"H-appi?" obvious na nasa sasakyan n'ya ito. Umiiyak ang babae, mabuti na lang at nakahinto iyon.
"Yolly, bakit malungkot ang insan ko?" magiliw na tanong ko.
"Ang bad mo, Happiness. Nasaan ka? Pupuntahan kita. Hindi ba't kapag malungkot ka'y palagi kang humihingi sa akin ng hug. Bakit hindi mo ako tinawagan? Girl, nasaan ka? Pupuntahan kita d'yan ngayon." Sobrang iyak nito.
"Calm down, Yolly. I'm f-ine. Oo, I'm fine." Pero hindi, hindi naman ako okay. Ayaw ko lang na mag-alala ito sa akin.
"No, you're not fine. Pupuntahan kita. Sabihin na. Huwag mo nang hintayin na magalit pa ako. Saan ka?"
"Kumalma ka muna. Hingang malalim, insan. Tumigil ka sa pag-iyak." Utos ko rito. Tumango naman ito. Ginamit pa ang laylayan ng bestida n'ya at iyon ang pinamunas sa basang mukha.
"Nandito ako sa
