บทที่ 13
1422 Words
กว่าจะเคลียร์งานที่ออฟฟิศเสร็จก็ดึกจึงไปทานข้าวเย็นกับคนงานในไร่ก่อนจะกลับมาหาแม่คนตัวเล็ก พอกลับมาก็ถามแม่บ้านว่าเมยานีอยู่ไหนตอนนี้ พอทราบว่าเจ้าหล่อนเข้านอนตั้งแต่หัวค่ำอติคมก็ไม่รอช้าจะไปหาน้องนางด้วยใจที่สั่นระรัว
เพียงประตูห้องเปิดกว้างออกมาก็เห็นเจ้าหล่อนนอนหลับ แต่หลับดีๆ จะไม่ว่าเลยเตียง 6 ฟุตเต็มไปด้วยร่างน้อยนอนกลางขากลางแขนเต็มเตียง แถมชุดนอนกระโปรงแบบสวมของหล่อนมันก็ถลกขึ้นมาถึงบั้นเอว นายหัวหนุ่มปิดประตูห้องอย่างเบามือ เดินก้าวไปหาเตียงกว้างช้าๆ พลางกลืนน้ำลายลงคออย่างยากลำบาก ยิ่งได้เห็นผิวขาวนวลเนียนของว่าที่แม่ของลูกตนแล้วก็ทำให้อดใจไม่ไหวทรุดกายใหญ่นั่งบนเตียงข้างเธอ
“อ่า! ขาวเนียนตาดีเหลือเกินดุ๊กดิ๊ก”
เอ่ยเสียงพร่า มือหยาบกร้านยกขึ้นลูบไล้เรียวขาเล็กที่กางเต็มเตียงกว้างอย่างเบามือ อติคมยิ่งสนุกใหญ่ ปากหยักยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์ เมื่อคนตัวเล็กยังคงนอนหลับสนิทไม่รู้สึกตัวถึงการรุกเร้าร่างตัวเองเลย
“ผู้หญิงอะไรหลับลึกชะมัด ถ้าไม่ติดว่าเป็นเลือดพี่คมจะตวัดเลียให้ฉ่ำแล้วนะเนี่ย”
ปากพูดมือใหญ่วางทับกลางกายสาวอวบอูมที่กระโปรงนอนถลกขึ้นเปิดเผยให้ได้เห็นเต็มสองตา มันสวยอวบอูมเต็มไม้เต็มมือ แล้วก็ต้องยิ้มขำตัวเองที่ต้องมาทำอะไรแบบนี้
“อือ!” เสียงครางเล็กราวคนละเมอดังเล็ดลอดออกมาจากปากอิ่ม พร้อมกับขยับร่างยกขาข้างอติคมขึ้นฟาดหน้าขาของบุรุษ
“อ่ะ!” ชายหนุ่มหลบไม่ทัน จนต้องยอมให้ขาน้อยๆ ขึ้นมาพาดอยู่หน้าขาของตน แล้วก็ยิ่งชอบใจใหญ่ เมื่อเรียวขาของเมยานีมันเปิดกว้างขึ้นกว่าเดิม
“อ่า! ดุ๊กดิ๊กอ่อยเองนะ อย่าว่ากันนะ” มือใหญ่ขย้ำกลางกายสาวแรงๆ แม้มันจะมีผ้าอนามัยอยู่แต่เขาก็สัมผัสได้ถึงความน่าค้นหาของคนตัวเล็ก
“อือ!....” ปากอิ่มครางออกมาเบาๆ พร้อมกับยกมือขึ้นมาปัดมือใหญ่ออกจากกุหลาบงามตน
“ฮึฮึ น่ารักอะไรแบบนี้เมียพี่คม แบบนี้ต้องดูดให้ทั่วขาขาวๆ เนียนๆ ดูสิมีรอยเต็มขาแล้วจะกล้าใส่ขาสั้นโชว์อวดคนอื่นไหม ฮึฮึ”
กระหยิ่มยิ้มร่า ลูบเรียวขาสวยข้างที่พาดหน้าขาตน แล้วก้มลงไล้เลียพรมจูบดูดเม้มตามความขาวเนียน ส่วนมือใหญ่อีกข้างก็เอื้อมขึ้นไปกอบกุมเต้างามของหล่อน
“อ่า! ไม่ใส่เสื้อใน โอว์!....ดุ๊กดิ๊กทำไม...อืม! พี่จะคลั่งตายอยู่แล้วรู้ไหม ซี้ดดดด”
อติคมคำรามพร่ากัดฟันแน่นด้วยความปวดร้าว ตอนนี้อติคมน้อยกำลังตื่นตัวดุนดันอยู่ในเป้ากางเกง มันอยากออกมาสู่โลกภายนอกใจแทบขาด
“อือ! ...อืม!”
เมยานียังคงนอนหลับสนิท จะมีเพียงเสียงร้องครางเท่านั้นที่หลุดออกมาให้ได้ยิน ปากน้อยยิ้มพร่าอย่างมีความสุข ราวกับว่าเธอกลังฝันหวาน นาทีนี้ชายหนุ่มไม่สนใจแล้วว่าเจ้าหล่อนจะตื่นไม่ตื่น เพราะเขาต้องการปลดปล่อยอติคมน้อยมากกว่าสิ่งใดในตอนนี้
“ชูว์! อย่าครางแบบนั้นอีหนู พี่ไม่ไหวแล้ว อืม! ขอสักนิดเถอะวะ! ไอ้เชี้_เอ้ย! มึงหื่นได้ตลอดสิน่าไอ้คม ก็นะเด็กมันยั่ว เด็กมันขาวน่าฟัดนี้หว่า เอาวะ! จัดเลยไอ้ห่า”
พูดด่าตัวเองก็เป็น แล้วก็ต้องขยับร่างไปแทรกกลางหว่างขาเล็กที่แยกกว้างรอท่าอยู่ก่อนหน้า ชายหนุ่มเคลื่อนร่างคร่อมทาบร่างเล็กอย่างระวัง
“อ่า! ออกมาโลดลูกพ่อ”
พูดพร้อมกับผละร่างขึ้นห่างคนตัวเล็ก แล้วปลดกระดุมกางเกงยีนออก แล้วล้วงมือไปในกางเกงนำความแข็งร้อนของตัวเองออกมาโลดแล่นให้โลกได้รู้
“อ่า! ไอ้เชี้_ถ้าใครรู้ไปถึงไหนน่ารักไปถึงนั่นเลยนะไอ้คม ฮึฮึ”
พูดคุยกับความแข็งแรงของตน ก่อนจะขยับร่างคร่อมร่างเล็กอีกครั้ง แล้วครั้งนี้เขาก็นำอติคมน้อยถูไถไปกับหน้าขาสวย เคลื่อนกายส่ายเย้าไปมาพร้อมเอามาเสียดสีกับเนินสวาทของเจ้าหล่อน
“อ่า! แค่นี้ก็เอาวะ! วันนี้เข้าสำรวจโพรงน้ำไม่ได้ วันหน้ายังมี อ่า! แค่นี้ก็เสียวจะแย่แล้วเว้ย! ”
ปากหนาอุ่นหน้าก้มลงพรมจูบซอกคอระหง ใบหน้าสวยส่ายเบือนหนีไปมาด้วยความรำคาญ ชายหนุ่มยิ่งชอบใจเมื่อร่างน้อยดิ้นรนส่ายเย้ากับตัวเอง เอวสอบทำหน้าที่บดเบียดกับเนินสวาทอวบอูม ถูไถแนบชิด มือใหญ่ก็สอดแทรกเข้าไปในชายเสื้อกอบกุมเต้างามของเจ้าหล่อน
“โอว์! อวบเต็มมือเหลือเกินดุ๊กดิ๊ก อ่า! แบบนี้พี่จะทนได้ถึงวันหมดเลือดไหมหนู ซี้ดดด เสียวเหลือเกิน อืม!”
คำรามพร่าขบเม้มมาตามเนินทรวง ไล่ปลายลิ้นร้อนเลียตามแอ่งชีพจรสาว เหงื่อไคลเจ้าหล่อนไหลอาบซึมท่วมตัว ลิ้นร้ายจึงเช็ดเหงื่อให้เมยานีด้วยปากร้ายของตน
“อ่ะ! อือ!”
ปากน้อยร้องครวญราวคนละเมอ มือน้อยปัดป่ายผลักไสใบหน้าคมให้ออกไปจากซอกคอตน พยายามเท่าไหร่ก็ไม่เป็นผลจึงค่อยๆ ลืมตาขึ้นมาดูช้าๆ ว่าเกิดอะไรขึ้นกับหล่อน ทำไมถึงร้อนแบบนี้
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
พลั่ก!
โอ้ย!
ร่างใหญ่กลิ้งตกเตียงทันที เมื่อเจ้าหล่อนตกใจยกเท้าขึ้นยันเขาตกเตียง
“แก! ไอ้หื่น แก!.....”
“อะไรดุ๊กดิ๊ก ผัวชิมนิดเดียวไม่ได้รึไง เสียเงินไปเยอะขอแค่นี้ไม่ได้เหรอ” อติคมรีบลุกขึ้นยืนโต้ตอบเจ้าหล่อนด้วยความเกรี้ยวโกรธ ทั้งเจ็บทั้งจุก ทั้งค้างคา
“กรี๊ดดดดด ใส่กางเกงเดี๋ยวนี้นะ”
เจ้าหล่อนรีบลุกขึ้นนั่งดึงผ้าห่มมาห่อหุ้มเนื้อตัวของตน ชี้นิ้วไปยังร่างสูงใหญ่อย่างเอาเรื่อง เขากล้าดียังไงมาลวนลามเธอตอนหลับ แถมตอนนี้ส่วนนั้นของอติคมมันกำลังชี้หน้าหล่อนอยู่ด้วย คิดแล้วก็หน้าแดงซ่านขึ้นมา เมื่อคิดว่าก่อนหน้านี้ชายหนุ่มกำลังจะทำอะไรกับตน
“อย่ามาออกคำสั่งกับพี่นะดุ๊กดิ๊ก พี่เป็นใครหนูเป็นใครควรจำไว้บ้าง พี่จ่ายเราไม่ใช่น้อยๆ อย่าคิดมาเล่นเล่ห์กับพี่”
เสียงเข้มเอ่ยอย่างเดือดดาล กัดกรามแน่นด้วยความขึงโกรธ โกรธที่ถูกหล่อนถีบ เกิดมาไม่เคยมีใครทำแบบนี้ด้วยเลย แล้วเมยานีเป็นใคร รักน่ะรัก แต่เวลานี้ต้องการเป็นหนึ่งเดียวมากกว่าเอาอกเอาใจเจ้าหล่อน
“อยากโง่ให้เงินง่ายทำไมล่ะ”
หล่อนก็ไม่คิดจะเป็นผู้หญิงสนิมสร้อยอยู่แล้ว ชีวิตนี้โตมาอย่างยากลำบาก ดิ้นรนกว่าจะได้อะไรมา แล้วครั้งนี้ทำไมต้องมายอมให้ผู้ชายเถื่อน ถ่อย สังคมดิบคนนี้รังแกด้วย
“ออ! เห็นพี่ใจดีจ่ายเงินให้หน่อยคิดว่าพี่จะยอมให้กดขี่ข่มเหงเหรอ ฝันไปเถอะแม่คุณ ผู้หญิงที่ไหนเขาก็อยากได้นายหัวคมเป็นผัว และดุ๊กดิ๊กก็ต้องรู้ไว้ด้วย ว่ายังไงชาตินี้ก็หนีผู้ชายบ้านป่าอย่างพี่ไม่พ้นหรอก”
พูดด้วยความกรุ่นโกรธ ใบหน้าหล่อดำแดงไปด้วยความโกรธ มือใหญ่รูดซิปกางเกงตัวเอง จัดเก็บลูกชายเข้าในกางเกงให้เรียบร้อย ก่อนจะเอ่ยอีกครั้ง
“พี่ไม่ได้โง่ ไม่ใช่ผู้ชายโง่ที่จะเป็นหมูให้หนูหลอก เสียใจด้วยนะที่ไม่ได้โง่ ที่สำคัญอย่าคิดหนีจากพี่เชียว เธอเป็นของพี่มีน...จำใส่หัวสวยๆ ไว้ด้วย”
เสียงเข็มเอ่ย ก่อนจะเดินย่างสามขุมไปยังประตูหน้าห้อง เป็นครั้งแรกที่อติคมเรียกชื่อเล่นของเมยานี ทั้งโกรธทั้งหงุดหงิด ทำงานมาทั้งวันคิดจะมากอดมาหอมให้ชื่นใจ ชื่นไม่ทันไรก็ทำให้มีโทสะเสียแล้วแม่น้องนางคนงาม
- Writer
