“อาหารอร่อยมากเลยเกี๊ยว”
“ลูกสาวร้านข้าวมันไก่เชียวนะ ไม่อร่อยได้ไง” ฉันยิ้มปลื้มเพราะมีแต่คนชมก่อนหน้าที่พายจะเดินเข้ามาชมก็มีพี่เคสประธานออกค่ายอาสาแล้วก็น้องๆ ปีหนึ่งรวมถึงเด็กๆ ในพื้นที่ด้วย
“กินให้อิ่มพรุ่งนี้จะได้มีแรงทำงาน”
“ว่าแต่พรุ่งนี้เช้ามีอะไรกินเหรอ”
“เห็นแก่กิน” ไม่วายถูกแขวะจากคนข้างๆ อีกนั่นแหละ สองคนนี้น่าจับมัดรวมแล้วยัดไว้ในห้องมืดสักคืนดูสิว่าจะทะเลาะกันจนเสียงแหบแห้งหรือว่าจะสามัคคีช่วยกันแก้เชือกที่มือ
“มึงมากกว่าไอ้สัว นั่งเฝ้าไม่ห่างเลยนะ” ไอ้สัวยกไหล่ไม่ได้สนใจแต่ก็ไม่ได้เงียบ
“ก็ดีกว่าไม่มีใครให้เฝ้า วิ่งลงเขาไปมึงอะ เป็นกูไม่อยู่เถียงต่อละ”
“มึงนี่มัน อย่าให้กูมีบ้าง” พายชี้หน้าแล้วตอบกลับอย่างจริงจัง เรื่องแบบนี้ก็ยอมกันได้ที่ไหน มีเรื่องอะไรบ้างที่สองคนนี้ยอมกัน
“พอได้แล้วค่ะ น้องๆ จะเข้ามาตักข้าว พี่ๆ ทะเลาะกันอยู่นั่นน้องยืนรอเป็นโรคกระเพาะแล้วค่ะ”
