DISTANCE03:อยากให้เข้าใจ
1598 Words
DIATANCE 03
*****************************
[THANA : SAID]
ผมรู้นะว่ามะนาวคิดมากและไม่สบายใจเรื่องที่ผมใกล้ชิดกับเชอรี่มากเกินไป แต่ผมคิดว่าเธอกำลังคิดมากไปเอง
เพราะผมกับเชอรี่เราสองคนไม่ได้คิดอะไรเกินเลยกันด้วยซ้ำ เมื่อก่อนเคยเป็นยังไงตอนนี้ก็ยังคงเป็นแบบนั้นเหมือนเดิม
แต่ดูเหมือนว่ามะนาวจะไม่ชอบและไม่อยากให้ผมใกล้ชิดกับเชอรี่มากเกินไป ผมเองก็ไม่รู้จะทำยังไงเหมือนกัน
พยายามบอกเธอไปแล้วว่าไม่ต้องคิดมากเพราะมันไม่ได้มีอะไร ผมยังยืนยันคำเดิมนะว่าผมยังรักมะนาวเหมือนเดิม และเธอก็คือคนเดียวที่อยู่ในใจผมด้วย
ตั้งแต่ที่เราคบกันมาไม่เคยมีเรื่องผู้หญิงมาให้เธอระแวงเลยด้วยซ้ำ เวลาที่ผมรักใครผมแม่งก็พร้อมจะดูแลอย่างเต็มที่และไม่เคยทำอะไรลับหลังให้เธอต้องคิดมากหรือเสียใจเลย
แล้วทำไมช่วงนี้ดูเหมือนว่ามะนาวจะทำเหมือนไม่พอใจเวลาที่เชอรี่มาหาผม หรือเวลาที่ผมอยู่กับน้อง
ทั้งๆ ที่ผมก็บอกเธอตลอดว่าเชอรี่เป็นเหมือนน้องสาวผมคนหนึ่งเท่านั้นไม่ได้มีอะไรมากกว่านั้นเลยเว้ย และผมก็ไม่ได้คิดอะไรกับเชอรี่แบบนั้น
ผู้หญิงคนเดียวที่ผมรักก็คือก็มะนาวเท่านั้น
เธอน่าจะเชื่อใจผมมากกว่านี้นะเราจะได้ไม่ต้องมาทะเลาะกันเพราะเรื่องเดิมๆ แบบนี้
ผมเองก็ไม่ได้อยากทำให้มะนาวต้องคิดมากหรอกนะ แต่มันไม่ได้มีอะไรจริงๆ จะให้ผมทิ้งน้องมันก็ไม่ได้ไงเพราะเราสนิทกันมานานแล้ว
แต่ก็ไม่รู้จะต้องพูดยังไงให้เธอสบายใจขึ้นเหมือนกัน ผมเอื้อมมือไปกุมมือคนตัวเล็กเอาไว้เพราะไม่อยากให้เราต้องมาทะเลาะเพราะเรื่องเดิมๆ แบบนี้
“เชื่อใจเรานะ เราไม่เคยทำอะไรลับหลังเธอแน่นอนนาว เรารักเธอนะ แม่งรักมากด้วย”
“นายไม่รู้เหรอธนาว่าเชอรี่ไม่ได้คิดกับนายแค่พี่ชายอ่ะ”
“เธอคิดมากไปนะ เชอรี่ก็ทำแบบนี้กับเรามานานแล้ว การที่น้องจะทำเหมือนเดิมเราว่ามันไม่น่าจะมีปัญหานะ เพราะยังไงแล้วคนที่เรารักก็คือเธอ”
“...”
มะนาวไม่ได้พูดอะไร เธอเงียบแล้วมองหน้าผมเหมือนว่าเรื่องนี้ผมทำให้เธอไม่สบายใจ
อย่างที่บอกนั่นแหละว่าผมไม่ได้อยากทำให้เธอไม่สบายใจแต่จะให้ผมทำยังไงได้ล่ะในเมื่อผมทิ้งทั้งสองคนไม่ได้
ไม่ใช่ว่าผมแม่งอยากมีเมียสองคนนะเว้ย แต่ผมคิดกับเชอรี่แค่น้องเท่านั้น มะนาวน่ะยังไงก็เป็นตัวจริงของผมอยู่แล้วล่ะ
พอเห็นว่าเธอเป็นแบบนั้นมันก็ทำให้ผมไม่สบายใจเหมือนกัน ทุกครั้งที่กลับเข้ามาในห้องเราก็ต้องทะเลาะกันด้วยเรื่องเดิมๆ มันเลยทำให้ผมรู้สึกเบื่อขึ้นมา และมักจะเป็นผมทุกครั้งด้วยที่ง้อเธอ
“เราไม่อยากให้เราสองคนต้องมาทะเลาะกันแบบนี้เลยนะ”
“แล้วคิดว่าเราอยากทะเลาะกับนายเหรอธนา เราเองก็เหนื่อยเหมือนกันนะที่ต้องมาทะเลาะกับนายด้วยเรื่องเดิมๆ แบบนี้อ่ะ”
“แต่มันไม่ได้มีอะไรจริงๆ ไงแล้วจะให้เราทำยังไงเธอถึงจะเชื่อใจเรา”
“เว้นระยะห่างกับเชอรี่ทำได้หรือเปล่า?”
“เฮ้อ ไม่ว่าเราจะพูดยังไงเธอก็เลือกที่จะไม่ฟังอะไรเลยสินะ”
ไม่ใช่ว่าผมไม่อยากทำให้มะนาวสบายใจนะ อะไรที่เป็นความสุขของเธอน่ะผมก็ทำให้ทั้งนั้นนั่นแหละ
แต่เรื่องนี้ผมคิดว่าเธอทำให้มันกลายเป็นเรื่องใหญ่เองทั้งที่มันก็ไม่ได้มีอะไรเลยด้วยซ้ำ
ตลอดเวลาที่เราคบกันมาผมเคยมีเรื่องผู้หญิงเข้ามาให้เธอต้องเสียใจหรือเปล่าล่ะ
ทำไมเธอถึงไม่นึกถึงตรงนี้บ้าง ผมตามใจเธอมาตลอดไม่ว่าเธออยากให้ผมทำอะไรแค่เอ่ยปากเท่านั้นผมก็พร้อมที่จะทำให้หมดเลย
แต่เรื่องของเชอรี่ผมทำให้ไม่ได้จริงๆ เพราะน้องเองก็ไม่มีใครแล้ว มันแปลกตรงไหนที่ผมกับน้องจะไปไหนมาไหนด้วยกัน
เพราะเมื่อก่อนเราก็ทำแบบนี้ตลอดไงก็ไม่เคยเห็นมีปัญหาอะไรเลยด้วยซ้ำ จริงๆ แล้วถ้ามะนาวไม่หาเรื่องทะเลาะกันมันก็ไม่ได้มีอะไรเลยด้วยซ้ำ
“เธอคิดว่าเชอรี่จะมาแย่งเราไปจากเธองั้นเหรอ?”
“ถ้าเราบอกว่าใช่ นายจะเชื่อเราหรือเชื่อน้องที่นายสนิทด้วยกันมาตั้งแต่เด็กล่ะ?”
“เราบอกเธอเลยนะว่าถ้าเกิดว่าเชอรี่คิดกับเรามากกว่าพี่ชายน่ะ น้องก็คงไม่พูดชมเธอให้เราได้ยินบ่อยๆ หรอก”
“...”
“เวลาที่เราอยู่กับน้อง น้องมักจะถามถึงเธอตลอดว่าเธอไม่มาด้วยเหรอ แล้วเธอจะน้อยใจหรือเปล่า บางครั้งน้องก็บอกว่าเธอน่ารักและใจดีมากด้วย ถามหน่อยเหอะคนแบบนี้น่ะเหรอที่จะมาแย่งความรักของเราไปจากเธออ่ะ”
“...”
“มีเหตุผลหน่อยสินาว แม้กระทั่งวันที่เราทะเลาะกันน้องยังบอกให้เรารีบกลับมาง้อเธอเลยด้วยซ้ำ เพราะน้องไม่อยากให้เธอไม่สบายใจ เราว่ามีแต่เธอนะที่คิดมากไปเองทั้งที่มันไม่ได้มีอะไรให้ต้องคิดมากเลย”
ที่ผมไม่ได้ทำตามที่มะนาวบอกให้ผมเว้นระยะห่างจากเชอรี่น่ะ เพราะผมคิดว่ามันไม่ได้อะไรเลยไง
เวลาที่ผมอยู่กับเชอรี่น้องก็ไม่เคยพูดถึงมะนาวในทางที่เสียหายเลย ไม่เคยพูดใส่ร้ายหรือบอกให้ผมเลิกกับเธอด้วยซ้ำ
มีแต่บอกให้ผมเข้าใจเธอและเอาใจเธอเพื่อไม่ให้ทะเลาะกัน แล้วแบบนี้เหรอคือคนที่จะเข้ามาแย่งผมไปจากเธอ
ผมยอมรับก็ได้ว่าที่ผ่านมาตั้งแต่ที่เชอรี่เข้ามาผมก็เริ่มมีเวลาให้มะนาวน้อยลง เพราะต้องแวะไปหาเชอรี่ด้วย
เราสนิทกันมานานจะปล่อยน้องเอาไว้คนเดียวมันก็ไม่ได้ไง ตอนแรกเธอก็เข้าใจนะแถมยังบอกให้ชวนเชอรี่มาเล่นที่ห้องเราด้วยซ้ำ
แต่พอพักหลังๆ เธอกลับบอกว่าไม่อยากให้เชอรี่มาแล้ว ไม่อยากให้เธอเข้ามาในความสัมพันธ์ของเราสองคน
และบอกว่าผมเริ่มมีเวลาให้เธอน้อยลงตั้งแต่ที่เชอรี่เข้ามา และยังเอาเวลาของผมไปด้วย มันเลยทำให้เธอน้อยใจผมบ่อยครั้งและทำให้เราทะเลาะกันด้วย
“เราไม่ทะเลาะกันได้มั้ยนาว เราแม่งเหนื่อยว่ะ”
“เหนื่อยเพราะเราเหรอ?”
“มันเหนื่อยทุกอย่าง ทั้งเรื่องเรียน เรื่องงาน รวมถึงเรื่องของเราด้วย”
“งั้นเราเลิกกันมั้ยธนา เพราะเราเองก็เหนื่อยเหมือนกันที่ต้องพยายามคิดว่าแฟนตัวเองติดงานเลยไม่มีเวลาให้เรา ไม่ใช่ติดอย่างอื่น”
“พูดคำว่าเลิกอีกแล้วนะ เราบอกเธอแล้วไงว่าถ้าเราไม่รักเธอเราก็คงบอกเลิกเธอไปนานแล้วล่ะ เพราะงั้นอย่าพูดคำว่าเลิกอีก เราแม่งไม่เลิก”
“แล้วจะอยู่กันแบบนี้เหรอ คิดว่าการที่เราอยู่แบบนี้มันจะทำให้เราทั้งสามคนมีความสุขหรือไง”
“สามคนที่ไหน เราสองคนต่างหากเพราะเชอรี่ไม่เกี่ยว”
“จะไม่เกี่ยวได้ยังไงในเมื่อนายเป็นคนดึงเธอเข้ามาในความสัมพันธ์ของเราตั้งนานแล้ว”
“...”
คำพูดของมะนาวทำให้ผมเงียบไปทันที ก่อนที่เธอจะบอกว่าไม่ใช่แค่เธอคนเดียวที่คิดแบบนี้
แต่คนที่รู้จักเราสองคนและสนิทกับเราก็คิดเหมือนกับเธอ และก็มีหลายคนเดินเข้ามาถามด้วยว่าเธอผมกับเลิกกันแล้วเหรอเพราะเห็นว่าผมไปอยู่กับผู้หญิงคนอื่น
มันเลยทำให้เธอไม่สบายใจและคิดมากมาตลอด แล้วทำไมแม่งต้องเชื่อคนอื่นและเอาคำพูดของคนอื่นเก็บมาคิดด้วยวะ
ผมเป็นแฟนเธอนะเว้ย เธอไม่คิดที่จะเชื่อใจผมบ้างเลยไง ถ้าผมบอกว่าไม่ได้คิดอะไรก็คือไม่ได้คิดอะไร เข้าใจยากตรงไหน
และที่ผ่านมาผมก็ทำให้เธอรับรู้มาตลอดว่าผมมีแค่เธอคนเดียว ผมจะไปไหนมาไหนกับเชอรี่ผมก็คอยรายงานเธอ
เพราะไม่อยากมีความลับ ผมจะไม่บอกเธอก็ได้แต่ผมก็เลือกที่จะไม่ทำแบบนั้นเพราะอะไรล่ะ ถ้าไม่ใช่เพราะว่าผมรักเธอและไม่อยากทำให้เธอไม่สบายใจ
“นายอาจจะไม่ได้คิดอะไร แต่เด็กของนายไม่ได้คิดเหมือนนายแน่ธนา”
“...”
“และถ้านายยังทำแบบนี้อยู่ เรื่องของเรามันก็อาจจะไปต่อกันไม่ได้ก็ได้นะ”
[THANA : SAID END]
- Writer
