เล่ห์ร้ายรักคุณลุง

คุณลุงที่รัก

Lallana:

Anna, he’s about to send me away from here. I don’t want to go, not now and not ever.

แอนนา เขากำลังจะส่งฉันออกไปจากที่นี่ ฉันไม่อยากไปเลย ไม่ว่าจะตอนนี้หรือตอนไหนก็ไม่เคยคิดจะไป

Anna:You must really be in love with him, huh? But maybe it’s time to move on, don’t you think?

แอนนา: เธอคงจะหลงรักเขามากเลยนะ แต่ฉันว่าตัดใจเถอะ เธอคิดว่ายังไง?

ลลนา วางโทรศัพท์ลงอย่างหนักใจ น้ำตาซึม เธอเอนตัวลงบนเตียง บรรยากาศในห้องเงียบสงัด แต่เสียงหัวใจที่เต้นรัวของเธอกลับดังขึ้นในหู เธอคิดถึงคำพูดของแอนนา

“ตัดใจเถอะ” คำเหล่านั้นกลับก้องอยู่ในหัวของเธอ

ลลนา นอนพลิกไปมาบนเตียง ความรู้สึกที่มีต่อภาคินท่วมท้นจนทำให้เธอไม่สามารถสงบลงได้ ความรักของเธอช่างร้อนแรงและไม่ยอมที่จะหายไปง่ายๆ

“ทำไมมันถึงเป็นแบบนี้?”

เธอครางออกมา ความรู้สึกที่ปั่นป่วนในหัวใจทำให้เธอรู้สึกเหมือนจะเป็นบ้า เธอรู้ดีว่าเขาไม่ใช่ญาติทางสายเลือดของเธอ ความห่างของอายุสิบสี่ปีไม่ควรจะเป็นปัญหา แต่ทำไมมันถึงรู้สึกเหมือนกับว่าเป็นอุปสรรคที่ใหญ่ยิ่ง?

เธอจินตนาการถึงภาพของภาคิน ว่าด้วยความหล่อเหลาของเขา ความอบอุ่นที่เขามอบให้ และการที่เขาอยู่ใกล้ๆ ทำให้หัวใจของเธอเต้นรัว ช่วงเวลาเหล่านั้นมันเป็นมากกว่าความทรงจำ มันเป็นความรู้สึกที่ร้อนแรงและเผ็ดร้อนจนทำให้เธอแทบจะทนไม่ไหว

“ทำไมต้องปล่อยให้ความรักนี้มันต้องเป็นแค่ความฝัน?”

เธอคิดในใจ ดวงตาของเธอส่องประกายด้วยความท้าทายและความมุ่งมั่น

“ฉันจะไม่ยอมแพ้ ฉันจะต้องทำให้มันเป็นจริง”

เธอพูดกับตัวเองด้วยเสียงหนักแน่น เธอรู้สึกถึงความร้อนรนที่ยังคงพุ่งพล่านในตัวเธอ และไม่ต้องการที่จะปล่อยให้โอกาสนี้หลุดมือไป

ลุกขึ้นจากเตียง ยืนอยู่ข้างหน้าต่างที่มองออกไปยังคืนค่ำที่เงียบสงบ แต่ภายในใจเธอเต็มไปด้วยความปรารถนาและไฟแห่งความรักที่ไม่ยอมดับลง

“จะต้องทำยังไงถึงจะทำให้เขาเห็นว่าฉันต้องการเขาเพียงแค่เขาคนเดียว?”

เธอถามตัวเองด้วยความมั่นใจและอารมณ์ที่ท่วมท้น ลลนา รู้ว่าความรักของเธอคือพลังที่ยิ่งใหญ่ และเธอจะไม่หยุดที่จะตามหาและทำให้ความรักนี้เป็นจริง แม้ว่าจะต้องเผชิญกับอุปสรรคใดๆ ก็ตาม