เรื่อง รักแรกพบ Love at first sight
Episode12 เป็นแฟนกันป่าว
พอถึงเวลาเลิกเรียน ยัยนิลชิ่งกลับอย่างไวโดยไม่รอฉัน แง่ๆนี่คนสวยต้องกลับกับวินเหรอ? ยัยเพื่อนไม่รักดี ทิ้งกันได้ลงคอ
ปี๊นนน!!
เสียงแตรรถดัง ฉันหันไปมองเก๋งสีขาวแต่งนิดหน่อย...คุ้นๆนะ หรือจะเป็นรถพี่ซิว 0||0
เจ้าของรถค่อยๆลดกระจกลงมาเรื่อยๆจนเห็นว่าเขาคือใคร และใช่จริงๆ
พี่ซิว : มาครับ มาเร็ว
เขาพยักหน้าไปด้วย
ฉัน : ค่ะ
ที่ยอมกลับด้วยเพราะขี้เกียจนั่งวินหรอกนะ ไม่ไช่อะไร ใช่เหรอ? >บนรถ
รถกำลังเคลื่อนตัวอยู่ในถนนสายหลัก เราทั้งคู่ต่างเงียบ
พี่ซิว : จะแวะซื้ออะไรไหม
หันมามองฉันเพียงเสี้ยววินาทีแล้วหันมองทางต่อ
ฉัน : เอ่อ...
คิดไม่ออก ทำท่าครุ่นคิด
พี่ซิว : สงสัยจะเยอะเห็นคิดนาน
ฉัน : คิดไม่ออกงะ งั้นแวะเซเว่นหน้าหอก็พอจะซื้อของ
พี่ซิวพยักหน้า
พี่ซิว : ซื้อข้าวกล่องหรือจะซื้ออะไรไปทำ..
ฉัน : ใช่ๆลืมอะ วันนี้วันพฤหัสมีตลาดนัดอยู่ถนนyy ถ้าจำไม่ผิดไม่เคยไปนานแล้ว
พี่ซิว : เคๆเดี๋ยวพาไป วันนี้เดี๋ยวเลี้ยงเอง
ฉัน : หือ ไม่เอาของใครใครจ่ายเหอะ เราก็มนุษย์เงินเดือนเหมือนกัน..
พี่ซิว : น่า พี่เลี้ยงไหวตลอดชีวิตก็ยังได้..
อร้ายย >ถนนyy
เมื่อรถจอดสนิทฉันลงจากรถ ตามมาด้วยพี่ซิว ตอนนี้เหมือนเขาจะนิ่งและเงียบไปเลย ฉันเลยไม่รู้ไงว่าพี่เขาคิดอะไรอยู่..เฮ้อ กลับเป็นทุกข์สะเอง ปากแข็งดีหนัก เล่นตัว..เห็นไหมเขาไม่ตื้อ เขาไม่สนใจแล้วแถมยังไม่พูดด้วยอีก
? : ขอทางหน่อยครับ ขอทางหน่อยย..คุณๆๆ....
ฉันหันไปเสียง ทำได้แต่อ้าปากกว้าง เด็กเข็นผัก มาอย่างเร็ว
พรึ่บบบ!!
มันเกิดขึ้นเร็วมาก โชคดีพี่ซิวกระชากตัวฉันออกจากทางเดิน บังเอิญไปซบอกเขาอีก อกอีแป้นจะระเบิด ตุบตับๆ จังหวะนั้นพี่ซิวก้มลงมามองหน้าฉันด้วย
พี่ซิว : เหม่อลอย? มั่วคิดถึงอะไรอยู่! เจ็บตรงไหนไหม..
น้ำเสียงท่าทางของเขาบ่งบอกว่าเป็นห่วง แค่นี้ทำให้หัวใจฉันอบอุ่นขึ้นทันที
ฉัน : เอ่อ...ไม่ค่ะ ขอบคุณนะคะ.
สีหน้ายังตกใจอยู่ พี่ซิวก็จับมือฉันจูงราวกับกลัวว่าฉันจะหายไปแหนะ พี่เขาพาเดินมาถึงร้านยำ
พี่ซิว : กินไหม
หยุดชะงักหันหน้ามาถามฉัน แค่เห็นก็น้ำลายส่อแล้ว ช่วงประจำเดือนแอบอยากกินของแซ่บๆ ฉันพยักหน้าทันที
พี่ซิว : ยำอะไรดี
ฉันชี้นิ้วไปที่ไข่แมงดา
พี่ซิว : งั้นเอายำไข่แมงดาครับ
แม่ค้า : กี่ถุงจ๊ะ พ่อหนุ่ม
โคตรอ่อย...แม่ค้าน่าจะอายุ 26-27 ประมาณนี้แหละ พร้อมขยิบตาให้พี่ซิวด้วย
พี่ซิว : ถุงเดียวครับ พอดีแฟนชอบกินอ่ะ
แม่ค้าจากที่ยิ้มเปลี่ยนเป็นหุบทันที จริงๆนางน่าจะเห็นฉันอยู่นะ
ฉันกลับเป็นคนที่เขินอ่ะ พี่ซิวก็จับมือไม่ปล่อยอีกแถมวันนี้พี่แกยิ้มเยอะ แหม๋มาในชุดทหารโคตรเท่แถมหล่อ ใครไม่มองก็ตาถั่วละ..
ฉัน : พี่ไม่กินเหรอ?
พี่ซิว : กินกับน้องก็ได้ครับ
ฉัน : อื้มม
แม่ค้า : เสร็จแล้วค่ะ พ่อทหาร100บาทจ๊ะ
เลิกคิ้วใส่พี่ซิว ยังจะส่งยิ้มให้อีก เหอะ!
พี่ซิว : ครับ นี่ครับ
ยื่นเงินให้แม่ค้า แม่ค้าก็เนอะแอบจับมือพี่ซิวด้วย ทำไมฉันต้องหงุดหงิดขนาดนี้ด้วยนะ
ฉัน : เอามาค่ะ เดี๋ยวมินิถือเอง
พี่ซิว : อีกแล้ว
เขาจ้องหน้าฉัน ฉันพูดอะไรผิด
ฉัน : ...
พี่ซิว : น้องครับ น้อง
เขาอยากให้ฉันพูดแทนตัวเองว่าน้องสินะ
ฉัน : ค่ะ น้อง! ค่ะ น้อง!
พี่ซิว : ครับ ดีมาก
ปล่อยจากจับมือมายีผมเราแบบเอ็นดู แล้วจับมือเดินต่อไป อร้ายยยเขินนนน!! ไม่ไหวแล้ว
พี่ซิว : หมูปิ้งกินไหม
ฉัน ; หอม จัง
ทำจมูกฟุตฟิต
พี่ซิว : พี่ครับ เอาสิบไม้ เหนียวห้าห่อครับ
มีแจกยิ้มตลอด กรอดด! แอบขบกราม555 เกินไปไหมมินิ
ฉัน : เอาไปทำไมเยอะแยะคะ
พี่ซิว : ให้เราไง...อ้วน
เขามองฉันจากหัวจรดเท้า แล้วยิ้มหยอกๆ
'เพี้ยะ'
ตีแขนพี่ซิว แบบไม่แรงแต่มีเสียง
ฉัน : บ้า มาว่าเค้าอ้วนได้ไง อ้วนตรงไหน?
พี่ซิว : หยอกๆ
พี่ขำขันราวกับเป็นเรื่องสนุก แต่ฉันสิกลับทำหน้างอใส่เขา
แม่ค้า : น่ารักจัง
พี่ซิว : ครับ
พี่ซิวยิ้มให้แม่ค้า ส่วนฉันงุดหน้าลงเพียงเพราะความเขินอาย
แม่ค้า : เอาค่ะ 75บาทจ๊ะ พ่อหนุ่ม
พี่ซิว : อะ นี่ครับ
ยื่นเงินใบสีแดงและรอเงินทอนเสร็จก็เดินต่อไป
พี่ซิว : เวลาเขิน ทำไมชอบก้มหน้าอะ
เดินพลางพูดกับฉัน มือกระชับแน่นขึ้น
ฉัน : ไม่รู้ มันก็เป็นแต่เกิดแล้ว
พี่ซิว : 555 น้องขี้อายเหรอ?
แค่เขาพูดคำว่าน้องทำไมใจฉันสั่นอะ
ฉัน : หือ!
พี่ซิว : พูดค่ะสิน่ารัก
ฉัน : ค่ะ
ไม่รู้ทำไมต้องทำตามเขาด้วย หรือเราจะทำตามหัวใจตัวเอง แค่คิดใบหน้าก็ร้อนผ่าวทันที
พี่ซิว : จะกินอะไรอีกไหมครับ
ฉัน : ไม่แล้วค่ะ กลับเหอะ
พี่ซิว : รีบจัง ซื้อนิดเดียวเอง ไปแถวที่มีของสดดีกว่า
พูดจบพี่ซิวจูงมือฉันเดินไปอีกฝากเพื่อหาของสด
➡➡➡➡➡➡➡➡➡➡
นามปากกา ByMinne