ดอกไม้ของอานิก

ตอนที่ 4 ซื้อของขวัญ (2)

เพียงไม่นานยานพาหนะสีเหลืองตัดกับสีเขียวก็มาหยุดที่หน้าห้างสรรพสินค้าขนาดใหญ่ มาลินีหยิบค่าโดยสารส่งให้โชเฟอร์จากนั้นก็ก้าวลงไป วันนี้คนค่อนข้างพลุกพล่านเนื่องจากเป็นวันหยุด ทำให้ภายในห้างเต็มไปด้วยผู้คนออกมาจับจ่ายใช้สอย

ในระหว่างรอเพื่อน มาลินีเดินเตร่ไปเรื่อย ๆ หญิงสาวเดินผ่านเคาน์เตอร์นาฬิกาแบรนด์หรู ตาจับจ้องเรือนแล้วเรือนเล่าราคาครึ่งแสนขึ้นทั้งนั้น เทียบกับเงินในกระเป๋ามีไม่ถึงแสนเลยด้วยซ้ำ ซึ่งก็เป็นเงินที่ได้จากน้ำพักน้ำแรงของเธอเองที่รับแปลหนังสือ และเงินที่เหลือจากค่าขนมที่ป้าอบให้เธอนั่นเอง ตากลมฉายแววละห้อย เมื่อไม่มีปัญญาซื้อนาฬิกาแพง ๆ ให้ผู้ชายที่ตัวเองแอบรัก จากนั้นร่างเล็กจึงเดินออกจากโซนนาฬิกาหรู เมื่อคิดว่าถึงดูไปก็ไม่ได้ซื้ออยู่ดี

“มาถึงนานหรือยัง ขอโทษด้วยที่ทำให้รอ” เสียงคนที่เธอรอดังมาจากทางด้านหลัง มาลินีรีบหันมาทางเพื่อนรัก วันนี้มนรดาสวมชุดกระโปรงรวดลายลูกคลื่น ผมไม่ได้ยาวมากแค่เลยบ่านิด ๆ ย้อมด้วยสีเขียวหม่น ซึ่งก็เข้ากับใบหน้าเรียวเล็กของเธออย่างเหมาะเจาะ

“เราก็เพิ่งมาถึง” เธอว่าพลางก่อนจะฉวยเอาเรียวแขนของเพื่อนรักเดินไปทางโซนเสื้อผ้าบุรุษ

“จะซื้อเนกไทให้คุณนิกเหรอ?” มนรดาถามเพื่อน เมื่อถูกลากไปทางเครื่องแต่งกายของผู้ชายที่มีตั้งแต่ชุดชั้นใน ไปจนกระทั่งชุดสูทเป็นทางการ จัดเรียงวางเป็นเซ็ตตามลักษณะการใช้งาน

“ใช่” มาลินีพยักหน้าและพาเพื่อนรักมายืนที่โซนเนกไท พร้อมขอให้เพื่อนสาวช่วยเธอเลือกว่าเส้นไหนที่เหมาะกับดนุนัย

“อย่างคุณนิกต้องเหมาะกับสีน้ำเงินนี้ที่สุด เคร่งขรึม สุขุม ดิบเถื่อนเวลาอยู่ในสนามรัก” คนพูดเน้นประโยคหลังพร้อมหัวเราะหึ ทำเอามาลินีอดส่ายหน้าไม่ได้ “รู้ได้ไงว่าเขาดิบ?” ถามพร้อมกับยิ้มหน้าแดง ก่อนจะรีบกลบเกลื่อนอาการด้วยการหยิบเนกไทเส้นที่เพื่อนเชียร์เมื่อกี้ขึ้นมาดู

“ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าคุณนิกของแกแซบขนาดไหน ก็ดูผู้หญิงที่เขาควงอยู่แต่ละคนมีแต่สะบึ้มทั้งนั้น” มนรดาว่าแล้วหัวเราะเบา ๆ

“พอแล้ว” มาลินียกนิ้วชี้ขึ้นมาปิดปากคนที่กำลังระรื่นกับการพูดถึงดนุนัยอย่างสนุกปาก

“ตกลงจะเอาเส้นไหน?” มนรดาหยุดเล่นแล้วลงมือช่วยเลือกอย่างจริงจังในเวลาต่อมา มาลินีพินิจอยู่เป็นครู่ ก่อนจะหยิบเนกไทสีน้ำเงินเข้มเป็นลายเฉียงสีดำตัดสลับกับสีน้ำเงินเข้ม ดูเรียบหรูและเนี้ยบที่วางเรียงเป็นระเบียบใกล้กับเนกไทสีอื่น ๆ ขึ้นมา

“เส้นนี้เป็นไง?” ถือเนกไทให้อยู่ในระดับไหล่แล้วถามความเห็นเพื่อนรักด้วยความกระตือรือร้น

“ตาถึง” คนที่ไม่ได้เรียนออกแบบเสื้อผ้าแต่เรียนการตลาดว่าพลางดีดนิ้วนัยว่าคนเลือกมีรสนิยม เนกไทสีน้ำเงินเข้มสามารถแมทช์กับเสื้อเชิ้ตสีอะไรก็ได้ ยิ่งเส้นที่เพื่อนเลือกมาขนาดความกว้างสามนิ้ว พิจารณาดูแล้วคงพอดีกับดนุนัย ผู้ชายที่มีรูปร่างสูงใหญ่ในแบบคนอายุเลขสามปลาย ๆ ขนาดที่พอดีจะช่วยเพิ่มความคลาสสิก สุภาพและทางการให้กับผู้สวมใส่ ดูแล้วเหมาะกับผู้บริหารอย่างดนุนัยที่สุด

“งั้นเอาเส้นนี้นะ” มาลินียิ้มแฉ่ง แล้วเดินไปหาพนักงานที่เคาน์เตอร์เพื่อคิดเงิน ทุก ๆ ปีครบรอบวันเกิดของดนุนัย มีเพียงการ์ดอวยพรที่เขียนคำอวยพรดี ๆ มอบให้เขาเท่านั้น นี่เป็นครั้งแรกที่เธอซื้อของเป็นชิ้นเป็นอันให้กับดนุนัย เธอคิดว่าน่าจะซื้อจำพวกที่ใช้ได้หลาย ๆ ครั้ง และที่สำคัญคือราคาจับต้องได้ เพราะเธอไม่ได้มีเงินเยอะขนาดที่จะซื้อของแพง ๆ ให้เขาอย่างพวกของแบรนด์เนมนำเข้า มาลินีคิดว่าเนกไทยี่ห้อแดพเพอร์ที่จะซื้อให้ดนุนัยเส้นนี้ แม้จะเป็นสินค้าแบรนด์ไทย แต่ถ้าพูดถึงคุณภาพและความเนี้ยบและทันสมัย แบรนด์นี้ก็จัดว่าอยู่แถวหน้าของวงการแฟชั่นทั้งในและต่างประเทศมาโดยตลอด อีกอย่างเส้นที่เธอซื้อมาก็ดูดีไม่แพ้แบรนด์เนม เธอคิดว่าดนุนัยน่าจะชอบ

“ไปหาอะไรกินกันดีกว่า” มาลินีเอ่ยชวนเพื่อนสนิทไปหาอะไรกินต่อหลังจากชำระเงินเสร็จ ซึ่งพวกเธอเลือกร้านอาหารญี่ปุ่นที่เคยทานเป็นประจำและมาลินีอาสาเป็นเจ้ามือเลี้ยงอาหารมื้อนี้แก่เพื่อนรัก เนื่องจากเป็นฝ่ายขอความช่วยเหลือจากเพื่อน

สองสาวพากันเข้าไปยังร้านอาหารญี่ปุ่นชื่อดัง และช่วยกันสั่งอาหารเรียกน้ำย่อยก่อน จากนั้นพวกเธอเลือกสั่งข้าวหน้าปลาไหลเพิ่มอีกคนละจานพร้อมเครื่องดื่ม ในระหว่างที่นั่งรออาหารนั้น มาลินีก็สไลด์หน้าจอมือถือไปด้วย แต่แล้วก็ถูกเพื่อนรักสะกิดแขนเบา ๆ พร้อมบุ้ยปากไปทางบุคคลมาใหม่สองคนที่กำลังตรงเข้ามาในร้านอาหารที่พวกเธอนั่งอยู่ และดูเหมือนสองหนุ่มจะมุ่งมาทางโต๊ะของพวกเธอ ซึ่งไม่ใช่ใครที่ไหน แต่เป็นจิรายุกับณภัทรเพื่อนในกลุ่มเดียวกันกับพวกเธอนั่นเอง

“ออกมาทำไมไม่โทรบอก จะได้ไปรับที่คฤหาสน์” เป็นเสียงนุ่มทุ้มของณภัทรซึ่งพูดกับมาลินี แล้วร่างสูงก็ทิ้งตัวลงนั่งข้างกับเธอ วาดเรียวแขนหมายจะพาดขึ้นโอบบ่าของเธอ แต่มาลินีรีบทำตาดุ อีกฝ่ายเลยยิ้มแหยก่อนจะเปลี่ยนเป็นวางลำแขนลงบนพนักเก้าอี้แทน ทำเอามนรดาที่เห็นแล้วหัวเราะชอบใจกับอาการหน้าจ๋อยของเพื่อนชาย แม้แต่จิรายุก็ทำหน้าคล้ายจะอมยิ้ม หากแต่เมื่อเห็นสายตาของมาลินีมองมาที่เขา ใบหน้าคมกลับเรียบนิ่งทันควัน

*********

มีคนปั้นหน้าเคร่งแล้วหนึ่ง ท่ามากจริงเลยนะเจ