เล่ห์ร้ายรักคุณลุง

เด็กสาววัยสิบหก

ภาคิน หนุ่มใหญ่ที่เต็มไปด้วยเสน่ห์และความเคร่งขรึม เขาเป็นชายโสดที่มีชีวิตเรียบง่ายและทุ่มเทให้กับธุรกิจยักษ์ใหญ่ที่เขาสร้างขึ้นมาเอง ด้วยความเป็นคนสุขุมและจริงจัง ทำให้เขาไม่เคยมีใครเข้ามาในชีวิตอย่างจริงจัง แต่แล้วโชคชะตาก็พลิกผันเมื่อเขาต้องรับ ลลนา สาวน้อยลูกสาวของเพื่อนรักที่เสียชีวิตอย่างกระทันหันเข้ามาอยู่ในการปกครองของเขา ลลนาที่อายุเพียงสิบหกปี ไม่มีญาติพี่น้องหรือใครในชีวิต ทำให้ภาคินต้องยื่นมือเข้ามาช่วยเหลือเธอ

การย้ายเข้ามาอยู่ที่บ้านของภาคิน ลลนาพยายามเก็บงำความรู้สึกที่พลุ่งพล่านอยู่ในใจ แม้จะอยู่ในห้องส่วนตัวที่ภาคินเตรียมไว้ให้ เธอก็ไม่อาจหยุดคิดถึงสายตาและรอยยิ้มของเขาได้ มันเป็นรอยยิ้มที่ทำให้เธอรู้สึกเหมือนถูกสะกด ความรู้สึกนี้เธอไม่เคยพบมาก่อน เธอรู้สึกทั้งตื่นเต้นและอึดอัดในเวลาเดียวกัน

ภาคิน ชายหนุ่มใหญ่ที่เธอเพิ่งรู้จัก แต่กลับมีอิทธิพลต่อหัวใจเธออย่างรุนแรง ตั้งแต่ย้ายเข้ามาในบ้านหลังนี้ ลลนารู้สึกได้ถึงความอบอุ่นและการดูแลอย่างดีจากภาคิน แต่ลึกๆ ในใจเธอกลับรู้สึกไม่พอใจที่จะเป็นเพียงแค่เด็กสาวในสายตาของเขา เธออยากให้เขามองเธอเป็นผู้หญิงคนหนึ่งที่มีเสน่ห์และความปรารถนา

ในคืนแรกที่เธออยู่ที่นี่ ลลนายืนอยู่หน้ากระจก มองดูตัวเองในชุดนอนสีขาวบางเบา เธอเริ่มสำรวจตัวเองอย่างลึกซึ้ง ทบทวนถึงความรู้สึกที่เธอมีต่อภาคิน ความรู้สึกที่ผสมผสานระหว่างความหลงใหลและความหวาดหวั่น เธอรู้ดีว่าภาคินเป็นคนมีวุฒิภาวะ เขามีความสุขุมและสง่างามในแบบที่เธอไม่เคยพบเจอจากใครมาก่อน

“ฉันจะต้องทำให้เขามองฉันในแบบที่ฉันต้องการ” ลลนาพูดกับตัวเองเบาๆ ในกระจก

เช้าวันต่อมา ลลนาตื่นขึ้นมาพร้อมกับแผนการที่เธอตั้งใจไว้ เธอต้องการให้ภาคินมองเห็นเธอเป็นผู้หญิงที่น่าหลงใหล เธอเลือกสวมชุดที่เน้นให้เห็นถึงความงามตามวัยของเธอ

............................................................................

"คุณลุงคะ ลิสเอากาแฟมาให้ค่ะ"

ลลนาเอ่ยเสียงหวาน ขณะที่เธอเดินเข้ามาในห้องทำงานของภาคินพร้อมกับแก้วกาแฟในมือ ดวงตาของเธอเปล่งประกายแวววาวขณะที่มองตรงไปที่เขา หัวใจของเธอเต้นแรงเมื่อเห็นใบหน้าที่เคร่งขรึมและดูเย็นชาของเขา ซึ่งเป็นสิ่งที่ทำให้เธอหลงใหลตั้งแต่ครั้งแรกที่พบ

ภาคินรู้ดีว่าลลนากำลังตั้งใจยั่วยวนเขา ถึงแม้เขาจะพยายามเพิกเฉยและรักษามาตรฐานของการเป็นผู้ปกครอง แต่ทุกครั้งที่เธอเข้ามาใกล้ ความรู้สึกที่เขาควบคุมไว้มานานก็เริ่มรุนแรงขึ้น เขาพยายามรวบรวมความแข็งแกร่งในใจเพื่อไม่ให้ความรู้สึกของเขาส่งผลต่อการปกครองของเขา

“ขอบใจนะ”

เขาพูดเสียงเรียบ ขณะที่เขาเอื้อมมือไปรับแก้วกาแฟจากลลนา ข้อมือของเขาสัมผัสกับมือของเธอแค่แวบเดียว แต่มันทำให้เขารู้สึกถึงความร้อนแรงที่มากกว่าที่คาดคิด

ลลนายิ้มอย่างมีเสน่ห์ขณะวางแก้วกาแฟลงบนโต๊ะของเขา แล้วหันมองเขาด้วยสายตาที่แฝงไปด้วยความปรารถนา เธอรู้ดีว่าภาคินพยายามจะไม่มองมาที่เธอ แต่เธอก็อดที่จะทดสอบความอดกลั้นของเขาไม่ได้

"ลิสจะออกไปข้างนอกนะคะ มีอะไรให้ลิสช่วยอีกไหมคะ คุณลุง"

เธอเอ่ยเสียงหวานใส่ขณะที่โน้มตัวเข้ามาใกล้เขาอีกนิด

ภาคินรู้สึกถึงลมหายใจที่เป่าลงบนต้นคอของเขา หัวใจของเขาเต้นแรงขึ้น

ภาคินพยายามบังคับตัวเองให้มองไปที่เอกสารบนโต๊ะ เขาหมายมั่นที่จะไม่ให้ลลนาเห็นเขาสั่นคลอน แต่เขารู้ดีว่ามันยากเพียงใดที่จะรักษาระยะห่างจากความรู้สึกที่เธอก่อขึ้นในใจเขา

และเขาต้องอดทนให้มากที่สุด เพื่อไม่ให้ความรู้สึกนี้เป็นอุปสรรคต่อการปกครองของเขาและความรับผิดชอบที่เขามีต่อลลนา เพราะเขาไม่อาจปล่อยให้ความรู้สึกส่วนตัวมาครอบงำความเป็นผู้ปกครองที่เขาต้องทำหน้าที่ให้ดีที่สุด

......................................................................................

เวลาที่ลลนาใช้ชีวิตในบ้านหลังนี้ผ่านไปอย่างรวดเร็วโดยไม่ทันรู้ตัว นี่ก็ครบสามเดือนแล้วที่เธอเข้ามาอยู่กับภาคิน แต่ถึงแม้จะพยายามแค่ไหน เธอกลับรู้สึกว่าตัวเองยังไม่ก้าวหน้าไปไหนเลยในแผนการที่จะชนะใจเขา

เธอยังคงได้รับแค่ความเป็นห่วงเป็นใยแบบผู้ปกครองทั่วไปจากภาคินเท่านั้น ไม่มีอะไรเกินเลย ไม่มีอะไรที่บ่งบอกว่าเขารับรู้ถึงความรู้สึกที่เธอมีต่อเขา หรืออาจจะเขารับรู้ แต่เขาพยายามเพิกเฉยต่อมัน

ลลนามองออกไปนอกหน้าต่าง ขณะที่ความท้อแท้เริ่มเข้ามาครอบงำ เธอตั้งใจจะทำให้ภาคินหันมามองเธอในแบบที่ผู้ชายมองผู้หญิง แต่จนถึงตอนนี้เขากลับยังคงมองเธอเหมือนเด็กน้อยคนหนึ่งเสมอ

“มันต้องมีวิธีสิ” เธอบอกกับตัวเอง เธอไม่ยอมแพ้ง่ายๆ เธอรู้ว่าความรู้สึกที่มีต่อภาคินนั้นไม่ใช่เรื่องเล่นๆ มันเป็นความรัก ความหลงใหลที่ยิ่งใหญ่มากเกินกว่าที่เธอจะละทิ้งไปได้ง่ายๆ

และลลนาก็ตัดสินใจว่าไม่ว่าเวลาจะผ่านไปอีกนานเท่าไหร่ เธอก็จะไม่หยุดพยายาม เธอจะไม่ยอมให้เวลาที่ผ่านไปสูญเปล่าอีกต่อไป

เธอคว้าโทรศัพท์ขึ้นมาแล้วรีบส่งข้อความหาแอนนา

Lallana: "Hey babe, let's hang out."

ลลนา: "เฮ้ ที่รัก ไปเจอกันหน่อย"

Anna “Yasss, babe! Where you wanna link up?”

แอนนา: “เยสส์ส ที่รัก! อยากเจอกันที่ไหน?”

Lallana “Tonight? Same spot?”

ลลนา: “คืนนี้เลย? ที่เดิมไหม?”

Anna “For sure! Can’t wait. See ya!”

แอนนา: “แน่นอน! รอไม่ไหวแล้ว เจอกัน!”

.........................................................................................

แอนนาและเพื่อนๆ เดินเข้ามาที่ผับสุดหรูที่ตั้งอยู่บนชั้นดาดฟ้าของโรงแรมหรูหรา บรรยากาศในที่นี้เต็มไปด้วยความทันสมัยและหรูหรา แสงไฟจากเมืองที่ส่องประกายทำให้ทิวทัศน์จากหน้าต่างใหญ่ดูงดงามและลึกลับ

แอนนาแต่งตัวในเดรสสีดำเซ็กซี่ที่เผยให้เห็นรูปร่างที่สวยงามของเธอ เดรสนี้เน้นให้เห็นสัดส่วนและทำให้เธอดูมีเสน่ห์และน่าดึงดูด ตัดกับรองเท้าส้นสูงที่เธอสวมใส่ทำให้เธอเดินได้อย่างมั่นใจและสง่างาม การแต่งหน้าของเธอสะดุดตาด้วยปากสีแดงสดและขนตาที่ยาว

เพื่อนสองคนของเธอเป็นหนุ่มลูกครึ่งที่มีลุคทันสมัยและเซ็กซี่ เจมส์สวมสูทสีเข้มที่ตัดเย็บอย่างดีซึ่งทำให้เขาดูหล่อเหล่าและมีเสน่ห์ไม่น้อย ขณะที่ไมเคิลเลือกเสื้อเชิ้ตสีเทาที่มีดีไซน์เก๋ไก๋และดูสะอาดตา

ลลนานั่งอยู่ที่โต๊ะริมหน้าต่างที่มองเห็นวิวเมืองสวยงาม เธอสวมเดรสสีแดงเข้มที่เข้ารูปกับรูปร่างของเธอเผยให้เห็นสัดส่วนที่เซ็กซี่อย่างเต็มที่ เธอเลือกแต่งหน้าและทำผมอย่างดีให้เข้ากับบรรยากาศหรูหราของสถานที่

เมื่อแอนนาและเพื่อนๆ เดินเข้ามาที่โต๊ะ ลลนาเงยหน้าขึ้นยิ้มให้และยินดีต้อนรับ “Hey, Anna! Great to see you!” เธอพูดด้วยเสียงที่เต็มไปด้วยความตื่นเต้นและอารมณ์ดี

“Hey, Lislly! You look amazing!” แอนนาโต้ตอบด้วยรอยยิ้มกว้าง ก่อนที่พวกเขาจะเริ่มทักทายและพูดคุยกันอย่างเป็นกันเอง

เจมส์และไมเคิลแนะนำตัวเองด้วยความเป็นมิตร “Nice to meet you, Lallna,” เจมส์พูดด้วยท่าทางอบอุ่น ขณะที่ไมเคิลเสริม “Hello, it’s great to finally meet you.”

“Hi there!” ลลนาตอบด้วยรอยยิ้มสดใสและท่าทางเปิดเผย

ในบรรยากาศของผับหรูหราที่เต็มไปด้วยแสงไฟสีทองและเสียงเพลงที่สนุกสนาน ทุกคนดื่มไวน์และสนุกกับค่ำคืนที่เต็มไปด้วยความเพลิดเพลิน แอนนา, ลลนา, เจมส์, และไมเคิลต่างนั่งอยู่ที่โต๊ะใกล้กันในชั้นบนของโรงแรมแห่งหนึ่ง

แอนนาหยิบแก้วไวน์ขึ้นมาดื่มและยิ้มให้กับลลนา

“ลิสลี่ ยังไม่มีอะไรเกิดขึ้นเหรอ?”

เธอถามอย่างสนุกสนาน เอียงคอเข้ามาใกล้พร้อมกับแววตาที่เจ้าเล่ห์

ลลนาที่รู้สึกเขินจากความใกล้ชิดและคำถามที่เปิดเผย หัวเราะเบาๆ ก่อนจะยิ้มตอบ

“โอ้ แอนนา มันซับซ้อนกว่านั้นนะ มันไม่ง่ายเหมือนที่คิด”

“เอาน่า อย่ามัวแต่รอ”

แอนนาพูดพร้อมกับยิ้มกว้าง “ถ้าเธอต้องการให้เขาเป็นคนที่เธออยากจะมี เธอต้องกล้าทำสิ่งที่ต้องทำ อย่ารอจนกว่าจะเจอช่วงเวลาที่สมบูรณ์แบบ เพราะมันอาจจะไม่มาเลย”

ลลนาเอื้อมมือไปหยิบแก้วไวน์ขึ้นดื่มเพื่อปรับอารมณ์ ก่อนจะตอบด้วยความตัดสินใจ

“ฉันรู้ แอนนา”

ค่ำคืนนี้ยังคงเต็มไปด้วยเสียงหัวเราะและความสนุกสนาน ขณะที่ทุกคนดื่มและพูดคุยกันต่อไป

.................................................................................

เจมส์อาสาขับรถส่งลลนาไปที่บ้าน หลังจากที่ทั้งคู่ออกจากผับหรูและขับรถกลับมาเจอที่บ้านเจมส์เปิดประตูให้เธอเมื่อเธอออกจากรถ

ลลนาในสภาพเมานิดหน่อยลุกขึ้นจากที่นั่งและเซถลาไปข้างหน้าเล็กน้อย เธอสะดุดและไปขัดกับอ้อมแขนของเจมส์ที่ยื่นมือมารับไว้ทันที เจมส์พยายามช่วยเธอลงจากรถอย่างอ่อนโยน ขณะเดียวกัน ลลนาเองก็ยิ้มให้เขาอย่างขอบคุณ

“ขอบคุณมากนะเจมส์” เธอพูดเสียงเบาๆ

ภาคินคุณลุงหนุ่มในวัยสามสิบยืนรออยู่ที่ประตูหน้าบ้านจนดึกดื่น แสงไฟจากในบ้านส่องกระทบผิวของเขาอย่างชัดเจน เขายืนอยู่ที่ประตูด้วยความเคร่งขรึมและความกังวล เมื่อรถของเจมส์เข้ามาจอดที่หน้าบ้าน

เจมส์เปิดประตูรถและช่วยลลนาลงจากรถ ภาคินมองเห็นลลนาในสภาพที่เมานิดหน่อย เธอเซถลาลงจากรถอย่างไม่มั่นคง ก่อนที่จะเข้ามาในอ้อมแขนของเจมส์ ภาคินรู้สึกถึงความร้อนในใจและความจำเป็นที่ต้องดำเนินการอย่างรวดเร็ว

เขาก้าวออกจากบ้านไปยังรถด้วยความรวดเร็วและมองไปที่เจมส์ด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความจริงจัง เขาเรียกชื่อของลลนาอย่างอ่อนโยน

“ลลนา”

ภาคินยื่นมือไปที่เอวของลลนาและจับไว้ด้วยมือที่มั่นคง เขากระชากเธอออกจากอ้อมแขนของเจมส์อย่างรวดเร็ว เขาหยุดอยู่ข้างๆ เจมส์และกล่าวขอบคุณด้วยน้ำเสียงที่เคร่งขรึม

“ขอบคุณมากครับ ผมจะดูแลลลนาเอง”

เจมส์พยักหน้าอย่างเข้าใจและขับรถออกไป ภาคินรู้สึกถึงความหนักแน่นในอ้อมแขนของเขาขณะที่เขากอดลลนาไว้ เขาตวัดลลนาเข้ามาในอ้อมแขน เขาอุ้มเธออย่างเบามือและเดินเข้าบ้าน