Şeytanın Esareti

Tanıtım: Karşımdaki sert ve silahlı adamlar bilemediğim bir nedenden ötürü karşıma dikilmişlerdi. “Siz kimsiniz!?" diye korkuyla sorarken bir adam kolumu kavrayıp “Soru sorma! Patron seni bekliyor!” diye kulağımın zarını delecek cinsten bağırıp beni arabaya doğru sürüklemeye başladı. “Bırak-” Ağzıma kapanan sert bir elle bağırmam engellenirken korkuyla etrafa baksam da ara sokakta olduğum için birinin sesimi duyup yardıma gelmesi imkansızdı. Korkudan gözyaşlarım akarken açılan araç kapısıyla “Patron zorluk çıkarıyor!” dediğinde “Ayağından vurun!’ dediği gibi yanımdaki adam silahını çıkardı. Silahı ayağıma doğru doğrultunca korkuyla başımı salladım. Ayağıma değen kurşun ses çıkarmazken benim acı dolu çığlığım ağzımdaki el tarafından engellense de öldüğümü hissediyordum. “Arabaya bindirin sesini çıkarmaya devam ederse yaraya tuz ekleyin!” diyen soğuk ses kanımı dondurduğu gibi daha dudaklarımı ısırıp ağlamamak için kendimi sıktım. Bir adam beni ittirerek araca sokarken sert adam “Hoş geldin sevgilim!” dedi... ★★○★★ #Ceylin Patronun verdiği parayı sayarak marketten çıktım. Paramı yine eksik vermişti ama eksik verdiği hakkıma karşı çıkacak gücüm olmadığı için verdiğine teşekkür edip geçmiştim. Parayı çantama atıp kollarımı göğsüme doladım. “Başka bir iş bulsam belki!” Ama bu zamanda iş bulmak kadar zor bir şey yoktu! Herkes arayınca bulursun dese de bulduğun iş, senin yükünü daha da ağırlaştıracaksa ondan gelen paranın değeri kısa bir anlıktır... Durağa geldiğimi fark edince kollarımı göğsümden çözüp minibüs geliş saatlerine göz attım. Telefonu çantamdan çıkarıp saate baktığımda otobüsün gelmesine beş dakika kaldığını fark ettim. Telefonu çantaya atıp oturağa oturdum. Geçip giden arabaları izlerken “Ceylin!” diye seslenen sesle başımı kaldırdım. Karşımda abimi görünce yerimden kalktım. Önümde durup elini uzatınca “Abi önce evin ihtiyaç-” Sözümü bitirmeden çantamı elimden çekip aldı. Çantayı açıp içinden parayı çıkarıp gülümsedi. Paraya uzandığımda bileğimi kavrayıp sıktı. “Ne yapıyorsun?” Kan çanağı olan gözleriyle sorduğu soruyla güçsüzce başımı önüme eğdim. “Evin ihtiyaçlarını nasıl karşılayacağız?” Bileğimi serbest bırakıp “Orası beni ilgilendirmez! Her hafta harçlığımı elime vereceksin!” dedi. Yanımdan çekip giderken gözümden süzülen yaşla arkasından baktım. Harçlık mı? Gözüm boş çantamı bulurken acıyla yutkundum. “Ne zaman bu zulüm bitecek?” Ağzımdan kaçan hıçkırığa engel olamazken çantamı yerden aldım. Elimin tersiyle gözyaşlarımı silip etrafıma baktım. Bana bakan birkaç insan izlemekle yetinirken başımı çevirdim. Minibüsün geldiğini fark edince çantadan akbilimi çıkarıp bekledim. Minibüs önümde durup kapı açılınca beni izleyen insanlarla birlikte otobüse bindim. Akbili okuturken gelen “Yetersiz Bakiye!” uyarısıyla başımı sağa sola salladım. Minibüsten inecekken “Kızım inme yerine basarım!” diyen kadına baktığımda az önce beni izleyen insanlardan biri olduğunu fark ettim. “Teşekkür ederim ama gerekmiyor.” Otobüsten inip eve doğru yürümeye başladım. ★★○★★ Eve geldiğimde üzerimi değiştirip annemin yanına gelmiştim. Anneme yemeğini yedirip ilaçlarını içirdikten sonra karşısına oturdum. Elini tutup “Anne!” diye seslendim. Duvara bakan yüzüyle başımı eline doğru eğdim. “Sen olmasaydın abime katlanmaz çekip giderdim!” Güçlü durmak istesem de olmuyordu. Annem ve ev ihtiyaçları arasında bölünüp gitmiştim. Damlayan gözyaşlarımla başımı kaldırıp yüzüne baktım. “Bana yük değilsin ama abim elimde avcumda ne varsa elimden alıyor!” Ayağa kalkıp başına öpücük bıraktım. Sehpadaki tepsiyi elime alıp mutfağa yöneldiğimde zil sesiyle durdum. Elimdeki tepsiyle kapıya yönelip kapıyı açtım. Karşımda ev sahibimiz pislik Cezmi’yi görünce kira için geldiğini anladım. “Buyur Cezmi amca!” Yüzünü ekşitip “Yaşlı mıyım?” dediğinde bir şey demedim. Evin içine adım atacakken ayağımı öne koyarak eve girmesine izin vermedim. “Kira için mi geldin?” diye sertçe sordum. Başını sallayınca kira için bu pisliğe minnet etmeyecektim! Pis bakışları üzerimde gezinirken sinirlerim bozulmaya başlamıştı. Gizli kumbaramı açmaktan başka çarem yoktu! “Evet.” “Kira için eşin gelsin demiştim!” Kaşlarını çatıp “Kirayı nasıl alacağımı sana soracak değilim! Beğenmiyorsan al ayyaş abini ve kötürüm ananı evimden çıkın gidin!” diye kızınca elimdeki tepsiyi sıktım. Abim düzgün insan olsaydı zaten burada durmazdım! “Getiriyorum!” Kapıyı kapatacakken ayağını kapı arasına koyup “Çabuk git kiramı getir!” diye bağırınca sinirle arkamı dönüp mutfağa yöneldim. Tepsiyi tezgaha bırakıp sandalyeyi çektim. Sandalyenin üstüne çıkıp dolabın üzerinde elimi gezdirirken kalçamda hissettiğim elle, bedenim korkuyla kasıldı. “Ceylin!” Kalçamı sıkmasıyla elime gelen kumbarayı aldığım gibi dönüp kafasına geçirdim. Kafasını tutup benden uzaklaşırken “Allah belanı versin!” diye bağırıp sandalyeden indim. Kapıya doğru yöneldiğimde saçımdan tutup geriye doğru çekmesiyle “Bırak-” Elini ağzımın üzerine koyup bastırmasıyla çığlığım sessizleşti. Saçımdan geriye doğru çekerken elini ısırmaya çalışsam da başarılı olamıyordum. Saçımı çekmeyi bırakıp elimi tuttu. Elimi yere yaslayıp ayağıyla elime bastığında acıdan gözümden yaş gelmeye başlamıştı. Kurtulmak için çabalasam da izin vermiyordu. Ayaklarımla tekmelemeye çalışsam da bacaklarımın üzerine oturmasıyla ellerimi devreye soktuğum gibi bileklerimden kavrayıp “Ceylin!” diye kısık sesle bağırdı. “Bırak beni!” Tırnaklarımla yüzünü parçalamaya çalışırken ellerimi yere indirip elleriyle yere sabitledi. Bedenini bana yaklaştırıp başını boynuma indirdiğinde iğrenç kulağını dişledim. Acıyla bağırsa da kulağını serbest bırakmadım. Ellerimi serbest bırakıp kulağını kurtarmaya çalışırken, arkadan saçından kavrayıp geriye doğru çektim. Çığlığı evi doldururken pisliği üzerimden itip tezgâhtan aldığım kaşık çatalları üzerine attım. Bıçağı da elime alıp koşarak mutfaktan çıktım. Annemin yanına vardığımda sehpaya bıraktığım telefonumu elime aldığım gibi titreyerek telefonu açtım. Telefon elimden kayıp düşünce sakin olmaya çalıştım. Telefonu tekrar elime alıp açtığım ekrandan, KADES uygulamasına girip ortaya bastım. “Ceylin!” diye bağırıp bana doğru geldiğinde ayağa kalkıp elimdeki bıçağı ona doğru uzattım. “Yaklaşma!” Başını sağa sola sallayıp bana doğru geldiğinde “Yaklaşma!” diye bağırsam da üzerime gelmeye devam etti. Vurulan kapı sesiyle başımı çevirdiğim gibi yüzüne inen tokatla annemin üzerine düştüm. Saçımdan kavrayıp başımı kaldırdığında “Kaltak!” diye bağırdı. “Bırak!” diye ağlayarak konuştuğumda saçımdan geriye doğru çekildim. Beni yere yatırıp üzerime çıktığında “Anne yardım et!” diye acıyla bağırdım. Ellerimi tutup üzerime eğildiğinde “Allah aşkına bırak!” diye ağladım. Başını boynuma indirdiği gibi birden üzerimden çekildi. Korkuyla etrafa bakarken Cezmi, yüzüne inen yumrukla geriye doğru savrulunca yerimden kalkıp annemin yanına gittim. Evin içindeki siyah giyimli üç adam duruyordu ve biri de Cezmi sapığını dövüyordu. Korkuyla karşımdaki adamlara bakarken birinin bana yaklaşmasıyla “Yaklaşma!” diye bağırdım. “Suat!” diye duyduğum uyarıcı sese baktığımda Cezmi sapığını döven adam ayağa kalkmıştı. Cezmi sapığı kanlar içinde yerde yatarken dışarıdan gelen polis siren sesiyle içerdeki adamlar bana baktılar...