Wildest Dream With My Uncle Joe

Chapter 1

CZARINA

Napabalikwas ako ng bangon. Nang maalala ko na naman ang miserableng nangyari sa buhay ko. 1 year ago na ang nakakalipas, pero sariwa pa rin talaga sa akin ang lahat. At ang masaklap pa nito hinahanap hanap ko ang kakaibang karanasan na 'yon. Nandyan 'yong nag order pa ako ng vibrator para lang paligayahin ang sarili ko ng mag-isa. Ganon na ako ka obsessed sa salitang s*x na noon ay diring diri ako kapag marinig ko pa lang mula sa mga mean girl friends ko noong high school pa lang kami. Masyado kasi silang liberated. Lahat sila may karanasan na sa pakikipag s*x, samantalang ako wala. Kaya out of place ako lagi kapag pinag uusapan nila ang mg experiences nila. Para kasi sa akin ang s*x ay para sa dalawang taong nagmamahalan lang at ito'y sagrado. Hindi ko lubos akalain na mapapabilang ako sa mga makasalanang tao sa lipunan. After naman nang pangre rape ni kuya Garry sa akin hindi naman ako nakipag s*x sa iba. Napanuod ko lang kasi kong paano magpaligaya ng sarili at ang mga gamit na kakailanganin. Kaya doon na ako nawili na mag order ng iba't-ibang klaseng size nang t-t- na s*x toys. Hanggang sa hindi na rin ako nakukuntento kaya pinangarap ko ng mapasukan ng totoong t-t.. Pero, paano at kanino..

I'm 19 years old now, nasa third year College pa din at malapit na ring maka graduate napapansin ko nga hindi na nag uuwi si Uncle Joe sa Pilipinas, siguro nga kinasal na din siya sa long time girlfriend niya at mas mabuti na rin naman 'yon para hindi na ako ang nakikita palagi ng kan'yang mga mata. Badtrip kaya. Sa totoo lang napaka strict niya pa rin sa akin kahit nasa hustong gulang na rin naman ako.

Simula nang namatay ang magulang ko, siya na ang tumayong magulang ko. Siya ang nakasama ko sa mga events sa school. Akala nga nila siya ang Daddy ko pero, hindi ko naman dini deny sa lahat Uncle ko lang siya.

Hindi ko na inisip pa si Uncle Joe, inayos ko na ang sarili ko para makapasok na ako sa school. Ihahatid na naman kasi ako ng driver naming si Mang Herbert, sa totoo lang nakaka pikon na nga rin si Uncle ginagawa niya akong bata, imbes payagan na niya akong magka kotse at mag drive mag-isa. Nakakairita!! Kong 'di lang talaga siya kapatid ni Daddy at siya lang ang kaisa isang kapatid nito. Hindi ko siya susundin.

Nakabusangot akong lumabas ng kwarto patungo sa labas kong saan naghihintay ang driver namin.

"Ma'am tayo na ho." wika ng driver naming si Mang Pablo. Nagtataka ako bakit siya ang maghahatid sa akin at hindi si Mang Herbert pero, hindi na ako nag-usisa pa at baka ma late pa ako sa school. Mahirap na at strict pa naman ang professor ko sa first subject.

"Sige po.." sagot ko naman.

Habang pumapasok ako sa loob ng Van ng biglang nanikip ang dibdib nito at hindi siya makahinga pa.

"Ma'aaaam!!" habol hininga na usal nito habang humahawak sa braso ko. Kaya bigla na lang akong nataranta ng wala sa oras. Nagsisigaw ako ng; "Helppppppp! Help meeeeee!" malakas na sigaw ko na tama lang na marinig ng mga kasambahay sa loob para matulungan kami.

Mga ilang minuto lang nakita kong humahangos si Ibyang na maid sa Mansyon.

"Senyorita, anong nangyari? Bakit ka sumisigaw?" tanong nito.

"Ibyang, pwede ba mamaya muna ko tanungin dyan. Paki tulungan na lang ako, dalhin natin si Mang Pablo sa ospital." utos ko kay Ibyang na parang wala pa sa sarili.

"O..Opo, ma'am.." sagot nito at sa wakas na gets niya rin ang gusto ko.

Nadala namin sa ospital si Mang Pablo at nalaman namin na nakaranas siya ng heat stroke. Kaya halos panawan ako ng ulirat sa pagkakagulat. Hindi ko akalain na magkakagan'yan siya sa isang iglap lang. Kanina lang maayos naman siya ng nakausap ko tapos all of a sudden heto nakaratay na agad siya.

Maya maya lang nagising ako ng may ipa amoy sila sa akin at katabi ko na si Ibyang ngayon. "Ibyang, kamusta na si Mang Pablo?" tanong ko agad dito.

"Czarina, hwag kang mabibigla ha, p...patay na si Mang Pablo.." wika ni Ibyang na halatang katatapos lang umiyak nito. At nauutal pa sa pagkakasabi sa akin.

"W..What??? Paki ulit nga ang sinabi mo, Ibyang. Sinong namatay?" tanong ko ulit dito at baka nabingi lang ako. Kaya pina ulit ko sa kan'ya..

"S..Si Mang P..Pablo." wika niya ulit. Huhuhuhu!!

Hindi nga ako nabingi at totoo ang sinabi niya. s**t! Anong gagawin ko? Mabilis akong bumangon sa hospital bed. "Saan ka pupunta, Czarina???" tanong ni Ibyang. Nang makitang aalis ako sa kwarto kong saan ako naka confine.

"Sa kotse lang kukunin ko ang cellphone ko. I'm going to call Uncle Joe, hindi ko alam ang gagawin ko." wika ko at malapit na rin akong maiyak. Tang-na naman bakit ngayon pa. Ngayon pa na may pasok ako sa school at isang absent o late ko lang sa matandang dalaga na professor namin masususpend na talaga ako.

"Hwag na ako na lang ang kukuha ng bag mo. Naka dextrose ka pa, hindi mo maalis agad yan." ani ni Ibyang. Oo nga naaalala ko nga pala na may dextrose na naka kabit sa kamay ko.

"Sige. Salamat, Ibyang." wika ko.

Nang maka alis na ito hindi pa rin ako mapakali at kagat kagat ko ang kuko sa daliri, ganito ako kapag nate tense. s**t!! Hindi na ako nakapasok sa school. Halo halo ang tumatakbo sa isipan ko. Bakit ba kasi ngayon pa!!! Hindi ako makapag isip ng maayos. Nanginginig ako sa takot ng sobra at kagat kagat ko ang kuko ko. Ganito kasi ako kapag natetense ako.

Maya maya lang bumalik na si Ibyang dala dala na niya ang cellphone ko. At inabot niya kaagad sa akin ito at mabilis kong dinial ang roaming number ni Uncle Joe sa states. Naka ilang ring lang naman ito ng sumagot siya agad. Hindi ko alam kong bagong gising ba siya ngayon pero, para siyang antok pa base sa tono ng boses niya. Napagalitan pa nga niya ako kasi madaling araw raw sa ibang bansa ngayon. Nasa Canada siya habang nag aasikaso ng business nila ni Daddy. Sinabi niya rin sa akin na aayusin niya lang ang pag take over sa mga kailangan niyang iwan na trabaho at lilipad na rin siya pabalik dito.

"Yes! Czarina, bakit ka napatawag. Alam mo ba kong anong oras na dito ngayon?" tanong niya at sa tono ng boses niya para siyang irita sa pagtawag ko.

"S..Sorry to disturb you Uncle Joe pero, kailangan ko lang sabihin sayo na p...patay na si Mang P..Pablo.." sagot ko na naiiyak na rin.

"What??? Are you serious, Cza??? Kailan pa? At anong kinamatay niya?" tanong nito sa akin.

"Heat stroke po, Uncle Joe. Please! I need you here. I don't know what to do.." wika ko ulit.

"Okay, okay. Stop crying. Sige, aayusin ko lang ang pag take over ng mga files dito at uuwi na rin ako dyan.." sagot niya. Kaya napanatag na rin ako.

"Thank you, Uncle." wika ko. At pinatay ko na ang tawag ni hindi ko nga hinintay ang sagot niya. Kong ako lang ayoko siyang tawagan at pauwiin dito. Nahihirapan ako kapag nandito si Uncle kaso wala naman akong choice kundi ipaalam dito ang nangyari.

Nang pumasok ang nurse pina alis ko na din ang dextrose sa kamay ko. Medyo, okay naman na ako. Ang OA lang ni Ibyang, para ipa dextrose ako.

Si Ibyang ang personal Nanny ko. Halos 'di naman naglalayo ang edad namin kaya tinatawag niya lang ako sa pangalan at hindi na rin iba sa akin si Ibyang.

One Hour Later.. Nang sumunod sa ospital si Mang Herbert Manang Yolly, ang mayordoma ng Mansyon at nakaka kilala sa mga kamag anak ni Mang Pablo. "Nanay Yolly," anas ko sabay lapit dito at yakap. Hindi na rin iba sa akin si Nanay Yolly, siya na halos ang tumayong Ina ko ng mamatay ang Mommy ko. Mahirap mawalan ng magulang sa murang edad at maiiwan ka lang sa mga hindi mo naman kadugo pero, tinuturing ko na rin silang pamilya ko.

Sila na ang nag-ayos kong saan ibiburol si Mang Pablo kong sa probinsya ba nila o dito na sa Manila. Nag hihintay pa rin ng sagot mula sa kaanak nito. Nakakalungkot sapagkat matagal ng nanilbihan si Mang Pablo sa pamilya namin at nakagaanan ko na rin ito ng loob sa nakalipas na panahon. Kaya parang ang sakit na kunin siya agad ni Lord na wala namang ini indang sakit o baka nga tinatago niya lang.

Napatingin ako sa smart watch na suot ko at nanlaki ang mga mata ko ng pasado ala otso na nang umaga at late na ako ng isang oras sa first subject ko. Hindi ko alam kong papasok pa ba ako o hindi na.

"Excuse me, Nay may tatawagan lang po ako." wika ko. Naisip kong tawagan na lang ang president namin at ipapaalam ang nangyari sa Mansyon kanina para sabihin niya sa professor namin.