วิวาห์นี้ฉันไม่ได้เลือก

Not! Married 14 เพราะความหวังดี

"แกพูดแล้วนะโฮป...อย่ามาคิดว่าตัวเองตอบตกลงแต่หนูวาววาคัดค้านแน่นอนเลยจะทำลอยตัวเหนือปัญหานะ" ฮับเปอร์พูดกับลูกชายอย่างรู้ทัน

"ครับพ่อ" เขาก้มหน้าคิ้วขมวดทันทีเมื่อพ่อรู้ทันความคิดของเขา ส่วนวาววาตอนนี้หน้าเครียดมากเพราะเธอคิดว่าจะต่างคนต่างแยกกันไปแต่พ่อแม่ของเธอและโฮปมาที่นี่ได้ยังไงกันนะ?!

"พ่อ~แม่~" วาววามองหน้าของทั้งสองและเรียกเสียงสั่น

"คราวนี้ก็ไม่มีอะไรมาปฏิเสธแล้วสินะ...ถ้าไม่แต่งก็ไม่ต้องมารับช่วงต่อบริษัทมรดกทุกอย่างก็ไม่ต้องมาเอาพ่อไม่ยอมให้ลูกเสียตัวฟรี ๆ หรอก รอบนี้ลูกต้องแต่งงานจริง ๆ เพื่อเป็นการรักษาหน้าตาของพ่อแม่อย่าทำให้พ่อแม่ต้องผิดหวังเลยนะวาววา" วศินพูดกับลูกสาว

"ตะแต่เรา...เราไม่ได้รักกันนะคะแล้วจะแต่งงานกันได้ยังไงอะพ่อคะแม่คะ...ฮึก!" วาววาพูดทั้งน้ำตารอบที่แล้วกับรอบนี้มันต่างกันจริง ๆ นะ

"แล้วลูก...ทำผิดพลาดทำไมละ?" วิเวียนถามลูกสาวกลับไป

"ตกลงตามนั้นแหละ" นับพลอยพูดจบหลังจากนั้นผู้ใหญทั้งสี่คนก็เดินออกไปทิ้งไว้เพียงโฮปและวาววาอยู่ในห้องสองคน

พรึ่บ! วาววาทิ้งตัวนั่งลงกับเตียงก่อนจะเอามือปิดหน้าและร้องไห้เงียบ ๆ เธอไม่อยากให้โฮปมาเห็นเธอร้องไห้แม้ว่ามันจะปิดไม่มิดก็ตาม

"ฮึก!"

"จะร้องไห้ทำไม?" โฮปถามขึ้นนั่นทำให้วาววาโมโหหันมองด้วยความไม่พอใจอย่างแรง

"เพราะนายนั่นแหละ! พูดแบบนั้นออกไปได้ยังไงกันแต่งงานเหรอ?! นายคิดว่าเราจะแต่งงานและอยู่กันได้จริง ๆ เหรอโฮป?! ทำไมพูดอะไรไม่คิดไร้สมองแบบนั้นฮะ?! ไอ้บ้า! ไอ้บ้า! ไอ้บ้า!" ตุบ! ตุบ! ตุบ! วาววาทุบโฮปกระหน่ำตอนนี้เขายังไม่ได้สวมเสื้อผ้าเลย

"โอ๊ย ๆ ๆ ใจเย็นก่อนได้ไหมเนี่ย?!" หมับ! โฮปจับมือของวาววาทั้งสองข้างเอาไว้แน่นและตะโกนเสียงดังเพื่อให้วาววาหยุดฟังเขาพูดก่อน

"ไม่เย็นแล้ว!!!" และเธอก็สวนเขากลับมาทันที

"ฉันเป็นผู้ชายนะเว้ย! และฉันก็นับถือพ่อแม่เธอเป็นเหมือนพ่อแม่อีกคน! ฉันไม่สามารถพูดจาทำร้ายจิตใจทั้งสองได้หรอก! จะให้ฉันบอกว่าไม่หรอกครับ! ผมไม่มีทางรับผิดชอบลูกสาวคุณลุงคุณป้าแบบนั้นเหรอ?! ฉันทำไม่ได้หรอกนะวาววาท่านทั้งสองก็เปรียบเป็นพ่อแม่ฉันเหมือนกัน!!"

"แล้วจะเอายังไงเล่าจะแต่งงานจริงเหรอฉันไม่อยากแต่งงานไม่อยากแต่งงาน!!" วาววาดิ้นไปมาบนที่นอน

"แต่งไปก่อนแล้วค่อยหย่า...โอเครไหม?" โฮปถามเธอ

"เสียประวัติหมด T^T" วาววาเบะปาก

"จะเสียประวัติหรือเสียสมบัติ?" โฮปถามเธอเพราะเขารู้ว่าพ่อแม่ทำจริงแน่เรื่องยกสมบัติให้แผ่นดินอะและเขาไม่มีวันยอมแน่นอน ในเมื่อเขาเป็นลูกชายคนเดียวและทำตัวดีมาตลอด ช่วยงานที่บริษัททุกอย่าง ทั้งเหนื่อย ทั้งล้า เรื่องอะไรเขาต้องเสียมรดกที่ควรเป็นของเขาไปละ

"ฮึก! หน้าเงินนิ" วาววาปาดน้ำตา

"จะว่าอย่างนั้นก็ได้แต่ฉันไม่ยอมเสียในสิ่งที่ควรเป็นของฉันหรอกนะวาววาเราเป็นลูกคนเดียวของพ่อแม่แล้วทำไมต้องปล่อยให้สมบัติพวกนั้นเป็นของแผ่นดินด้วยละ?"

"นั่นสิ" วาววาเริ่มคิดตามและพยักหน้า

"เพราะงั้นเรามาแต่งงานและสักปีสองปีค่อยหย่า บอกพ่อแม่ว่าเราไปด้วกันไม่ได้จริง ๆ อยู่ด้วยกันไปก็มีแต่ความทุกข์ใจถึงเวลานั้นพ่อแม่ก็คงไม่ว่าอะไรเพราะเราได้ลองอยู่ด้วยกันแล้ว ลองคิดดูแล้วกันว่าจะยอมเสียประวัตินิดหน่อยหรือว่าจะเสียมรดกทุกบาททุกสตางค์ให้แผ่นดิน"

"..." วาววาเงียบและพยายามคิดตามโฮปซึ่งมันก็เป็นเรื่องจริงอย่างที่เขาว่านั่นแหละเธอเองก็เป็นลูกคนเดียวนะ คิดว่าสมบัติทุกอย่างของพ่อแม่ต้องเป็นของเธออย่างแน่เลยเพราะงั้นที่ผ่านมาเธอเลยพยายามพิสูนจ์ตัวเอง ทั้งตั้งใจเรียน ทั้งตั้งบริษัทเพื่อให้พ่อแม่เชื่อมั่นว่าเธอสามารถดูแลธุรกิจของครอบครัวได้อย่างแน่นอนและทำไมเธอต้องปล่อยให้พ่อแม่ยกสมบัติให้ใครก็ไม่รู้ด้วยละ และอีกอย่างพ่อแม่เธอก็อยากให้แต่งงานกับโฮปอยู่แล้วเพราะงั้นก็ถือว่าทำเพื่อความสบายใจของพ่อแม่แล้วกัน เมื่อเวลาผ่านไปสักปีสองปีก็ค่อยเลิกกันตามที่โฮปว่ามานั่นแหละ

"เงียบเลยตกลงว่าไง?"

"ตกลง...มาแต่งงานกันเถอะ" วาววาตัดสินใจอย่างแน่วแน่

"โอเค!! งั้นก็ไปบอกพ่อแม่ของเรากันเถอะ" พรึ่บ! โฮปลุกขึ้นจากเตียงแต่เขาลืมไปว่าตัวเองนั้นยังไม่ได้ใส่เสื้อผ้าเลย

"0.0" วาววาเห็นก็จ้องตาโตทันที

"เฮ้ยยย!" โฮปตกใจเอามือปิด

"กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด!!" และเหมือนวาววาจะพึ่งรู้ตัวแล้วกรี๊ดออกมาเช่นกัน

"อ๊ากกกกกกกกกกกกก!!"

ห้องอาหาร

"คิดว่าสองคนนั้นจะแต่งกันจริงไหม?" เสียงของวิเวียนถามขึ้นตอนนี้ทั้งสี่มารวมตัวกันที่ห้องอาหารเพื่อรอทั้งสองมาคุยเรื่องแต่งงาน

"ถ้าเอาตามที่ฉันคิดนะสองคนนั้นน่าจะแต่งและก็วางแผนหย่าในอีกปีหรือสองปี ที่แต่งงานก็เพื่อให้เราสบายเท่านั้นแหละคิดว่าสองคนนั้นจะญาติดีกันง่าย ๆ เหรอ?" ฮับเปอร์พูดอย่างรู้ทันลูกชายตัวเอง

"ฉันก็คิดอย่างนั้นนะสองคนนั้นก็เจ้าแผนการเหมือนเรานี่แหละ" วศินเห็นด้วย

"ก็ลูกเรานิคะไม่เหมือนสิแปลกแต่ต่อให้สองคนนั้นจะแต่งงานกันด้วยเหตุผลอะไรหรือวางแผนหย่าในอีกสองปีข้างหน้า ฉันก็ไม่ยอมหรอก^^" นับพลอยยิ้มเจ้าเล่ห์

"เรื่องนั้นค่อยว่ากันเถอะให้พวกมันได้แต่งงานกันก่อน" ฮับเปอร์พูดกับภรรยา

"แต่เราทำถูกแล้วใช่ไหมเนี่ยที่ไปบังคับลูกอะในเมื่อลูกไม่ได้รักกันเลย...?" วิเวียนตั้งคำถาม

"แล้วจะปล่อยให้ลูกเราทะเลาะและเป็นศัตรูกันแบบนี้เหรอถ้าไม่ได้อยู่ด้วยกันไม่มีทางคืนดีและปรับความเข้าใจกันแน่นอนเลย เราเป็นเพื่อนกันนะแต่ทำไมลูกของเราเป็นศัตรูกันเรื่องราวมันเริ่มตั้งแต่ตอนไหน?" นับพลอยถามวิเวียนที่ทั้งสี่ทำลงไปทั้งหมดก็เพื่อให้ลูกสองคนได้ปรับความเข้าใจได้ ได้อยู่ด้วยกันและคุยกัน

"ถ้ามันไม่ตีกันเราจะมาจับคู่แบบนี้เหรอคะฉันไม่สบายใจหรอกนะที่ลูกคนสองต้องมาตีกันและเป็นศัตรูกันแบบนี้น่ะ วาววาก็เหมือนลูกสาวของเรานะวิเวียน" ฮับเปอร์พูดกับวิเวียน

"เฮ้อออออ~ อยากรู้จริง ๆ เลยว่าอะไรทำให้สองคนนั้นเป็นแบบนั้น" แม้แต่พวกเขาที่เป็นพ่อแม่เองก็ไม่รู้เหมือนกันว่าวาววากับโฮปกลายเป็นศัตรูคู่แข่งกันตั้งแต่เมื่อไหร่ ทั้งที่ตอนเด็ก ๆ ก็ยังดูรักกันดีอยู่เลย และเรื่องความสัมพันธ์ของทั้งคู่ก็ทำให้คนเป็นพ่อแม่อย่างพวกเขาทั้งสี่คนไม่สบายใจเลยอยากแก้ไข้ความสัมพันธ์ของทั้งคู่ก่อนที่พวกเขาจะแก่และจากไปก่อน

ก๊อก ๆ

"เข้ามา" ฮับเปอร์พูดอนุญาตและร่างทั้งสองก็ปรากฎขึ้นโฮปกุมมือของวาววาด้วย ซึ่งภายใจของเธอนั้นแทบระเบิดแล้วแต่ต้องข่มใจเอาไว้ก่อน

"นั่งสิ...นอนด้วยกันคืนเดียวจับมือจับไม้แล้วเหรอ?" นับพลอยถามลูกชายตัวเอง

"ผม...เอ่อ เราตกลงกันแล้วครับว่าจะรับผิดชอบต่อการกระทำทั้งหมด...เราจะแต่งงานกันครับ!" โฮปไม่ยอมนั่งและพูดต่อหน้าทุกคน

"ค่ะ เรื่องที่เราทำมันผิดพลาดไปแล้วไม่สามารถย้อนกลับไปแก้อะไรได้แล้ว เพราะงั้นสิ่งที่พวกเราต้องทำคือการรับผลแห่งการกระทำของตัวเองค่ะ" วาววาก้มหน้า

"ผมต้องขอโทษลุงวศิน ป้าวิเวียนด้วยนะครับที่ล่วงเกินวาววาไป...แม้ว่าจะเพราะฤทธิ์แอลกอฮอล์ก็ตามแต่ผมในฐานะที่เป็นผู้ชายก็ควรมีสติมากกว่านี้ เรื่องทั้งหมดผมผิดเองครับ!!" พรึ่บ!! โฮปเล่นใหญ่ด้วยกันคุกเข่า

"วะวาวก็ด้วยค่ะ!! ขอโทษที่เป็นลูกไม่รักดีนะคะ!!" พรึ่บ! วาววาเองก็คุกเข่าเช่นกัน

"เอาละลุกขึ้นซะ...ในเมื่อรู้แล้วต้องทำยังไงพ่อแม่ก็ไม่โกรธหรอก" นับพลอยพูดและจับตัวให้ทั้งสองยืนขึ้น

"เดี๋ยวพ่อแม่จะไปหาฤกษ์ยามให้แล้วกัน ส่วนเรื่องงานแต่งอยากจัดแบบไหนก็จัดการเลยเป็นออแกนไนซ์คนเก่งทั้งคู่นิ" วิเวียนพูดกับทั้งสอง

"ค่ะแม่..."

"ผมจะไม่ทำให้ทุกคนผิดหวังอีกแล้วครับ"

"งั้นไหน ๆ ก็จะแต่งงานกันแล้วก็ย้ายไปอยู่ด้วยกันเลยสิ พ่อเตรียมบ้านไว้ให้แล้ว" หมับ! ฮับเปอร์โยนกุญแจบ้านให้โฮป

"อะอะไรนะครับ?!"

"อยู่ด้วยกัน?!" ทั้งคู่ตกใจมาก

"ก็ในเมื่อยังไงก็ต้องแต่งงานกันอยู่แล้วเพราะงั้นก็ย้ายไปอยู่ด้วยกันเลย จะไปคุยเรื่องงานแต่งงานได้ถนัดจะนั่งคุยนอนคุยก็ไม่มีใครว่า^^" ฮับเปอร์ยิ้มให้ทั้งสอง

"เอ่อ พ่อแม่ยอมเหรอคะ?" วาววาหันไปถามพ่อแม่

"ยอมสิพ่อเองก็ออกเงินค่าบ้านหลังนั้นไปเหมือนกันนะ เพราะงั้นไปอยู่เถอะพ่อไม่อยากเสียเงินฟรี"

"พ่อออออออออ~~ ยอมให้ลูกสาวไปอยู่กับคนอื่นได้ยังไงคะ?!" วาววาถาม

"คนอื่นที่ไหนนั่นว่าที่สามีนะลูก"

"ตะแต่..."

"ไปอยู่เถอะเพราะแม่ให้คนเก็บของลูกออกจากบ้านหมดแล้ว^^"