเลขครับย่า พี่สาวเก่งมากเลย ได้เนื้อมาตั้ง 4 ชั่งแน่ะ นี่ครับ"

" อืม ดีดี เด็กดี หลานสาวย่าเก่งจริงๆ เย็นนี้ย่าจะทำกับข้าวจานเนื้อฉลองให้เจ้านะ เสี่ยวอิง "

" ขอบคุณค่ะคุณย่า แต่หนูขอแบ่งย่างให้อาเจี้ยน บ้างได้ไหมคะ"

" ย่อมได้อยู่แล้ว เนื้อนี้เป็นของหลานได้มา หลานจะทำอะไรกับมันก็ย่อมได้ ไม่ผิดหรอก"

" ค่ะ ขอบคุณค่ะคุณย่า"

" แตรน........" เสียงสัญญาณพักเที่ยงดังขึ้นพอดี

" หนูขอไปเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อนนะคะ และจะขอทำจานเนื้อเพิ่มมื้อกลางวันสักจานค่ะ"

" อืม ไปเถอะ ย่าจะไปเก็บผักหลังบ้านมาให้ อาเจี้ยนบอกพี่สะใภ้จุดเตาด้วยนะ"

" ครับ/ค่ะ"

เฟยเถา เดินตามมาและได้ฟังทุกอย่าง แต่เข้ามาสอดแทรกไม่ได้เพราะย่าอยู่ ไม่อย่างนั้นจะเป็นเธอเองที่จะโดนตำหนิและลงโทษได้อีก จึงเดินหลบเข้าไปในบ้านแทน

อิงเยว่ เปลี่ยนเสื้อผ้าออกมาที่ห้องครัว เธอจะทำผัดผักใส่หมู คิดว่าคงน่าเก็บคะน้าหลังบ้านมาแน่ เธอเข้าระบบสั่งซื้อเครื่องปรุงที่เป็นน้ำปรุงสำเร็จรูปออกมาไว้ในช่องว่างแล้ว ก่อนจะนำขวดเล็กมาใส่ไปแค่พอใช้ในหนึ่งครั้งเท่านั้น อยากรู้ว่าน้ำปรุงรสสวรรค์ของระบบจะเลิศรสสักเพียงไหน เพราะราคาแพงถึง 100 คะแนน ถึงจะขวดใหญ่ถึง 1,000 มล.ก็เถอะ คำแนะนำใช้เพียง 1 ช้อนชา ต่อการผัดหนึ่งกระทะหรือต้มหนึ่งหม้อ ซึ่งถือว่าใช้ได้ยาวนานตลอดชีพก็ว่าได้ วันนี้เธอใช้คะแนนไปถึง 200 แต้มแล้วแต่ไม่เป็นไร วันนี้เธอได้ทำให้พ่อแม่ดีใจคงจะได้คะแนนเพิ่มมาบ้าง แค่คิดก็ตื่นเต้นแล้ว

" อาอิง ย่าเก็บคะน้ามาให้แล้ว หลานจะทำเองใช่ไหม "

" ค่ะ ย่า หนูจะผัดเองค่ะ พี่สะใภ้รอง ไม่ต้องช่วยก็ได้ค่ะ ขอบคุณมากค่ะที่จุดเตาให้"

" ไม่เป็นไรจ้ะ อาอิงไม่ให้พี่สะใภ้ช่วยหั่นเนื้อเหรอ"

" ไม่เป็นไรค่ะ ถ้าอย่างนั้นช่วยหั่นผักก็ได้ค่ะ"

" จ้ะ จะได้เสร็จเร็วๆ ทุกคนคงกำลังจะมาถึงแล้ว"

" ค่ะ ลงมือเลยค่ะ"

ทั้งสองช่วยกันทำผัดผักคะน้าหมู อิงเยว่ผัดพี่สะใภ้รองคุมไฟให้ เธอหยิบขวดเครื่องปรุงรสใส่ลงไปแค่อย่างเดียวตอนพี่สะใภ้ไปหยิบจานมาให้ใส่ กลิ่นเครื่องปรุงรสหอมไปทั่วห้องครัวและออกมานอกบ้านยังได้กลิ่นหอมไปทั่วทั้งบ้านใกล้เรือนเคียงต่างสูดกลิ่นผัดเนื้อและกลืนน้ำลายลงคอด้วยความอยากลิ้มลองเพราะคงอร่อยคงแทบกลืนลิ้น แค่กลิ่นยังขนาดนี้

อิงเยว่ผัดเสร็จก็ยกออกมาที่โต๊ะอาหารเห็นทุกคนนั่งรอที่โต๊ะอาหารแล้ว และเหมือนจะตั้งรอผัดเนื้อในมือของเธอนี่เอง เธอคิดว่าเครื่องปรุงรสแม้ยังไม่ชิมรสก็รู้ว่าทุกคนติดใจเสียแล้ว แบบนี้เธอจะไม่ได้ทำกับข้าวทุกวันหรอกนะ แต่นั่นไม่ใช่เรื่องที่เธอกังวลสักนิด ถึงเธอจะเคยเป็นแค่คนคิดค้นสูตรอาหารแต่ถ้าคิดสูตรได้ก็สามารถรู้วิธีทำและปรุงด้วยเหมือนกัน อาจจะเก่งกว่าเซฟในโรงแรมด้วยซ้ำ.

🙏🙏 ขอบคุณค่ะ ♥️

# ลงช้าหน่อยนะคะ 🙏