เล่ห์ร้ายรักคุณลุง

คุณลุงจะทนได้ไหมคะ ?

ภาคินนั่งอยู่ที่โต๊ะทำงานในห้องที่สลัวเพียงแสงจากโคมไฟสลัวบนโต๊ะทำงานเขา ดื่มไวน์อย่างช้าๆ เพื่อคลายความเครียดจากวันที่ยาวนาน และพยายามปล่อยให้ความคิดของเขาหลุดลอยไปจากเรื่องที่รบกวนจิตใจ

เสียงเปิดประตูเบาๆ ทำให้เขาหันไปมอง ร่างเด็กสาวในชุดนอนสุดเซ็กซี่และเย้ายวนใจเดินเข้ามาในห้องอย่างมั่นใจ ชุดนอนที่เธอสวมใส่สั้นและเผยให้เห็นผิวเนียนสวยของเธออย่างชัดเจน สร้างความรู้สึกตื่นเต้นให้กับภาคินที่นั่งอยู่ตรงนั้น

“ลลนา”

ภาคินเรียกชื่อเธอด้วยเสียงที่ต่ำและไม่ค่อยเชื่อมั่น เขารู้ว่าความรู้สึกที่เขามีต่อเธอเป็นสิ่งที่เขาต้องควบคุม แต่ตอนนี้มันเริ่มยากเกินไป

ลลนายิ้มให้เขาอย่างมีเสน่ห์ เดินเข้ามาใกล้เธอ และท่าทางของเธอช่างเต็มไปด้วยความมั่นใจและความตั้งใจ

“ทำไมลุงยังไม่หลับคะ?”

เธอถามด้วยน้ำเสียงหวานที่แฝงไปด้วยความท้าทาย

ภาคินพยายามปรับตัวให้เข้ากับสถานการณ์ที่กำลังเปลี่ยนไป การมาของลลนาในสภาพนี้ทำให้เขารู้สึกถึงแรงดึงดูดที่เขาพยายามจะควบคุม ความร้อนที่เกิดขึ้นในตัวเขามันเพิ่มขึ้นจนแทบจะทนไม่ไหว

“มันดึกแล้วลลนา”

เขาพูดด้วยน้ำเสียงที่พยายามให้ฟังดูสงบ แต่ลึกๆ แล้วมันเต็มไปด้วยความหวั่นไหว

ลลนาหยุดยืนอยู่ตรงหน้าเขา ชุดนอนของเธอเลื่อนลงมาจนเผยให้เห็นไหล่และขาเล็กน้อย เธอเข้ามาใกล้มากขึ้น โดยที่ข้อมือของเธอแตะที่ขอบโต๊ะทำงานของเขา

“คุณลุงเหนื่อยมากใช่ไหมคะ?”

เธอถาม พร้อมกับยิ้มให้เขาอย่างมีเสน่ห์

ภาคินรู้สึกถึงหัวใจของเขาที่เต้นแรงมากขึ้น เขารู้ว่าการอยู่ใกล้เธอแบบนี้มันเป็นการทดสอบความอดทนของเขาอย่างหนัก เขามองตาเธอและรู้ว่าเขาต้องทำทุกอย่างเพื่อไม่ให้หลุดออกจากการควบคุม

“ลลนา...”

เขาเริ่มพูด แต่เสียงของเขาเบาและสั่นเทา

ลลนายิ้มกว้างขึ้น และความเย้ายวนใจของเธอทำให้ภาคินรู้สึกเหมือนถูกดึงดูดเข้าไปในความรู้สึกที่เขาต้องการหลีกเลี่ยง เธอเลื่อนมือไปที่ข้อมือของเขาและคลี่ยิ้มอย่างมีเลศนัย

“ถ้าลุงรู้สึกเหนื่อย บางทีอาจจะต้องการความช่วยเหลือก็ได้นะคะ”

เธอพูดอย่างเชิญชวน พร้อมกับแสดงออกถึงความต้องการที่เธอมี

ภาคินรู้ว่าตอนนี้เขาอยู่ในสถานการณ์ที่ยากลำบาก เขาต้องเผชิญกับการทดสอบที่ยากเย็นที่สุดในชีวิตของเขา การควบคุมความรู้สึกของเขาต้องใช้ความพยายามอย่างมากในขณะที่ลลนาอยู่ตรงหน้าเขาแบบนี้

ลลนาเดินไปนั่งที่ขอบโต๊ะทำงานของภาคินอย่างมั่นใจ ท่าทางของเธอนั้นเต็มไปด้วยความยั่วยวน เธอเลื่อนตัวลงนั่งที่ตักของเขาอย่างเชื่องช้า ดวงตาของเธอสบกับเขาอย่างมีเสน่ห์และเต็มไปด้วยความตั้งใจ

ภาคินรู้สึกถึงร่างของลลนาที่สัมผัสกับเขาอย่างใกล้ชิด เขาพยายามทำให้ตัวเองสงบ แต่ความร้อนแรงที่เขารู้สึกจากการสัมผัสของเธอมันทำให้เขาต้องใช้ความพยายามอย่างยิ่งในการควบคุมความรู้สึกของตัวเอง

ลลนาเอื้อมมือไปหยิบขวดไวน์จากมือของเขา เธอเปิดฝาออกและดื่มไวน์จากริมฝีปากอย่างเซ็กซี่ การกระทำนี้ทำให้เขารู้สึกถึงความเย้ายวนใจที่มากเกินกว่าจะทนได้

ภาคินมองลลนาอย่างที่เขาไม่เคยเห็นมาก่อน ความรู้สึกที่เขามีในตอนนี้มันไม่เพียงแต่ร้อนแรง แต่ยังเต็มไปด้วยความกดดันอย่างหนัก เขารู้ว่าตัวเองต้องควบคุมตัวเองให้ดี แต่ร่างของลลนาและความเย้ายวนใจของเธอทำให้มันยากเกินไป

“ลลนา... .”

เขาพยายามพูด แต่เสียงของเขาเบาและสั่นเทา

ลลนายิ้มอย่างรู้ดีและยิ่งกดดันสถานการณ์ให้ทวีความร้อนแรง เธอจ้องเขาอย่างมุ่งมั่น

“ลุงรู้ไหมคะ ว่าบางครั้งการปล่อยให้ตัวเองได้ทำตามใจสักครั้งมันอาจจะดี”

เธอพูดพร้อมกับยิ้มให้เขาอย่างมีเสน่ห์

สายตาของเธอไม่ละสายจากภาคินเลยแม้แต่เสี้ยววินาทีเดียว

การเคลื่อนไหวของเธอมีความตั้งใจและเต็มไปด้วยความเย้ายวน เธอค่อยๆ เลื่อนมือที่บอบบางไปที่ชายเสื้อของเธอและดึงมันออก เผยให้เห็นร่างที่เต็มไปด้วยเสน่ห์ อกอวบของเธอเด้งออกมาอย่างโดดเด่นจากเสื้อนอนตัวบาง ลลนาทำให้เสื้อยิ่งหลุดลงไปมากขึ้น เผยให้เห็นเนื้อหนังที่แสนยั่วยวนและส่วนโค้งเว้าของร่างกาย

เธอเงยหน้าขึ้นมองภาคินด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความท้าทายและความยั่วยวน รอยยิ้มที่มุมปากของเธอทำให้เขารู้สึกถึงแรงดึงดูดที่เพิ่มขึ้น ลลนาใช้มือของเธอจับมือเขา วางมันลงบนอกของเธออย่างมั่นใจ การเคลื่อนไหวนี้ทำให้ภาคินรู้สึกถึงความอุ่นและความนุ่มของเนื้อหนังภายใต้มือของเขา

ภาคินไม่สามารถควบคุมความต้องการของตัวเองได้อีกต่อไป ความร้อนแรงที่เกิดขึ้นทำให้เขาต้องลุกขึ้นด้วยความรวดเร็ว เขาตวัดอุ้มร่างกึ่งเปลือยของลลนาขึ้นมาในอ้อมแขนของเขาอย่างแรงและตัดสินใจเดินออกจากห้องทำงาน เขาหายใจหนักหน่วงขณะที่เขาเดินออกไป

ภาคินอุ้มลลนาไปยังห้องนอนของเธออย่างรวดเร็ว ความร้อนที่แผ่ซ่านจากร่างของเธอทำให้เขารู้สึกถึงความตึงเครียดในทุกย่างก้าว เมื่อเขาวางเธอลงบนเตียงกว้าง เธอรู้สึกถึงสัมผัสที่หนักหน่วงของเตียงเมื่อร่างของเธอสัมผัสกับที่นอน

ลลนาเปิดตาและมองเขาด้วยความคาดหวัง ร่างกายของเธออ่อนนุ่มและเซ็กซี่ในชุดนอนตัวบางแต่แทนที่จะตอบสนองเธอในแบบที่เธอต้องการ ภาคินกลับดึงผ้าห่มขึ้นมาคลุมร่างของเธออย่างรวดเร็วและมั่นคง

“นอนซะ”

เขาพูดด้วยน้ำเสียงที่เย็นชาและเต็มไปด้วยความเคร่งขรึม ก่อนจะเดินออกจากห้องไป ปล่อยให้ลลนาอยู่ตามลำพัง

เขาทำลายความหวังที่เธอมีอยู่ทั้งหมดลลนาหายใจเร็วและแรงในขณะที่เธอถูกปล่อยให้เผชิญกับความผิดหวังและความเจ็บปวดที่เธอไม่คาดคิด ร่างกายของเธอสั่นสะท้านจากความรู้สึกที่ค้างคา เธอพลิกตัวไปมาอย่างหงุดหงิด ภายใต้ผ้าห่มที่ยังไม่สามารถให้ความอบอุ่นที่เธอต้องการได้ เธอรู้สึกเหมือนถูกปฏิเสธในความต้องการที่ร้อนแรงและความรู้สึกที่ยากจะควบคุม