บทที่ 12
1907 Words
ร่างสูงใหญ่เดินรอบบ้านก็ยังไม่เห็นภรรยาสาวกับลูกน้อยทั้งสอง พอถามเด็กในบ้านเด็กในบ้านก็บอกว่ากัลยากับเด็กๆ ยังไม่กลับมาบ้านตั้งแต่เมื่อวานแล้ว แล้วหัวใจแกร่งก็กระตุกวูบ มันเจ็บรวดร้าวในทรวง เมื่อคิดว่าทั้งสามได้หนีไปจากชีวิตตนแล้ว
“โธ่เว้ย!...” ปาหมอนในห้องนอนทิ้งไปคนละทิศละทาง เมื่อคิดว่ากัลยาได้หนีตนไปแล้ว แต่แล้วประตูห้องก็เปิดออก พร้อมกับร่างเล็กเดินเข้ามาในห้อง
“เป็นอะไรคะพี่เชษ”
ถามน้ำเสียงเย็นชา เธอเพิ่งกลับมาจากค้างบ้านเพื่อนสนิทสมัยเรียน พอมาถึงเด็กในบ้านก็บอกว่าเชษฐากำลังหงุดหงิดอยู่บนห้องนอน เธอจึงให้มะขามพาลูกๆ เข้าห้องของพวกเขาไป แล้วตัวเธอก็รีบมาดูสามีด้วยความเป็นห่วง แม้ปากจะบอกว่าอยากหย่า แต่ในใจลึกๆ นั้นยังรักและห่วงใยในตัวสามีอยู่ดี
“หนูไปไหนมาหญิง...หนูรู้ไหมพี่กลัว กลัวว่าหนูจะทิ้งพี่ไป” ร่างสูงสาวเท้ายาวๆ มาดึงรั้งร่างเล็กเข้ามากอดแนบแน่น
“แค่ไปพักบ้านเพื่อนค่ะ แล้วก็ปล่อยได้แล้ว หนูต้องการคำตอบและยืนยันคำเดิมค่ะ”
แกะอ้อมกอดแข็งแรงออกจากตน แล้วดันร่างใหญ่ออกไปให้ห่าง เท้าเล็กถอยหลังไปหนึ่งก้าวด้วยความเจ็บปวด แต่ก็ต้องทำ เพราะไม่สามารถอยู่กับคนที่เป็นสาเหตุทำให้พ่อกับแม่ตัวเองลาโลกไปได้
“พี่ก็ยืนยันคำเดิมกับหนู พี่ไม่หย่า ไม่อะไรทั้งนั้นหญิงกับลูกต้องอยู่กับพี่ ไม่สงสารพี่หมดรักพี่ก็ควรจะสงสารลูกของเราบ้าง หนูไม่ใช่ตัวคนเดียวอีกแล้วนะ” มือใหญ่วางทาบทับไหล่มนแล้วเขย่ามันแรงๆ ด้วยความปวดร้าว เมื่อคิดว่าคนตัวเล็กนั้นได้หมดรักตนไปแล้ว
“หนูไม่เคยหมดรักพี่ แต่หนูอยู่กับพี่เชษไม่ได้จริงๆ เพราะพี่ เพราะพี่ทำให้หญิงต้องเสียพ่อกับแม่” เธอทุบอกแกร่งด้วยความเสียใจ เมื่อคิดว่าทุกอย่างที่ผ่านมาเชษฐาทำเพื่อต้องการรับผิดชอบบาปที่ตนก่อเท่านั้น
“ใครบอกหนูเรื่องนี้”
ครั้งนี้เชษฐาผลักร่างเล็กออกไปให้ห่างตน ไม่อยากคิดว่าความลับที่ถูกปิดตายไว้นานสิบกว่าปีจะถูกเปิดเผยออกมา แล้วใครกันทำให้ยอดดวงใจของเขาต้องรับรู้
เชษฐากำลังใช้ความคิดหาคำอธิบายให้คนตัวเล็ก แต่กัลยาไม่ได้คิดแบบนั้น การกระทำของเชษฐาที่ผลักเธอออกมาเมื่อกี้มันทำให้หล่อนคิดไปไกล คิดว่าชายหนุ่มรังเกียจตน คิดว่าไม่ได้รักตัวเอง คิดว่าเขาแค่รับผิดชอบเพื่อลบล้างบาปในใจเท่านั้น ซึ่งจริงๆ แล้วเขาไม่ได้รักเธอกับลูกน้อยเลย
“ถ้าการมีหนูมันเป็นตราบาปคอยย้ำเตือนบาปพี่ พี่ก็อย่ามีหญิงกับลูกเลยค่ะ เราหย่ากันเถอะ หญิงไม่ต้องการเป็นสิ่งลบบาปให้ใคร หนูมีหัวใจของหนูและหนูก็พร้อมจะเดินออกจากชีวิตพี่ พี่ไปเถอะค่ะ ไปตามทางของพี่ พี่อย่ารู้สึกผิดกับสิ่งที่ผ่านมาเลย” เท้าเล็กค่อยๆ ก้าวถอยห่างร่างใหญ่ไปทีละก้าว ใบหน้าสวยส่ายไปมาด้วยความเสียใจ หัวใจดวงน้อยมันถูกกรีดแล้วกรีดเล่าด้วยภาพในอดีตที่ย้อนศรกลับมาอีกครั้ง
“ไม่ๆ ไม่ใช่แบบนั้น พี่รักหนูนะ” เท้าใหญ่ค่อยๆ ย่างก้าวไปหาร่างเล็ก แล้วตวัดแขนแข็งแรงรวบร่างเล็กเข้ามาไว้ในอ้อมกอด
“ปล่อย! ปล่อยหญิงนะพี่เชษ” พยายามดิ้นรนขัดขืน ตอนนี้ใจเธอเจ็บยังไม่พออีกเหรอ
“ไม่ปล่อย เราต้องคุยกันให้รู้เรื่อง เรื่องพ่อแม่ของหนูพี่อธิบายได้”
ยื่นมืออีกข้างไปปิดประตูห้องพร้อมล็อกอย่างแน่นหนา แล้วก็ย่อตัวช้อนอุ้มภรรยาสาวขึ้นแนบอก เดินมั่นคงไปยังเตียงกว้างของตนและเจ้าหล่อนที่หลับนอนด้วยกันทุกคืนพอถึงเตียงก็วางร่างเล็กลงบนเตียงอย่างนุ่มนวล แล้วตามด้วยร่างตนเคลื่อนขึ้นไปทาบทับคร่อมร่างน้อยไว้ใต้ร่าง มือใหญ่ทั้งสองดันพื้นเตียงกักขังร่างเล็กไม่ให้หนีตนไปไหน
“พี่เชษปล่อยหญิงไปเถอะค่ะ อย่าทำแบบนี้เลย”
น้ำเสียงเอ่ยอย่างไม่มั่นคงเท่าไหร่หนัก ด้วยรู้ว่าทุกครั้งจะพ่ายต่อแรงพิศวาสของชายอันเป็นที่รักเมื่อถูกเขาควบคุมเรือนร่างและตอนนี้ก็กำลังจะพ่ายแพ้ต่อเขาเหมือนที่เคยเป็น
“ฮึ! ทำอย่างกับไม่เคย ของมันเคยๆ กันอยู่นะหนู ลูกสองแล้วจะมีลูกคนที่สามอีกคน ดูสิครั้งนี้จะหย่าก็หย่า อุ้มท้องไปลำบากคิดดูเถอะจะน่าสมเพชแค่ไหน” ผละออกมาจ้องใบหน้างามยิ้มหยันให้ก่อนจะก้มใบหน้าหล่อลงซุกไซ้ซอกคอระหง แม้เจ้าของร่างจะบ่ายเบี่ยงหลบก็ตาม
“ปะ! ปล่อยนะพี่เชษ ถ้าไม่รักหญิงแล้วก็อย่าทำแบบนี้” น้ำตาคลอเบ้าอาบล้นไหลอาบออกมานอกดวงตาสวย ยิ่งคำพูดและยิ้มหยันก่อนหน้านี้มันยิ่งทำให้เธอเชื่อสนิทใจว่าที่ผ่านมาเชษฐาแค่สร้างภาพแสดงหลอกลวงตนและลูกๆ
“ใครสนกันเล่า สั่งพี่ไม่ได้หรอกพี่ พี่ต้องการอะไรก็ต้องได้ ที่ผ่านมาพี่พิสูจน์ความรักไม่พอใช่ไหมถึงได้พยายามผลักไสตัวเองออกไปจากชีวิตพี่”
น้ำเสียงเข้มเอ่ยอย่างไม่พอใจ ยิ่งคิดก็ยิ่งเจ็บ เจ็บเมื่อคิดว่าคนใต้ร่างจะทิ้งตนไป แต่มีหรือคนอย่างเชษฐาเสียอย่าง ไม่มีอะไรที่เป็นของเขาจะทิ้งเขาไปได้ เขาเป็นคนสั่งเท่านั้นถึงจะไปจากชีวิตได้ แต่นี่กัลยาเป็นถึงครึ่งหนึ่งของชีวิต ใครจะผลักไสได้ลงคอเล่า
“พี่อย่าพูดว่ารักหนู เพราะพี่หลอกลวงมาตลอด คำว่ารักที่พร่ำบอกมันไม่จริง”
มือเล็กจิกผ้าปูที่นอนด้วยความเจ็บปวด ยิ่งตอนนี้มือใหญ่ของเขากำลังรุกล้ำเข้ามาในชายกระโปรงตัวสวยของเธอ
“ฮึ! ถ้าคำว่ารักที่พร่ำบอกมันยังไม่ชัดเจนพอ งั้นก็ต้องภาษากายกันดูไหม พี่จะทำจนท้องลูกคนที่สามเลยหญิง”
แล้วการฟาดฟันด้วยวาจาเชือดเฉือนก็จบลง เมื่อตอนนี้เขาหาได้สนใจไม่ สนใจแต่ร่างหอมหวานของภรรยาสาวตนเท่านั้น
“มะ...ไม่...อือ!” แล้วเสียงเล็กก็กลืนหายกลับเข้าไปในลำคอ เมื่อปากหนาอุ่นร้อนบดจูบลงปิดปากอิ่ม มือร้อนก็ฟอนเฟ้นสอดแทรกกอบกุมความอวบอูมใต้ชายกระโปรงของคนตัวเล็ก
เรียวขาเล็กแยกออกจากกันโดยอัตโนมัติด้วยคุ้นชินกับสัมผัสร้อนของสามี มือเล็กตอนแรกจิกผ้าปูเตียงข้างลำตัว ก็แปรเปลี่ยนมาเป็นโอบกอดร่างใหญ่เหนือร่าง ร่างน้อยแอ่นเด้งโอบรัดคนตัวโตเอาเต้างามเสียดสีไปกับร่างกำยำ ปากน้อยก็จูบตอบกลับอย่างถึงพริกถึงขิงเช่นกัน
“โอว์! ยอดรักของพี่ แล้วแบบนี้ยังจะหย่าอีกไหม พี่รักหนูนะคนดี อืม!”
ปากหนาร้อนผละออกมาเอ่ยชม แล้วก็กลับไปซุกไซ้ลำคอระหง ใบหน้าหล่อถูไถไปกับลำคอสวย มือใหญ่ก็บีบเคล้นตามร่างงาม ก่อนจะผละร่างใหญ่ออกไปจัดการกับชุดของตน แล้วก็ตามด้วยการเปลื้องชุดของคนตัวเล็ก แล้วก็โถมร่างเปลือยกลับไปทาบทับร่างเปลือยเปล่าขาวนวลละออของภรรยาสาวอย่างแนบชิด
“อือ! พี่เชษ....ใจร้าย....ทำไมถึงหลอกหนูว่ารัก ทำไมต้องหลอก อ่า!”
ปากน้อยเอ่ยตัดพ้อปนเสียงซ่านเสียว มือเล็กลูบไล้แผ่นอกกว้าง โอบกอดร่างบุรุษไล่เลื้อยมายังแผ่นหลังใหญ่ ไต่มายังอกแน่นที่เต็มไปด้วยกล้ามเนื้อของเชษฐา
“อืม! อูว์! พี่รักหนู พี่ไม่อยากทำให้หนูเสียใจ พี่ยอมรับว่าปิดบัง แต่พี่ทำเพื่อเรานะ อืม! หวานเหลือเกินยอดรักของพี่ อ่า!”
ปากร้ายกาจไล่เลื้อยพรมจูบไปตามร่างนวลเนียนของเจ้าหล่อน เนินทรวงอวบอิ่มถูกฝากฝังประทับตีตราไว้ทุกซอกทุกมุม ไม่เว้นแม้แต่รักแร้เนียนลิ้นร้อนก็ไล่เลียจูบดูดเม้มหยอกเย้ามันเล่น แล้วก็ผละมาครอบครองยอดปทุมถันคู่งามที่เต่งตึงผงาดขึ้นสู้ลิ้นเขา
“อ่า! พี่เชษ...อย่าทรมานหนูแบบนั้นเลย อืม!” ร่างเล็กแอ่นทรวงอวบหยุ่นดุนดันเข้าปากหนาอย่างไม่กระดากอาย มือน้อยก็บีบเคล้นไปตามลำแขนกำยำ
“ชูว์! ไม่ไหวแล้วหนู พี่รักหนู พี่ต้องการ อ่า!”
ร่างใหญ่เคลื่อนกายขยับให้ตัวเองทำรักได้สะดวก มือใหญ่จับเรียวขาเล็กทั้งสองให้แยกกว้าง แล้วก็นำความร้อนร้าวของบุรุษสอดแทรกเข้าหากลางกายสาวฉ่ำเยิ้มให้สุดทางสวาท
“โอว์! พี่เชษ อือ! ขยับสิคะ หญิงต้องการพี่ อ่า!”
หล่อนแอ่นร่างรับแรงสอดแทรก มือน้อยกอดเกี่ยวลูบไล้ตามเนื้อตัวแข็งแรง ปากน้อยกัดเม้มแน่นด้วยความทรมานซ่าน เอวเล็กก็แอ่นเด้งไปตามจังหวะขับเคลื่อนของคนตัวโต
“ชูว์! พี่รักเธอเหลือเกินหญิง อ่า! พี่อยากรักแรงๆ อืม!”
แล้วบทเพลงรักสวาทร้อนของทั้งสองก็เริ่มขึ้น ร่างใหญ่สอดแทรกกระแทกกระทั้นความเป็นชายมาดแมนเข้าหาอย่างดุเดือด ปากหนาก็ไล่เลื้อยขบเม้มตามผิวขาวนวลเนียน ปากน้อยก็ส่งเสียงกรีดร้องครวญครางให้กำลังใจสามีเป็นระยะซ่าน
“อ่า! พี่เชษหนูไม่ไหวแล้ว อืม! อะ! อ่อย! โอว์!”
เจ้าหล่อนร้องครางลั่น เรียวขาเล็กกอดเกี่ยวเอวสอบ กระแทกเอวเล็กคอดเข้าหาเพื่อต้องการความลึกซึ้งและหนักหน่วงของสามี แม้อยากจะผลักไส แต่ร่างกายกลับชื่นชอบพิศวาสรักของสามีเหลือเกิน
“โอว์! ดีเหลือเกินหนู รัดแน่นเหลือเกิน อืม! อ่า! พี่รักเธอ อย่าทิ้งพี่ไปไหนเลยนะ อืม!”
เอ่ยพลางพรมจูบเนินอกอวบอิ่ม ซุกซบลำคอระหง เอวสอบก็เด้งแอ่นกระแทกเป็นจังหวะเร่าร้อนไม่หยุด
“หนูไม่อาจรับปากได้ อ่ะ! อืม! พี่เชษไม่ไหวแล้ว หญิงร้อน อ่า!”
คำที่ตั้งใจจะโต้ตอบเป็นต้องสะดุด เมื่อตอนนี้หล่อนเห็นสวรรค์อยู่ตรงหน้าแล้ว จึงเร่งคนตัวโตเหนือร่าง และเธอก็ช่วยเขาอีกแล้ว แล้วไม่นานจังหวะเร่ารัวถี่ก็เริ่มขึ้นอย่างรวดเร็ว แล้วร่างของกัลยาก็กระตุกเกร็งสั่นพร่า นัยน์ตาสวยอาบคลอไปด้วยความสุขสมอาบเยิ้มในช่องท้อง
“อ่า! พี่เชษ...อืม! ”
“ชูว์! มีความสุขไหมครับ งั้นพี่บ้างนะ”
แล้วก็ไม่รอช้าขับเคลื่อนเอวสอบใส่จังหวะโยกส่ายอีกครั้ง เมื่อเห็นว่าส่งยอดขมองอิ่มไปถึงทางฟ้าสวยแล้ว กัลยาก็ต้องร้อนสวาทขึ้นมาอีกครั้ง เมื่อร่างบุรุษขยับและสนองความคับแน่นสอดกระแทกเข้ามาอีก เธอจึงเริ่มแอ่นรับให้ความรวมมือกับร่างใหญ่อีกครั้ง
- Writer
