น้องหนูนิ่มหอยหอม
1093 Words
จบมื้ออาหาร สองย่าหลานก็ขอลากลับ ด้วยรอยยิ้มอันร่าเริงของคนถือไพ่เหนือกว่าอย่างหมอหนาม ส่วนหนูนิ่มนั้นหล่อนคงไม่สุขสักเท่าไร เพราะหลบสายตาเขาอยู่เสมอ แม้ว่าสองหญิงชราจะพูดว่าเธอเขินอายอย่างโน้นอย่างนี้ แท้จริงแล้วเขารู้เหตุผลดีว่าเธอกลัวต่างหาก ว่าคุณยายจะจับเธอใส่ตะกร้าล้างน้ำ
เขาไม่รู้ว่าหนูนิ่มรู้หรือเปล่าว่าเขาคือผู้ชายคนเมื่อคืน ที่รู้ ๆ เธอไม่กล้าสบตาเขาเลยแม้แต่นิด
วัวสันหลังหวะ !
เขาไม่ลืมที่จะขอหมายเลขโทรศัพท์ไว้ติดต่อกัน อ้างว่าจะเอาไว้สานสัมพันธ์ แต่แท้จริงจะเอาไว้หลอกถามข้อมูลคนแอ๊บแอ้เสียมากกว่า
และทันทีที่กลับถึงบ้าน หมอหนามรีบกดโทรศัพท์โทรหาเพื่อนรักจอมแสบสันอย่างหมอฤทธิ์ทันที คำบอกเล่าของเขาทำให้ปลายสายอุทานออกมาอย่างแปลกใจ
“ เชี่ยไรวะเนี่ย อะไรมันจะโลกกลมพรหมลิขิตขนาดนั้นวะ น้องหนูนิ่มหอยหอมของมึง คือหนูนิ่มที่จะเป็นศรีภรรยามึงในอนาคตเหรอเนี่ย ”
“ หนูนิ่มหอยหอมเหี้ยไรของมึง พูดเหมือนเคยดม ” อีกฝ่ายหัวเราะร่วนก่อนกรอกเสียงตอบ
“ ก็เห็นมึงโทรมาเพ้อตั้งแต่เมื่อคืนแล้วว่าวิ่งตามก็ไม่ทัน ปล่อยมึงแข็งค้างตามลำพัง ”
“ เป็นมึงมึงจะค้างป่ะล่ะ หัวเข้าไปสีร่องแล้วขนาดนั้น เออ หยุดเรื่องนี้เหอะ แค่มาช่วยกูคิดทีว่าจะทำยังไงต่อไป ”
“ ทำยังไง มึงก็อยู่เฉย ๆ ไปดิ เดี๋ยวถึงวันนัดก็รู้เอง วันที่ตรวจภายใน ”
“ ไม่ได้โว้ย กูรอนานขนาดนั้นไม่ไหวหรอก กูอยากจะกระชากหน้ากากออกมาเร็ว ๆ ”
“ งั้นมึงก็ขอยายเค้าตรวจพรุ่งนี้มะรืนนี้ไปเลยสิ ”
“ บ้าเหรอ ยังไม่ได้คุยไม่ได้ศึกษา จะไปขอดูจิ๋มหลานสาว เขาคงยอมหรอก ”
“ มึงคิดมากไปหรือเปล่า เท่าที่เล่าให้กูฟัง บ้านเขาก็ใหญ่โตร่ำรวยดี เขาจะมาหวังหลอกอะไรหมอขี้เ****นจน ๆ อย่างมึง เออ ถ้ามีกิจการโรงพยาบาลเอกชนอย่างกูก็ว่าไปอย่าง ”
“ แหม ไอ้หมอผู้ร่ำรวย นั่นก็มรดกพ่อมึงไอ้เหี้ย มึง อย่าลืมสิว่าคุณย่ากูก็มีที่ทางใจกลางเมืองหลายผืน ที่ตอนนี้ให้ธุรกิจเช่าระยะยาวอยู่ กูว่าคุณยายศรีสมรอะไรนั่นคงจะแอบสืบมาอย่างถี่ถ้วนแล้วแหละ ใครจะไปรู้ว่าหลังม่านความร่ำรวยนั้นจะมีอะไรแอบแฝง ”
“ เออ มันก็จริง แล้วมึงจะเอาไง ทำไมไม่บอกคุณย่ามึงไปเลยว่าเมื่อคืนมึงล้วงจิ๋มหนูนิ่มมาแล้ว ”
“ ไอ้บ้า ขืนบอกอย่างงั้นคุณย่าก็เผากูไปพร้อมรถมอ’ไซค์แน่ ๆ กูรับปากแล้วว่าจะปรับปรุงตัวไงเล่า ที่กูต้องทำคือหาหลักฐานมาเพิ่มเติม เป็นภาพถ่ายหรืออะไรก็แล้วแต่ ว่าหนูนิ่มไม่ได้บริสุทธิ์ผุดผ่องอย่างที่ยายเธอนำเสนอ ”
“ มึงยังมีเวลาอีกหนึ่งสัปดาห์ถึงจะเข้าทำงานที่โรงพยาบาลของกู งั้นมึงก็ใช้เวลานี้สะกดรอยตามแม่หนูนิ่มนั่นเลยสิวะ ”
“ เออมึงฉลาดมากเพื่อน ขอบใจนะ ”
“ เออ ไม่ต้องขอบอกขอบใจหรอก ถ้ามึงแต่งงานไปแล้วใครจะพากูไปมั่ววะ ” แล้วสองหนุ่มก็หัวเราะกันอย่างถูกอกถูกใจก่อนจะตัดสายไป
หมอหนามคิดไตร่ตรองว่าจะเอาอย่างไรต่อไป ก่อนที่จะทบทวนบทสนทนาที่บ้านของคุณยายศรีสมร ระยะนี้นิ่มอนงค์พึ่งจะจบการศึกษาชั้นมัธยมปลายและรอศึกษาต่อในระดับมหาวิทยาลัยเกี่ยวกับการโรงแรม ระหว่างนี้เธอจึงลงคอร์สพิเศษเพิ่มเติมในการเรียนทำอาหารในช่วงบ่ายโมงถึงสี่โมงเย็นในวันจันทร์ถึงศุกร์
คิดได้ดังนั้นเขาจึงจับรถจักรยานยนต์คันโปรดแล้วขับออกไปในทันที
เขากลับไปที่บ้านของเธออีกครั้ง และถือเป็นเรื่องโชคดียิ่งนักเพราะเธอกำลังออกจากบ้าน
“ ไหนบอกมีเรียนทำอาหารตอนบ่าย แล้วจะสาระแนออกไปอะไรตอนนี้เนี่ย ” เขาบ่นพึมพำอยู่ภายในหมวกกันน็อค เสมือนสามีผู้มาจับผิดภรรยา ก่อนจะล้วงโทรศัพท์มือถือขึ้นมากดโทรออกหาหมายเลขของเธอที่พึ่งบันทึกไว้เมื่อเช้าทันที เจ้าหล่อนที่กำลังยืนรอรถแท็กซี่รีบกดรับ
“ สวัสดีค่ะ ”
“ สวัสดีค่ะหนูนิ่ม นี่พี่หมอหนามนะคะ ”
“ สะ... สวัสดีค่ะพี่หมอ มีอะไรหรือเปล่าคะ ”
“ เอ้า โทรมานี่ต้องมีอะไรด้วยเหรอคะ พี่ก็แค่คิดถึงหรือว่าพี่กำลังรบกวนเวลาของหนูนิ่ม เพราะจากบทสนทนาเมื่อเช้าเห็นหนูนิ่มว่ามีเรียนช่วงบ่าย พี่เข้าใจว่าช่วงเช้าหนูว่าง หรือว่าโกหกพี่ ”
“ มะ... ไม่ใช่แบบนั้นนะคะ ไม่ได้รบกวนเวลาอะไรเลยค่ะ ”
“ แล้วตอนนี้หนูนิ่มกำลังทำอะไรอยู่ ”
“ ไม่ได้ทำอะไรค่ะ กำลังเตรียมตัวจะไปเรียน ” หมอหนามยกยิ้ม จับได้คาหนังคาเขาเลย
“ ถ้าอย่างนั้นพี่ไม่รบกวนเวลาหนูนิ่มแล้ว ไว้ค่อยคุยกันใหม่นะคะ หนูนิ่มของพี่ ”
“ สวัสดีค่ะ ” เธอทิ้งท้ายตามมารยาทก่อนกดวางสายแล้วก้าวขึ้นรถแท็กซี่ที่มาถึงพอดี หมอหนามที่คร่อมอยู่บนรถจักรยานยนต์รีบปฏิบัติการสะกดรอยตามทันที
ร่วมครึ่งชั่วโมงถัดมา แท็กซี่ก็เลี้ยวเข้าสู่โรงพยาบาลเอกชนแห่งหนึ่งทันที และโชคดีเป็นบ้าที่โรงพยาบาลนั้นเป็นของหมอฤทธิ์เดช คู่หูของเขาเอง
หมอหนามรีบยกหูขึ้นกดหาเพื่อนรักทันที
“ ไอ้หมอฟัน ได้เรื่องแล้ว ”
“ จะได้ใครยังไงวะ ”
“ เหยื่อติดเบ็ดไวกว่าที่คิดว่ะ ”
“ เหยื่ออะไรของมึง ”
“ ก็กูขี่ไอ้บิ๊กแบล็คมาสะกดรอยน้องหนูนิ่มหนูแข็งอะไรนั่น น้องมีเรียนทำอาหารตอนบ่ายแต่นั่งแท็กซี่ออกมา ที่สำคัญเธอเข้ามาที่โรงพยาบาลของมึงตอนนี้ กูต้องการให้มึงโทรสั่งเจ้าหน้าที่ให้รายงานว่าเข้ามาตรวจอะไร ”
“ เออ ได้ ๆ เดี๋ยวกูจัดการให้ รอแป๊บ เออ แล้วเธอชื่อนามสกุลอะไรวะ ”
“ ชื่อนิ่มอนงค์ นามสกุลไม่รู้ จำไม่ได้ มึงบอกแค่ชื่อนั่นแหละ คงจะมีซ้ำกันไม่มากหรอก ชื่อเฉิ่ม ๆ เชย ๆ แบบนี้ ”
“ โอเค รอแป๊บ ”
- Writer
